Του Απόστολου Κουρουπάκη
Την Πέμπτη 7 Ιουλίου έγινε η πρώτη ανοικτή συνάντηση γνωριμίας με τον Γιάννη Τουμαζή, τον πρώτο υφυπουργό Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον οποίο όσοι και όσες παρακολουθούσαμε τα πολιτιστικά πράγματα της χώρας τον γνωρίζαμε, οπότε η εκδήλωση ήταν μία δεξίωση, γνωριμίας και ανταλλαγής απόψεων, όπως έγραφε και το δελτίο Τύπου. Ομολογώ πως δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η δεξίωση, αλλά δεν θα σταθώ εκεί –αρκεί να μη το επαναλάβουν, μία φορά αρκεί. Δεν θα σταθώ λοιπόν στο event, για έναν λόγο που δεν είναι άλλος από τον χαιρετισμό του νέου υφυπουργού, ο οποίος ήταν συμπυκνωμένος, μεστός και άγγιζε σχεδόν όλα τα ζητήματα που το χαρτοφυλάκιό του έχει. Γνωρίζει καλά ο κ. Τουμαζής ότι τα προβλήματα είναι πολλά και ο χρόνος του λίγος στη θέση αυτή, οπότε πριν καν αναλάβει συζητούσε, συναντούσε, συμβουλευόταν και έκανε ενέργειες ωσάν να είχε αναλάβει... για τον απλούστατο λόγο, όταν θα αναλάμβανε να μην τα έβρισκε όλα βουνάρι!
Στον σύντομο λόγο του, διάρκειας περίπου 11 λεπτών ο Γιάννης Τουμαζής μίλησε για πράγματα που είναι τόσο αυτονόητα, αλλά ουδέποτε έγιναν, ή γινόντουσαν με όρους πολυδιάσπασης και χωρίς καμία στόχευση. Μίλησε για τους ανθρώπους που παράγουν πολιτισμό και πως ο πολιτισμός δεν είναι προνόμιο των λίγων και των εχόντων, αλλά είναι δικαίωμα όλων, είτε μένουν στην πόλη είτε στο χωριό. Έκανε λόγο για πολιτιστική αποκέντρωση και ταυτόχρονα για την ανάγκη η Κύπρος να καταστεί περιφερειακός πολιτιστικός κόμβος και προς αυτή την κατεύθυνση ήδη δουλεύει είπε... Επίφοβα τα περί να καταστούμε πάλι Κέντρο σε κάτι, αλλά επειδή ο κ. Τουμαζής είναι άνθρωπος με ευρύ ορίζοντα ελπίζω ότι δεν είπε απλώς κάτι πιασάρικο.
Με πολύ ενδιαφέρον άκουσα και όσα είπε για τον λαϊκό μας πολιτισμό, και πώς το Κέντρο Χειροτεχνίας μπορεί να αξιοποιηθεί ώστε να γίνει πολύ περισσότερο χρήσιμο (υπενθυμίζω ότι η κα Πηλείδου ως υπουργός Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, όπου ανήκε πριν το Τμήμα, είχε παρουσιάσει κάποιο σχέδιο ανανέωσης). Ο λαϊκός πολιτισμός είναι αστείρευτη πηγή και μπορούν να γίνουν πολλά, και από ό,τι ακούστηκε την Πέμπτη ο Γιάννης Τουμαζής θα φέρει στο προσκήνιο τη λαϊκή κουλτούρα και ελπίζω ότι θα την απαλλάξει από τον φολκλορικό μανδύα που την έχουν περιβάλει διάφοροι και διάφορες.
Μένει να δούμε πώς ο κ. Τουμαζής θα χειριστεί το ζήτημα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων και πώς θα καταφέρει να φέρει κοντά του τα πρόσωπα εκείνα που είναι ακόμα σκεπτικά ως προς τη μεταφορά του Τμήματος στη νέα δομή. Μακάρι ο κ. Τουμαζής να τα καταφέρει, διότι ένα άνοιγμα πολιτιστικό και συνέργειες φορέων και προσώπων από την παλαιολιθική εποχή μέχρι την πιο πρόσφατη περφόρμανς θα έδειχνε ξεκάθαρε σε όλη την κοινωνία ότι μπορούμε να κάνουμε κολλά περισσότερα, αν υπάρχει σωστός προγραμματισμός, εθνικό σχέδιο και διάθεση. Μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και δίνοντας βήμα στους νέους ανθρώπους του πολιτισμού, οι οποίοι κομίζουν άλλα πράγματα, με λιγότερες αγκυλώσεις...
Αποκτά ο πολιτισμός κρατική υπόσταση, είπε χθες ο κ. Τουμαζής και αυτό είναι πολύ σημαντικό, προσοχή όμως να μην παρερμηνευθεί από κάποιους/ες και νομίζουν ότι θα ανοίξουν τα μπαούλα του κρατικού κορβανά και λεφτά θα αρχίζουν να μοιράζονται από εδώ και από εκεί, ούτε και ότι το κράτος θα αρχίσει να λέει πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, και ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθεί. Ο πολιτισμός γίνεται «μια ανεξάρτητη, ευέλικτη και αυτόνομη διοικητική δομή» και πλέον εκεί θα αναφερόμαστε, κάποιος ή κάποια θα έχει ευθύνη για ό,τι συμβεί στραβό στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας.
Όσον αφορά τη στήλη, από εδώ και στο εξής θα αποφεύγει να κάνει αναφορές στα λάθη και στις παραλείψεις του παρελθόντος. Δεν τα ξεχνάμε, απλώς θεωρούμε ότι το αύριο μπορεί να είναι καλύτερο και με αυτό ας ασχοληθούμε.
Αναγκαία διόρθωση: Την περασμένη Κυριακή στις Επισημάνσεις έγραφα: «Πολιτιστικά πού βρίσκεται η Λάρνακα, η ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου; Πουθενά. Πολιτισμός είναι πλέον η πατάτα στην Ξυλοφάγου, κάτι τελειωμένες συναυλίες και κάτι ξώφαλτσες θεατρικές περιοδείες, από τον ΘΟΚ κυρίως». Η φράση «κάτι ξώφαλτσες θεατρικές περιοδείες, από τον ΘΟΚ κυρίως» δυστυχώς δεν αποτύπωνε αυτό που πραγματικά ήθελα να γράψω και θεωρώ πως αδίκησα τον ΘΟΚ. Οι περιοδείες του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου στις επαρχίες Λάρνακας και ελεύθερης Αμμοχώστου δεν είναι ούτε ξώφαλτσες, ούτε συγκρίνονται με τις αστειότητες της πατάτας στην Ξυλοφάγου και τις τελειωμένες συναυλίες, αλλά είναι το μόνο θεατρικό οξυγόνο που αναπνέουν οι κάτοικοι, πολλές φορές, όπως και σε πολλές άλλες μη αστικές περιοχές. Οφείλω λοιπόν να κάνω τη διόρθωση όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπάρχει κάτι που έχω υπογράψει και δεν το πιστεύω, αλλά ούτε και να αδικήσω οποιονδήποτε οργανισμό ή πρόσωπο έτσι για το θεαθήναι και το ασικλίκι μου.
