Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τις πολλαπλές και παχυλές συντάξεις που λαμβάνουν αξιωματούχοι της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως υπουργοί και φυσικά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πέραν φυσικά των αποδοχών που δικαιούνται ως κυβερνητικά μέλη. Και ενόσω αυτά τα υψηλά θεσμικά πρόσωπα λαμβάνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ, τα οποία δικαιούνται φυσικά, μερίδα άλλων συμπολιτών μας λαμβάνουν χαμηλές, χαμηλότατες συντάξεις και που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, με τις συνεχείς ανατιμήσεις και τις αυξήσεις σε καύσιμα, υπηρεσίες και άλλα είδη ανάγκη.
Μεταξύ αυτών και πολλοί άνθρωποι του πολιτισμού, με κάποιους να ζουν στα όρια της φιλανθρωπίας από συναδέλφους τους ανώνυμα, είτε από τη δράση του ηθοποιού Κώστα Βήχα, ο οποίος μεταξύ πολλών που βοηθάει είναι και ανθρώπους του πολιτισμού, είτε να ευεργετούνται από άλλες πηγές φιλανθρωπίας. Και αυτό μόνο τιμή δεν είναι για το κράτος μας. Κανείς πολίτης δεν πρέπει να ζει ευεργετούμενος εν έτει 2023.
Επίσης, θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε ότι το νόμιμο πολλές φορές δεν είναι και κοινωνικά επιτρεπτό, και ότι είναι έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας. Δεν μιλάω για το αν είναι ηθικό ή σωστό, γιατί εξαρτάται πώς ορίζει κανείς το ηθικό και το σωστό. Ηθικό και σωστό μπορεί να είναι να πρέπει όντως τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να παίρνουν και σύνταξη, γιατί δούλεψαν και μετά ανέλαβαν ένα χαρτοφυλάκιο, για το οποίο πρέπει να αποζημιώνονται… είναι όμως κοινωνικά επιτρεπτό, όταν οικογένειες ολόκληρες ζουν με έναν μισθό των 1300 ευρώ και να δικαιούνται έως μηδαμινά επιδόματα; Και τα μέλη αυτής της οικογένειας δουλεύουν. Και για να μιλήσω για τους ανθρώπους του πολιτισμού, είναι κοινωνικά αποδεκτό άνθρωποι που έχουν προσφέρει στα κοινά μέσω της καλλιτεχνικής τους δραστηριοποίησης για δεκαετίες ολόκληρες να μην μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και να εξαρτώνται από τα φιλάνθρωπα αισθήματα κάποιων άλλων;
Θα μου πει κάποιος πως γιατί δεν φρόντισαν οι καλλιτέχνες που κάποτε καλοπληρώνονταν να φυλάξουν για τα χρόνια που έρχονταν. Μα είμαστε σίγουροι ότι όλοι καλοπληρώνονταν; Ξέρουμε πράγματι πως πραγματικά μπορούσαν να φυλάξουν χρήματα στην άκρη για τα γηρατειά τους; Αυτοί δεν είχαν οικογένειες να στηρίξουν; Δεν έδωσαν χρήματα από την τσέπη τους για να πραγματώσουν το καλλιτεχνικό τους όραμα και μετά η Πολιτεία να είναι υπερήφανη που αυτοί είναι πολίτες της; Είμαστε σίγουροι ότι οι σημερινοί καλλιτέχνες πληρώνονται ικανοποιητικά ώστε να μπορούν να φυλάξουν χρήματα για μία δύσκολη ώρα; Γνωρίζουμε όλοι τα προβλήματα με τα συμβόλαια των ηθοποιών, για το αν τηρούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για το πώς κατοχυρώνονται τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των καλλιτεχνών, όταν δεν μπορεί η Πολιτεία να βρει τη σωστή φόρμουλα για την κατοχύρωση του επαγγέλματος του καλλιτέχνη και εδώ και χρόνια πηγαινοέρχονται προτάσεις νόμου, προτάσεις σκέτες και υποσχέσεις και πάντοτε να είναι ψηλά στην ατζέντα υπουργών και υφυπουργών;
Μία από τις πρόσφατες ενέργειες του ΑΚΕΛ, σε υπόμνημα με 22 θέσεις για τον Πολιτισμό που κατέθεσε στην υφυπουργό Πολιτισμού, είναι να ζητήσει την επαναφορά του τιμητικού επιδόματος για συνταξιούχους και μάχιμους δημιουργούς, όπως δινόταν πριν από το 2013, οπότε και καταργήθηκε. Αυτό το επίδομα να μη συνδέεται βέβαια ούτε με τους χαμηλοσυνταξιούχους ούτε με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, να είναι ένα επίδομα τιμητικό για αυτούς που προσφέρουν στην κοινωνία, πολλές φορές ιδίοις εξόδοις, γι’ αυτά τα πρόσωπα που οι πολιτικοί μας κάνουν ουρά να τα συγχαρούν, όταν πετύχουν κάτι που αναδεικνύει τη χώρα. Νομίζω το αξίζουν ένα τέτοιο επίδομα συγγραφείς, εικαστικοί, ηθοποιοί, μουσικοί, που έχουν αφιερώσει χρόνια πολλά στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας.
Ας μην επιστρέψουμε στα χρόνια που δίνονταν οι περίφημες ευεργετικές και να ελπίζουμε «ότι οι συµπολίται ηµών θα συρρεύσωσιν εις το θέατρον και θα φανώσι γενναίοι κατά την ευεργεσίαν». Αυτός που πρέπει να φανεί επιτέλους γενναίος εις την ευεργεσίαν θα πρέπει να είναι η Πολιτεία, είτε πρόκειται για καλλιτέχνες, είτε πρόκειται για ανθρώπους με πολλαπλές ανάγκες, είτε πρόκειται για ανθρώπους που μοχθούν να τα βγάλουν πέρα.
