Του Παναγιώτη Καπαρή
«Αλλού τους τρώει και αλλού κνίθονται…» όλοι αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι, οι οποίοι γέμισαν τις πόλεις με φώτα τροχαίας, με αναχώματα και κάμερες φωτοεπισήμανσης. Διακήρυτταν ότι τάχα στόχευσαν στη μείωση των δυστυχημάτων, αλλά οι στατιστικές άλλα δείχνουν. Η μαύρη λίστα των θανατηφόρων γεμίζει πλέον με θύτες, ανθρώπους θύματα ναρκωτικών ουσιών και αλόγιστης χρήσης οινοπνεύματος. Τα θύματα είτε πληρώνουν τις φονικές «ατυχίες» των δραστών είτε πληρώνουν τις δικές τους αυτοκαταστροφικές αδυναμίες. Με απλά λόγια, απέτυχε σε μεγάλο βαθμό η στρατηγική για μείωση των θανατηφόρων δυστυχημάτων και χάνονται τεράστια κονδύλια, τα οποία δαπανούνται για έργα «τάχα» ελέγχου των οδηγών. Από εκεί και πέρα, καλό θα είναι να κληθούν σοβαροί συγκοινωνιολόγοι, περιβαλλοντολόγοι, ακόμη και ψυχολόγοι, για να καταθέσουν τις επιστημονικές τους θέσεις. Και το κυριότερο να τερματιστούν τα «ρουσφέτια» σε μικροαστούς, οι οποίοι εμποδίζουν κάθε λογική αντιμετώπιση του προβλήματος. Αν τεθεί και η παράμετρος των νόμων, στο καθημερινό δράμα στις πόλεις, τότε είμαστε μόνο για κλάματα.
Οι μηχανολόγοι λένε ότι η μεγαλύτερη κατανάλωση καυσίμων και οι μεγαλύτερες εκπομπές καυσαερίων γίνονται κατά την εκκίνηση των οχημάτων. Στη Γερμανία εδώ και δεκαετίες υπάρχει νομοθεσία, η οποία προβλέπει ότι αυτοκίνητα τα οποία αναμένουν στα φώτα τροχαίας, εκτός από το πρώτο στη σειρά, θα πρέπει να σβήνουν την μηχανή, ώστε να μειώνεται η κατανάλωση καυσίμων και η εκπομπή καυσαερίων. Για το λόγο αυτό, τοποθετήθηκαν συστήματα με τα οποία απενεργοποιούνται αυτόματα τα αυτοκίνητα, όταν δεν κινούνται. Στη Γερμανία όμως υπάρχουν δρόμοι στους οποίους μπορεί κάποιος να τρέξει όσο θέλει, χωρίς όριο ταχύτητας και στις μεγαλουπόλεις δεν υπάρχουν στους περισσότερους δρόμους όρια ταχύτητας, ώστε να διευκολύνεται η διακίνηση και να μη δημιουργούνται ουρές οχημάτων. Ακόμη τα φώτα τροχαίας είναι ρυθμισμένα ώστε να δημιουργείται το λεγόμενο πράσινο κύμα, δηλαδή τα αυτοκίνητα με μια συγκεκριμένη ταχύτητα να μη σταματούν στα φώτα τροχαίας. Ανάλογες πρακτικές εφαρμόζονται σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Φυσικά ούτε λόγος για διπλά φώτα σε δρόμους και διαβάσεις. Και το σίγουρο, είναι ότι όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουν γρήγορα και οργανωμένα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στον καφενέ της γειτονιάς, σοβαρός μηχανολόγος χαρακτήριζε περιβαλλοντικές βόμβες, παγίδες για την υγεία των ανθρώπων και αιτίες για διάλυση των αυτοκινήτων, τα ατέλειωτα και ακανόνιστα φώτα τροχαίας, τα σαμαράκια και τα άλλα αναχώματα στους δρόμους. Έλεγε ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε να λυθεί το κυκλοφοριακό χάος στη Λευκωσία, με τη δημιουργία λεωφόρων οι οποίες θα διέσχιζαν την πρωτεύουσα, χωρίς φώτα τροχαίας και με έλεγχο μόνο από τις κάμερες φωτοεπισήμανσης. Με αυτόν τον τρόπο οι οδηγοί θα έμπαιναν και θα έβγαιναν από τη Λευκωσία, θα έκαναν τις δουλειές τους, έστω και αν ήταν αναγκασμένοι να κάνουν λίγα χιλιόμετρα παραπάνω. Ακόμη θα πρέπει επιτέλους να αλλάξει και η φιλοσοφία των λεωφορείων, τα οποία σήμερα είναι ουσιαστικά μόνο για τους αλλοδαπούς. Μια καλή λύση είναι τα λεωφορεία για μαθητές, τα οποία εξαγγέλθηκε ότι θα εφαρμοστεί από τον Σεπτέμβριο. Μια άλλη καλή ιδέα είναι να δημιουργούν χώροι στάθμευσης για κάθε υπηρεσία και οργανισμό και να μετακινούνται οι υπάλληλοι με τα λεωφορεία. Για παράδειγμα ο χώρος έξω από το Συνεδριακό να γίνει χώρος για τη Βουλή και δύο λεωφορεία να πηγαινοέρχονται και να εξυπηρετούν τους υπαλλήλους. Στον χώρο του ΓΣΠ να γίνει χώρος στάθμευσης για τους υπαλλήλους των Υπουργείων στο κέντρο της Λευκωσίας. Όταν δεν θα υπάρχουν φώτα τροχαίας στους δρόμους, όλοι θα κινούνται γρήγορα και σίγουρα πολύ πιο οικονομικά.
Καλή θα είναι και η δημιουργία ενός τραμ, η οποία εδώ και δεκαετίες εξαγγέλλεται κάθε φορά που έχουμε εκλογές και κάθε φορά ματαιώνεται, όταν περάσουν οι εκλογές. Η μετακίνηση με λεωφορεία είναι ωραία εμπειρία και αποτελεί και μέσω κοινωνικής συναναστροφής. Πολλοί έφηβοι, αλλά και λίγο μεγαλύτεροι στην ηλικία από τη Λευκωσία, επιλέγουν να πηγαίνουν στον Πρωταρά και την Αγία Νάπα, με λεωφορεία παρά με τα οικογενειακά τους αυτοκίνητα, γιατί απλά το λεωφορείο έχει πλάκα και γίνονται και πλάκες μεταξύ των επιβατών. Όλοι οι Κύπριοι, οι οποίοι σπούδασαν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, απολάμβαναν τη μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, πρώτο γιατί μετακινούνταν γρήγορα και με ασφάλεια και δεύτερο γιατί αποτελούσε αιτία για κουβέντα και «παρακολούθηση» του κουτσομπολιού. Ιδέες και προτάσεις υπάρχουν πολλές. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η επικοινωνία, όλων αυτών που λαμβάνουν αποφάσεις, με νέους επιστήμονες, οι οποίοι στις «ξενιτιές» έμαθαν κάτι διαφορετικό και κάτι πιο έξυπνο.
