Του Παναγιώτη Καπαρή
Έχουν –το λιγότερο– πλάκα, οι αντιδράσεις για την αναφορά του μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου, περί «γ@@@@ιου (@@@-πουριτανή νομοθεσία) εντός του γάμου». Πρώτα, η έκπληξη στο πρόσωπο του κληρικού, ο οποίος κρατούσε το μικρόφωνο του Πανιερωτάτου και ακολούθως οι αναφορές και τα σκίτσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα καλύτερα σχόλια προήλθαν από τους φανατικούς υποστηρικτές των ΛΟΑΤΚΙ, οι οποίοι δεν περίμεναν να τους βγει από τα «αριστερά» ο πάλαι ποτέ αριστερός, μητροπολίτης Μόρφου. Κατά τα άλλα επιβεβαιώνεται ότι ο πουριτανισμός είναι βαθιά ριζωμένος στις ψυχές των Κυπρίων, όσο και να λένε ότι τάχα είναι απελευθερωμένοι. Για την ιστορία, πουριτανισμός ήταν θρησκευτική κίνηση του 16ου αιώνα στους κόλπους του Προτεσταντισμού, για εκκαθάριση από τον Ρωμαιοκαθολικισμό, η οποία συνοδευόταν από αυστηρότατους κανόνες, οι οποίοι συνήθως ήταν, μόνο για τα μάτια του κόσμου.
Τα λόγια του μητροπολίτη Νεοφύτου παραπέμπουν τους παλαιότερους στην πρακτική ορισμένων δεσποτάδων και παπάδων, οι οποίοι αφαιρούσαν λέξεις από τα Ευαγγέλια κατά την εκφώνηση, για να μη σκανδαλίσουν, τάχα, τους πιστούς. Για παράδειγμα δεν διάβαζαν τις επίμαχες λέξεις στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. «Ήσαν δε παρ’ ημίν επτά αδελφοί. Και ο πρώτος γαμήσας ετελεύησε… Πλανάσθε μη εδότες τας γραφάς, μηδέ την δύναμιν του Θεού. Εν γαρ τη αναστάσει, ούτε γαμούσιν, ούτε εκγαμίζονται, αλλ’ ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισί…». Φυσικά τότε, όσοι δεν καταλάβαιναν τις γραφάς δεν νοιάζονταν, αλλά και όσοι καταλάβαιναν, απλώς χαμογελούσαν και σιωπούσαν.
Ο παπα-ΠΑΟΚ, ο παπά Χρήστος Μήτσιος, ο ξακουστός παπάς από τη Θεσσαλονίκη, αποκάλυψε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου την ιστορία μιας ταλαιπωρημένης γυναίκας από τη Ρωσία, η οποία έπεσε στα πλοκάμια της νύκτας. Όταν με θαυμαστό τρόπο ξέφυγε, έτρεξε για να εξομολογηθεί στον παπά, τον οποίο είδε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Από τα 12 μου, με βίαζε ο θείος μου. Όταν το έλεγα στον πατέρα μου, με ξυλοφόρτωνε, γιατί μεθοκοπούσε με τον αδελφό του. Στα 14 μου, το έσκασα και πήγα στη Μόσχα. Κοιμόμουν σε παγκάκια. Κάποιος με είδε και με έβαλε στη δουλειά. Με πούλησαν σε τρεις χώρες. Στη Θεσσαλονίκη έμενα σε ένα ξενοδοχείο. Πέρασαν από πάνω μου χιλιάδες άντρες. Ήμουν όμορφη και έκανα καλά τη δουλειά μου. Ένα βράδυ ήρθε ένας νέος και κάναμε έρωτα. Μετά πιάσαμε την κουβέντα και άρχισα να του λέω για τη ζωή μου. Με πήρε και με έβγαλε από το ξενοδοχείο. Στην υποδοχή του ξενοδοχείου, πήγαν να τον εμποδίσουν, αλλά επειδή ήταν γομάρι, τους προσπέρασε. Πήγα σπίτι του. Κουβεντιάσαμε με τις ώρες και είδα πόσο με αγάπησε το παλικάρι. Τότε του ζήτησα να κάνουμε έρωτα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, ένιωσα οργασμό...». Και ο παπά Χρήστος, συνέχισε λέγοντας: «Δεν ήταν αγνή, παρθένα γυναίκα, στην ψυχή και την καρδιά; Της είπα να κοινωνήσει. Στην αρχή αντέδρασε λόγω της ζωής της. Της είπα ότι ήταν δώρο από εμένα. Την Κυριακή ήρθε στην εκκλησία και κοινώνησε. Ένας κύριος, ο οποίος βοηθά στον ναό, με ρώτησε, αν είδα μια ξανθή κοπέλα και πόσο έλαμπε το πρόσωπο της. Απάντησα ότι έτσι είναι οι άγγελοι παιδί μου…».
Η Ορθοδοξία, λένε αυτοί οι οποίοι ξέρουν, είναι η δυσκολότερη θρησκεία, γιατί απλώς δεν έχει κανόνες και όλα ξεκινούν και τελειώνουν, στην αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, ο οποίος δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία, ούτε πατρίδα, αλλά μόνο ανθρώπινη υπόσταση. Προσθέτουν πως οτιδήποτε είναι φυσικό, είναι και ορθόδοξο. Σε αυτό το πλαίσιο θεσπίστηκαν δόγματα και κανόνες, οι οποίοι ωστόσο ανατρέπονται ανάλογα με τη φώτιση του πνευματικού. Σε αυτό το πλέγμα εντάσσεται και η ρήση του μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου. Η Εκκλησία τάσσεται κατά των προγαμιαίων σεξουαλικών σχέσεων, ακολουθώντας τη φυσική πορεία των πραγμάτων. Δεικνύει στους νέους ότι πρέπει πρώτα να ερωτευτούν ψυχικά, ακολούθως να λάβουν την ευλογία της εκκλησίας και στη συνέχεια να απολαύσουν τον έρωτά τους, ο οποίος μπορεί να φθάσει στο μέγιστο βαθμό, όταν επικοινωνούν και οι ψυχές και τα σώματα. Ακόμη, προστατεύει τους νέους και κυρίως τα κορίτσια, από την εκμετάλλευση από επιτήδειους και κακοπροαίρετους. Επιπλέον, η σεξουαλική επαφή εκτός γάμου, δημιουργεί ψυχολογικές δυσάρεστες δεσμεύσεις, οι οποίες πολλές φορές «τυφλώνουν» και οδηγούν σε φρικτά φαινόμενα κακοποίησης, λόγω κυρίως ενοχών. Κατά τα άλλα, η ουσία είναι μία. Ο Μόρφου Νεόφυτος δεν κρύφτηκε, μίλησε και τάραξε την υποκρισία της σύγχρονης ταλαιπωρημένης κοινωνίας. Από εδώ και πέρα ο Θεός θα βάλει το χέρι του και σίγουρα, Αυτός ξέρει καλύτερα.
