Του Απόστολου Κουρουπάκη
Θυμάμαι τον πατέρα μου να έχει στο κομοδίνο του ένα βιβλίο με τα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης, διάβαζα πού και πού, χωρίς να πολυκαταλαβαίνω και πολλά. Ρωτούσα τότε τον πατέρα μου για να μου πει περισσότερα, προσπαθούσε, χωρίς να τα πολυκαταφέρνει να με ικανοποιήσει. Μου έλεγε πάντως πως είναι πράγματα που θα τα καταλάβω καλύτερα όταν μεγαλώσω, για την ώρα ας διαβάζω ό,τι μπορώ. Άλλες φορές άκουγα τον παππού μου να διηγείται, με τον λιτό τρόπο του, τις περιπέτειές του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τίποτε το ηρωικό, αλλά πάντα έλεγε πως όσα έζησε στα χιόνια της Αλβανίας και στην οπισθοχώρηση, αλλά και στα χρόνια της κατοχής στο χωριό του δεν πρέπει κανείς να ζήσει… Καταλάβαινα μέσες άκρες τα πράγματα… ώσπου βρήκα τα δικά μου διαβάσματα, άκουσα φωτισμένους δασκάλους μου να μου λένε για το τι εστί απολυταρχικά καθεστώτα, ιδεολογίες που στόχο έχουν τον υπεράνθρωπο και όχι τον Άνθρωπο.
Αυτά σκέφτηκα όταν είδα την τρομαχτική φωτογραφία από σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης στην ελεύθερη Αμμόχωστο, με την ανοχή καθηγήτριας. Μία φωτογραφία που νομίζω ότι δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να εξηγηθεί. Μία φωτογραφία που τραβήχτηκε με την ανοχή μιας καθηγήτριας. Μία φωτογραφία που θα έπρεπε να αφήσει ξάγρυπνη την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, που θα έπρεπε να είχε χτυπήσει εκατό καμπανάκια στον Οργανισμό Νεολαίας, που θα έπρεπε να είχε σημάνει συναγερμό στις εκπαιδευτικές οργανώσεις. Και μιλώ για τη φωτογραφία των μαθητών που φωτογραφήθηκαν χαιρετώντας ναζιστικά. Βέβαια, ελάχιστοι έχασαν τον ύπνο τους, και απλώς διατάχθηκε έρευνα από την υπουργό Παιδείας. Μία έρευνα για να δουν τι πήγε λάθος…
Νομίζω πως όλα πήγαν λάθος, από τη στιγμή που βγήκε η φωτογραφία, όλα έχουν πάει στραβά! Μόνο για το ΕΛΑΜ όλα πάνε βάσει σχεδίου, αλλά νομίζω πως ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει, και όταν θα το πάρουμε χαμπάρι θα είναι αργά. Πάντως, αν αυτή δεν είναι μία σκοτεινή στιγμή του εκπαιδευτικού μας συστήματος, δεν ξέρω ποια άλλη μπορεί να είναι. Αν αυτό δεν έκανε άπαν το εκπαιδευτικό προσωπικό να ανατριχιάσει, δεν ξέρω τι θα το κάνει να αναγνωρίσει πως έχουμε πρόβλημα. Και το πρόβλημα σίγουρα δεν το έχουν τα παιδιά, το πρόβλημα το έχουμε όλοι εμείς, κοινωνία, Μέσα, καθηγητές, πολιτικοί και λοιποί που δεν έχουμε καταφέρει να εμπεδώσουμε στις νεότερες γενιές πως φανατικά και απολυταρχικά καθεστώτα όπως ο Ναζισμός είναι υπαίτια για τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μήπως θα πρέπει να αναθεωρηθεί ο τρόπος διδασκαλίας της ιστορίας στα σχολεία; Μήπως είναι καιρός να δουν επισταμένα στο υπουργείο Παιδείας ποιοι και πώς διδάσκουν ιστορία; Διότι πολύ φοβάμαι πως αυτή η φωτογραφία δεν είναι παρά η αρχή πολλών κακών πραγμάτων. Δεν αρκεί μία έκθεση γεγονότων για να διαφανεί τι συνέβη, χρειάζεται ολόκληρη δέσμη μέτρων, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Τα σχολεία μας ακόμα διέπονται από βαθιά συντηρητικές ιδέες, η Εκκλησία επενεργεί ακόμα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και όχι πάντα με θετικό πρόσημο, και πολλές φορές διοικήσεις και καθηγητές και δάσκαλοι είτε εγκλωβίζονται σε ιδέες και πρακτικές περασμένων δεκαετιών είτε νιώθουν ελεύθεροι να εκφραστούν με ρητορική περασμένων δεκαετιών. Δυστυχώς, όμως, ελάχιστα γίνονται οργανωμένα για να μην υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα… σαν να συμφωνούν σχεδόν όλοι με ένα «κρύψε να περάσουμε».
Μην ξεχνάμε τα πογκρόμ της Λεμεσού, πιο πρόσφατα το περιστατικό στη Βορόκλινη… το τέρας έχει γεννήσει, το θέμα είναι ποιος επωάζει τα αβγά του και το θέμα είναι πως δεν έχουμε πολλά περιθώρια…
Υγ. Πάντως και πολιτιστικά δεν προκαλείται κανένα σοκ… μπας και αφυπνιστούμε!
