Του Παναγιώτη Καπαρή
Το ανέκδοτο στην Ελλάδα λέει ότι, αν φωνάξεις στον δρόμο, πρόεδρε… δεν υπάρχει περίπτωση να μην απαντήσει κάποιος. Εκτός από τους προέδρους της Δημοκρατίας και της κυβερνήσεως, δηλαδή τον πρωθυπουργό, υπάρχουν οι πρόεδροι δεκάδων κομμάτων, εκατοντάδων σωματείων, χιλιάδων συλλόγων, αλλά και δεκάδων χιλιάδων συμβουλίων. Η πλάκα είναι ότι σχεδόν όλοι θέλουν να είναι πρόεδροι, έστω και αν στο τέλος της ημέρας η συντριπτική πλειονότητα προεδρεύουν μόνο του εαυτού τους, αν το καταφέρνουν και αυτό.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄, έλεγε συχνά-πυκνά ότι αν εφαρμοστεί η δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, θα χρεοκοπήσει το κράτος, αφού θα έχουμε τρεις κυβερνήσεις, τρεις Βουλές και τρεις δημόσιες υπηρεσίες. Έλα όμως που δεν χρειάστηκε να λυθεί το Κυπριακό, για να χρεοκοπήσει το κράτος το 2013. Η πολυθρύλητη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ύστερα από πολύχρονες πανάκριβες μελέτες και συνταγματικές «σχοινοβασίες», επιτέλους έλαβε σάρκα και οστά, με ένα διφορούμενο πολλές φορές τρόπο. Οι αξιωματούχοι αντί να μειωθούν αυξήθηκαν, και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες μάλλον κατάντησαν πολύ πιο πολύπλοκες. Τώρα αν οι φορολογούμενοι πολίτες θα αντέξουν να πληρώνουν τόσους τοπικούς άρχοντες, είναι μια άλλη δύσκολη εξίσωση, η οποία θα φανεί πολύ σύντομα.
Το καλό είναι ότι σε όλη την προεκλογική περίοδο, η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των πολιτών. Όλα τα αιτήματα εισακούονται και υλοποιούνται ή δρομολογούνται σε χρόνο-ρεκόρ. Πρώτα τα θέματα καθαριότητας και ακολούθως ένα σωρό άλλα μικροπροβλήματα. Αρκεί ένα τηλεφώνημα στον δήμαρχο, στον δημοτικό σύμβουλο και σε όλους τους υποψήφιους, και «παραχρήμα» όλα γίνονται με περισσή επιμέλεια. Ευτυχώς είναι ολόκληρος «στρατός» οι υποψήφιοι και όλοι είναι πρόθυμοι για να ανταποκριθούν στα αιτήματα ψηφοφόρων. Σταμάτησε ή υποβαθμίστηκε, άτυπα πάντα, και το «κυνήγι» από τους δημοτικούς αστυνομικούς, ενώ και οι νέες μηχανές με πληρωμή για στάθμευση, περιμένουν τον Ιούλιο για να τεθούν σε λειτουργία.
Είναι θαυμάσιο το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί ενδιαφερόμενοι για να υπηρετήσουν τους συμπολίτες τους. Ευτυχώς αυξήθηκαν και οι έλεγχοι και τώρα πλέον όλοι φοβούνται να βάλουν το «δάκτυλο στο μέλι», γιατί τα σίδερα της φυλακής είναι πλέον ανοικτά για όλους τους «λεβεντομ@@κες». Από την άλλη, είναι γεγονός ότι οι νόμιμες απολαβές, από αντιμισθία και έξοδα παραστάσεως και για «δευτερεύον» αξίωμα, φθάνει στο ύψος του κατώτατου μισθού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολεμούν για μια θέση πολλοί συνταξιούχοι και αρκετοί άνεργοι. Θα απολαμβάνουν την «ηδονή» της εξουσίας και θα έχουν και ένα άτυπο μισθό, για να συμπληρώνουν το ταπεινό εισόδημά τους. Η δημοκρατία, μπορεί να είναι το τελειότερο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά είναι και το πιο δύσκολο. Όσο ουτοπική και απατηλή και αν είναι, όσα σκάνδαλα και απάτες και αν κουβαλά, υπάρχει πάντα το μυστικό της επιτυχίας, το οποίο βρίσκεται στην εναλλαγή της εξουσίας. Δηλαδή κανένας δεν είναι αναντικατάστατος και κανένας δεν είναι πάνσοφος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρώτα, και ακολούθως πολλές άλλες «σοβαρές» χώρες, καθιέρωσαν αριθμό θητειών, ώστε να μειώνονται τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, τα οποία προκαλούνται από τη μεγάλη παραμονή στα δώματα της εξουσίας. Δεν είναι δύσκολο να παρασυρθεί κάποιος, όταν για χρόνια έχει δίπλα του ανθρώπους οι οποίοι «έρπουν και λείχουν», αναμένοντας το στραβοπάτημα του ηγέτη, ώστε να ρίξουν τόνους «λάσπη» από πάνω του. Και όχι πάντα για να πάρουν τον θρόνο του.
Η απόλυτη εξουσία οδηγεί σε απόλυτη διαφθορά, λέει ο πολιτειακός κανόνας, γι’ αυτό και σε όλα τα δημοκρατικά καθεστώτα ο έλεγχος των εξουσιών αποτελεί τη βάση της σύγχρονης δημοκρατίας. Εξουσία δεν είναι μόνο αυτό το οποίο καλείται πολιτική εξουσία. Εξίσου ισχυρές, ίσως και ισχυρότερες, αλλά λιγότερο προβεβλημένες, είναι η οικονομική, η ιατρική, η ψυχολογική, ακόμη και η θρησκευτική εξουσία. Τα παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή, το σώμα, την περιουσία τους, ακόμη και την ψυχή τους –για την εξουσία– δεν είναι σπάνια. Πέρα από όλα αυτά, υπάρχουν και οι ρομαντικοί, οι οποίοι εξακολουθούν να τραγουδούν μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. «Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι… εγώ δεν θέλω να με κάνετε σατράπη, ούτε συνένοχο σε κόλπα ομαδικά». Η ομορφιά της ησυχίας και η απόλαυση της ηρεμίας δεν ανταλλάζονται με τον πλούτο του κόσμου όλου. Η αληθινή χαρά, βρίσκεται στις όμορφες στιγμούλες και όχι στις πολύβουες αλάνες της εξουσίας, έστω και αν η εξουσία αποτελεί το ισχυρότερο αφροδισιακό. Αλλά όταν η εξουσία καθίσταται προσφορά και όχι τυραννία τότε καταξιώνεται, προσφέρει μεγάλη χαρά, και αναδεικνύει τον άνθρωπο, ως Άνθρωπο.
