Του Απόστολου Κουρουπάκη
Προκύπτει άρα θέμα ηθικής φύσης, αν μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου συμμετέχουν σε άλλες θεατρικές παραγωγές; Ομολογώ πως με βασάνισε αρκετά η συμμετοχή της αντιπροέδρου του Δ.Σ. του ΘΟΚ Ανθής Αντωνιάδου στην παράσταση «Μιαβ βολάν τζ’ έναν τζαιρόν», που είναι παραγωγή του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας, σε σκηνοθεσία Κλείτου Κλείτου, επίσης μέλους του Δ.Σ. του Οργανισμού. Σημειώνουμε πως η παράσταση έπαιξε την Κυριακή 17 Νοεμβρίου, στις 11 το πρωί, ενώ στον ΘΟΚ στις 10:30 ανέβαινε στη σκηνή 0-18 ανέβαινε η παράσταση «Ομήρου Οδύσσεια» του Μιχάλη Γκανά, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Λάρκου.
Σαφώς και αν υπάρχουν ανειλημμένες υποχρεώσεις, όπως η σκηνοθεσία της εν λόγω παράστασης, από τον κ. Κλείτου, δηλαδή δεσμεύτηκε πως θα την κάνει πριν από τον διορισμό του, αυτές θα πρέπει να εκτελεστούν, αλλά αν δεν είναι έτσι ο κ. Κλείτου θα έπρεπε να απέχει από το να κάνει πρόταση στο Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας, διότι ίσως να τίθεται θέμα σύγκρουσης συμφέροντος. Ναι, χρειάζεται να γίνονται θυσίες καμιά φορά. Επίσης, έχω την πεποίθηση πως και η κα Αντωνιάδου θα έπρεπε να μην είχε συμμετάσχει, όσο και αν ήταν ελκυστική η πρόταση από άποψη προσωπικών καλλιτεχνικών θέλω. Προσοχή, δεν επιρρίπτω ιδιοτελή συμφέροντα, σε κανέναν από τους δύο, απλώς αισθάνομαι πως είναι καλύτερα να μη λαβώνεται ο Οργανισμός, από παρόμοια μικρά γεγονότα.
Αναγνωρίζω πως τα περισσότερα μέλη του Οργανισμού, όχι όλα, είναι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, και είχαν και πριν από τον διορισμό τους καλλιτεχνική ή συναφή με τον πολιτισμό διαδρομή. Θα πρέπει λοιπόν να τα αφήσουν όλα στην άκρη και να τεθούν σε αγρανάπαυση; Είναι ένα ερώτημα που προσωπικά δεν το έχω απαντήσει εξ ολοκλήρου, αλλά νομίζω πως έχω καταλήξει σε κάποιες βασικές αρχές. Πιστεύω πως θα πρέπει όλοι όσοι έχουν θέσεις τέτοιας φύσης να απέχουν από καθετί θα φέρει αναστάτωση και καχυποψία. Ιδίως όταν μιλάμε για έναν Οργανισμό, όπως είναι ο ΘΟΚ, που λειτουργεί χωρίς καλλιτεχνικό διευθυντή, και το Δ.Σ. του έχει αναλάβει άτυπα και αυτόν τον ρόλο, με υποεπιτροπές και ανάληψη ευθυνών και πρωτοβουλιών που δεν αναλογούν σε μέλος ενός Διοικητικού Συμβουλίου.
Τα ίδια τα μέλη θα πρέπει να προστατεύουν τους εαυτούς τους, να υπολογίζουν με περισσότερη ακρίβεια, ποια είναι η γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεράσουν, ακόμα και αν αυτή φαίνεται να είναι άκακη και εκ πρώτης όψεως δεν θα δημιουργήσει συζητήσεις ή άλλα προβλήματα.
Στην περίπτωση της κας Αντωνιάδου και του κ. Κλείτου δεν μιλάμε για κάποιου είδους ασυμβίβαστο, νομικά μιλώντας, όπως ίσχυσε –πολύ διασταλτικά– στην περίπτωση της κας Ελλάδας Ευαγγέλου, όπως διαπίστωσε η Επιτροπή Διερεύνησης Ασυμβιβάστου –στη θέση της διορίστηκε ο καθηγητής γραφιστικής Ανδρέας Αππιος και ιδιοκτήτης αντίστοιχου γραφείου. Νομίζω πως στην περίπτωση των Αντωνιάδου και Κλείτου ισχύει περισσότερο η πολύ γνωστή φράση «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια» και γι’ αυτό υποστηρίζω πως θα πρέπει όλοι και όλες να είναι διπλά και τριπλά προσεκτικοί/ές ώστε να μην αφήνουν κανένα υπονοούμενο.
Επαναλαμβάνω, σε έναν Οργανισμό καλλιτεχνικά ακέφαλο, και με πολλές άλλες δυσλειτουργίες, είναι επωφελές για όλους να μην αφήνονται σκιές, ούτε υποψίες πως όταν λείπει ο γάτος βλ. καλλιτεχνικός διευθυντής, χορεύουν τα ποντίκια, βλ. μέλη του Δ.Σ. Ο Οργανισμός βρίσκεται σε διαδικασία σχετικής ανάρρωσης, μετά την πάρα πολύ δύσκολή περίοδο 2023-2024, κατά την οποία είχε σχεδόν –παραστασιακά τουλάχιστον, σταματήσει να λειτουργεί. Η παραμικρή λάθος κίνηση τον λαβώνει περισσότερο και αυτό δεν είναι καθόλου επ’ ωφελεία του.
