Του Παναγιώτη Καπαρή
Ο μέγιστος των φιλοσόφων, ο «σκοτεινός» Ηράκλειτος, έλεγε ότι «πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους». Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η εισβολή της Ρωσίας και οι κραυγές θυμού των Ευρωπαίων και όλων των δυτικών κρατών, επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά τον μύθο του Σεβάχ, όπως τον αφηγήθηκε με απαράμιλλο ψυχικό σθένος, ο Μάνος Χατζιδάκις: «Σ’ ένα μήνα, σ’ ένα χρόνο, βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ, που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ: νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί. Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα…». Κάποτε ήταν οι δούλοι και οι ελεύθεροι, σήμερα είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί.
Κάποτε ήταν οι γραμματιζούμενοι και οι αγράμματοι, σήμερα είναι oι ακαδημαϊκοί και οι λειτουργικά αναλφάβητοι. Κάποτε ήταν οι δυνατοί στο σώμα και οι πονηροί στο πνεύμα. Σήμερα είναι οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες και ανυπόληπτοι εργάτες. Κάποτε οι άνθρωποι πολεμούσαν και σκοτώνονταν με τόξα και ακόντια, σήμερα οι άνθρωποι πολεμούν και σκοτώνονται με πυραύλους και βόμβες. Κάποτε ο αρχηγός ονομαζόταν αυτοκράτορας, τσάρος, βασιλιάς, σήμερα ονομάζεται πρόεδρος και πρωθυπουργός. Όπως τραγουδούσε και ο αξέχαστος Νίκος Παπάζογλου: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν…».
Σε ένα παράλληλο μήκος κύματος, μίλησε για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος αναταράζοντας με τον λόγο του, τα λιμνάζοντα νερά της καθεστηκυίας τάξης. «Ο πόλεμος είναι αναγκαία εγχείρηση, ώστε να γίνει ένα ξεκαθάρισμα, αφού στην εποχή μας υπάρχει πολλή αμαρτία, πολλή ασέβεια και πολλή απιστία. Αν δεν γίνει πόλεμος, μου είπε ο Γέροντας Ιάκωβος, τα παιδιά των παιδιών σου, δεν θα είναι κανονικά παιδιά. Θα είναι διαβολόπαιδα. Γι’ αυτό θα προτιμήσει ο Θεός να κάνει ένα ξεκαθάρισμα και ό,τι μείνει». Ο άνθρωπος της Εκκλησίας επανέλαβε ουσιαστικά, όλα όσα είπε ο «σκοτεινός» Ηράκλειτος, βάζοντας στην εξίσωση και τον Θεό της Αγάπης, ο οποίος σίγουρα διαφέρει από τους θεούς των αρχαίων Ελλήνων. Παρουσίασε τις ιστορίες αγίων ανθρώπων, οι οποίοι μπόρεσαν με τη δύναμη της προσευχής τους, είτε να σώσουν άλλους ανθρώπους, είτε να μειώσουν το κακό. Αναφέρθηκε και στην κυπριακή παροιμία, τον διαχρονικό κανόνα που λέει: «το πουλί το μουτάτο, ο Θεός προυμουτάτο», δηλαδή η αλαζονεία οδηγεί στην καταστροφή.
Ο ιστορικός κανόνας λέει ότι οι αιτίες όλων των πολέμων είναι οι οικονομικές επιδιώξεις, τα κέρδη και τα λάφυρα και επικαλύπτονται από θρησκευτικές, μεταφυσικές και φιλοσοφικές αρχές, απλά για να μπορούν να θυσιάζονται οι νέοι στα πεδία των μαχών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία κινείται και αυτός σε οικονομικές παραμέτρους, έστω και αν χάθηκαν πίσω από το ανθρωπιστικό δράμα των νεκρών και των προσφύγων. Σε πρώτο επίπεδο η χώρα είναι πάμπλουτη σε μεταλλεύματα, σε καύσιμα και σε γεωργικά προϊόντα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο φαίνεται ότι κλονίζεται η παντοδυναμία του δολαρίου, λόγω της προώθησης του «BRIC», δηλαδή των συναλλαγών εκτός δολαρίου, μεταξύ Ρωσίας, Βραζιλίας, Ινδίας και Κίνας, δηλαδή της πλειονότητας των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν αρκετοί αναλυτές οι οποίοι αποδίδουν τον πολύ υψηλό πληθωρισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες, το σοβαρό αυτό πρόβλημα, στις συναλλαγές οι οποίες γίνονται διεθνώς εκτός δολαρίου. Σε ένα τρίτο επίπεδο, είναι η επιδίωξη της Ρωσίας να επανέλθει στην παντοδυναμία της, ανασυστήνοντας διά της πλαγίας την Σοβιετική Ένωση, άρα δημιουργώντας μια ομάδα χωρών, οι οποίες θα συνεργάζονται οικονομικά και όχι μόνο. Την ίδια ώρα αποτρέπουν τις ευρωπαϊκές και όλες τις δυτικές χώρες, να επεκτείνουν την οικονομική συνεργασία ή την εκμετάλλευση της πλούσιας Ουκρανίας.
Και σε ένα τελικό γενικό επίπεδο, ο πόλεμος αποτελεί πάντα ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα των οικονομιών, έστω και αν η ανάπτυξη στηρίζεται στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Ήδη ο νέος πόλεμος στην Ευρώπη, η εισβολή στην Ουκρανία, ξύπνησε το «εγκεφαλικό νεκρό» ΝΑΤΟ, κατά τον Εμανουέλ Μακρόν και επανέφερε στο παιχνίδι των εξοπλισμών τη Γερμανία, με το πελώριο ποσό των 100 δισ. ευρώ, ενώ πολλές άλλες χώρες ετοιμάζονται να βάλουν βαθιά στο χέρι στις τσέπες των πολιτών, εις βάρος πάντα των κοινωνικών παροχών.
Πέρα από τους κανόνες της πολιτικής, της ιστορίας και των θρησκειών, υπάρχουν και οι φυσικοί ή θείοι κανόνες, οι οποίοι λένε ότι η φύση εκδικείται όσους τη βιάζουν, η θεία δίκη είναι ισχυρότερη από τη φυσική δικαιοσύνη και απλά και λαϊκά «όλα εδώ πληρώνονται». Τελικά «τα πάντα ρει και πόλεμος πατήρ πάντων».
