Του Παναγιώτη Καπαρή
«Κάντε μια επιτροπή να διαλύσει όλες τις επιτροπές, για να πάει ο τόπος μπροστά…», λέγεται ότι είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βλέποντας το χάος το οποίο επικρατούσε στην Ελλάδα μόλις συστάθηκε ο ελληνικό κράτος, μετά την επανάσταση του 1821. Υπάρχει και η ρήση ότι «όσοι συσκέφτονται δεν σκέφτονται…». Και το καλύτερο: «το σχοινί του χωριάτη μονό φθάνει, αλλά διπλό φθάνει και περισσεύει…». Η κατάσταση στην Κύπρο με τις ατέλειωτες επιτροπές, με την απίστευτη γραφειοκρατία και τις επικαλύψεις ευθυνών υψηλόβαθμων αξιωματούχων ξεπέρασε κάθε όριο, την ώρα κατά την οποία τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται αντί να μειώνονται.
Πριν από μερικές μέρες, ο καλός υφυπουργός Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής Φίλιππος Χατζηζαχαρίας ανακοίνωνε με περηφάνεια ότι επιτέλους το 2024 θα λειτουργήσει και στην Κύπρο, η ηλεκτρονική ταυτότητα και η ηλεκτρονική υπογραφή. Η όλη διαδικασία θα γίνεται μέσω της JCC, της εταιρείας των τραπεζών η οποία χειρίζεται τις πιστωτικές κάρτες. Την επομένη, πίναμε τον καφέ μας, με τον καλό φίλο από τα παλιά, Χριστόδουλο Πρωτοπαπά, διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΛΛΑΣ ΣΑΤ. Εκείνη την ώρα, η γραμματέας του, από την Αθήνα, του έστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δύο πολύ σημαντικά έγγραφα, για συμφωνίες και συναλλαγές εκατομμυρίων ευρώ. Διάβασε και επιβεβαίωσε τις συμφωνίες στο κινητό του τηλέφωνο και υπέγραψε με ηλεκτρονική υπογραφή τα έγγραφα. Όλα αυτά σε διάστημα ούτε πέντε λεπτών. Η κουβέντα η οποία ακολούθησε, για τις κουτοπονηριές των Κυπρίων, ήταν για γέλια και για κλάματα.
Την επομένη, βουλευτές της Επιτροπής Εσωτερικών της Βουλής συζητούσαν τον θεσμό των πιστοποιούντων υπαλλήλων. Μερικές εκατοντάδες μουχταραίοι και άλλοι «αργόσχολοι» ζουν συλλέγοντας πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, ή και περισσότερα ευρώ, για να πιστοποιούν τις υπογραφές ταλαιπωρημένων πολιτών οι οποίοι θέλουν να μεταβιβάσουν το αυτοκίνητό τους, να πωλήσουν ένα χωράφι, να μεταβιβάσουν ένα διαμέρισμα ή να κάνουν κάποιες άλλες συναλλαγές με το κράτος. Δεν είναι τόσο τα ευρουλάκια, τα οποία έχουν μεγάλη αξία, στην εποχή ακρίβειας, όσο η ταλαιπωρία για να βρεις τον πιστοποιούντα υπάλληλο, χώρο στάθμευσης και οι χαμένες εργατοώρες. Αν υπολογίσει κάποιος πόσο στοιχίζει σε καύσιμα και σε χαμένα μεροκάματα η πιστοποίηση μιας υπογραφής, καταλαβαίνει τον παραλογισμό, ο οποίος ταλαιπωρεί αυτή την άθλια δημόσια διοίκηση.
Το τελευταίο διάστημα κατάντησε «μόδα» η έκδοση πιστοποιητικών λευκού ποινικού μητρώου, λες και οι μισοί Κύπριοι είναι εγκληματίες ή δεν ξέρουν οι αστυνομικοί στις γειτονιές ποια είναι τα «παλιόπαιδα». Οι καθηγητές για να διδάξουν θέλουν πιστοποιητικό λευκού ποινικού μητρώου, οι δημοσιογράφοι επίσης, για να εκδώσουν κάθε λίγα χρόνια δημοσιογραφική ταυτότητα, και ένα σωρό άλλοι κλάδοι για να μπορέσουν να δουλέψουν. Η γραφειοκρατία η ίδια. Μια μέρα για να παραδόσεις το έντυπο στο Αρχηγείο Αστυνομίας, αν είσαι Λευκωσιάτης, να πληρώσεις το ανάλογο τίμημα, και την επομένη να πάρεις το πιστοποιητικό. Χαμένα ευρώ και χαμένες εργατοώρες. Καλά, είναι τόσο δύσκολο οι υπάλληλοι του υπουργείου Παιδείας, του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών και οι άλλες δημόσιες υπηρεσίες να μπαίνουν μέσα σε έναν υπολογιστή και με το νούμερο της ταυτότητας να μαθαίνουν το ιστορικό κάθε πολίτη. Κάτι το οποίο γίνεται έτσι και αλλιώς και στα «κρυφά» και στα «φανερά».
Εκεί στον λόφο του Προεδρικού Μεγάρου, η μια επιτροπή ανταγωνίζεται την άλλη επιτροπή, χωρίς να φαίνεται τουλάχιστον κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η «υπερυπουργίνα» Ειρήνη Πική δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σύγχυση την οποία προκαλεί ανάμεσα σε υπουργούς και υφυπουργούς, όπως «ουρλιάζουν» σιωπηλά πολλοί πρωταγωνιστές, αφού παραμένει το «λούκι» της νοοτροπίας της δημόσιας υπηρεσίας. Ακολουθούν οι επόπτες των υπουργών, οι οποίοι κανένας δεν ξέρει τι κάνουν. Από εκεί και πέρα, ο «στρατός» των υφυπουργών, των Επιτρόπων και των άλλων αξιωματούχων, οι οποίοι συγκρούονται μεταξύ τους, προκαλώντας «γέλιο και κλάμα» ακόμη και στις κοινοβουλευτικές επιτροπές.
Κατά τα άλλα τα φτωχαδάκια συνεχίζουν να ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, αφού δεν τα βγάζουν πέρα με τα εξωφρενικά ενοίκια, με την ακρίβεια και την τρέλα με τα πρόστιμα-παγίδες από τις κάμερες φωτοεπισήμανσης. Τραγελαφικό είναι και το γεγονός ότι οι πολίτες πληρώνουν τεράστιες φορολογίες για να έχουν ένα προβληματικό ΓεΣΥ, με ατέλειωτες ουρές και μείωση του προσδόκιμου ζωής. Οι έξυπνοι της παρέας είναι οι νοσοκόμοι και πολλοί γιατροί που διατηρούν ιδιωτικές ασφάλειες υγείας. Τα ίδια και χειρότερα στην εκπαίδευση, αφού σχεδόν τα μισά παιδιά φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία, με πρώτα και καλύτερα τα παιδιά των καθηγητών και των δασκάλων. Πάντως, ό,τι και να «σκαρφίζονται» οι έχοντες εξουσία, δεν μπορούν με καμία δύναμη να ανατρέψουν το «ραχάτι» των αθεράπευτα αισιόδοξων Κυπρίων.
