Του Γιώργου Λογίδη
Λογικά όλοι συμφωνούμε, πως το ζητούμενο και παράλληλα το πραγματικό κέρδος για το κυπριακό ποδόσφαιρο, θα ήταν η διεξαγωγή των αγώνων με Κύπριους διαιτητές. Δύσκολα, ωστόσο, θα μπορέσει κάποιος να υποστηρίξει πως είναι σε θέση οι Κύπριοι διαιτητές να τα βγάλουν πέραν μόνοι τους. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η συμμετοχή ξένων διαιτητών δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη αλλά προσωρινή λύση. Προσωρινή μεν, αλλά αναγκαία υπό τις περιστάσεις. Και εδώ προκύπτουν τα σημαντικά αλλά αναπάντητα ερωτήματα προς τον κύριο υπεύθυνο της κυπριακής Διαιτησίας, Ντομένικο Μεσίνα.
Ο κύριος Μεσίνα διανύει τον δεύτερο χρόνο της θητείας του. Έχοντας, λοιπόν, ξεκάθαρη άποψη για το επίπεδο γενικότερα των διαιτητών, ξενίζει το πολύ μικρό ποσοστό συμμετοχής ξένων διαιτητών στις πρώτες αγωνιστικές. Τι πάει να πει με Κύπριους (διαιτητές) και βλέπουμε; Απλά μέχρι να καταγραφούν τα πρώτα σοβαρά λάθη, να δημιουργηθεί ένταση και να προκύψουν οι πρώτες φωνές, αντιδράσεις και ανακοινώσεις; Γιατί δηλαδή θα πρέπει δημόσια κάποιες ομάδες να αιτηθούν ξένους διαιτητές; Η απάντηση θα μπορούσε να ήταν πως ο κύριος Μεσίνα διαπίστωσε βελτίωση σε σχέση με πέρσι ή προώθησε νέα ονόματα διαιτητών στη λίστα για τους αγώνες της πρώτης κατηγορίας. Δυστυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λεχθεί. Ούτε νέα ονόματα επιλογών προκύπτουν στον σχετικό κατάλογο, ούτε κάτι διαφορετικό σε σχέση με τη συνολική απόδοση και παρουσία των Κύπριων διαιτητών φαίνεται να προκύπτει. Απεναντίας, σοβαρά λάθη στην κρίση και αξιολόγηση κάποιων φάσεων, έλλειψη προσωπικότητας και άγνοια κανονισμών σε κάποιες περιπτώσεις. Αφού, λοιπόν, ολοκληρώσαμε το προηγούμενο πρωτάθλημα με σημαντική σε ποσοστό συμμετοχή ξένων διαιτητών, αφού τίποτα δεν άλλαξε σε πρόσωπα και καταστάσεις, πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η τακτική στους ορισμούς των πρώτων αγωνιστικών;
Το τι θα πράξει απ’ εδώ και πέρα ο κύριος Μεσίνα θα διαφανεί μέσα από τους επόμενους ορισμούς. Μέχρι πότε θα εμπιστεύεται σχεδόν απόλυτα τους Κύπριους διαιτητές κανείς δεν γνωρίζει, το μόνο βέβαιο, ωστόσο, είναι πως με την τακτική που ακολούθησε στις πρώτες αγωνιστικές, όπως και την «τυφλή» εμπιστοσύνη, τη λες και εμμονή, σε συγκεκριμένα ονόματα, ζημιά περισσότερο έχει προκληθεί και όχι κέρδος. Εκτός και αν πιστεύει ο Ιταλός αρχιδιαιτητής πως θα μπορέσουν, απ’ εδώ και πέρα, κάποιοι διαιτητές να δώσουν σημαντικές λύσεις, ειδικά σε παιγνίδια υψηλού κινδύνου, έχοντας ήδη, μέσα σε λίγες αγωνιστικές, υποστεί φθορά από τα μαζεμένα και σοβαρά τους λάθη.
