Του Παναγιώτη Καπαρή
Βουλευτής, σπουδαίος γιατρός στο επάγγελμα, πριν από μερικά χρόνια, καθόταν σε μια γωνιά του αίθριου της Βουλής και έκλαιγε. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανεχθεί τα λάθη των γιατρών, πολλά από τα οποία ήταν μοιραία σε νέους ανθρώπους. Ο καλός γιατρός άνοιγε κατά διαστήματα την ψυχή του στους δημοσιογράφους και έλεγε τον πόνο του. «Είναι δυνατό ο τάδε και η δείνα γιατρός να μην μπορούν να αντιληφθούν ότι έπρεπε να ενεργήσουν έτσι και αλλιώς; Πώς μπορούν οι προϊστάμενοι γιατροί ν’ ανεχθούν αυτά τα λάθη, τα οποία στοιχίζουν ζωές; Πού είναι ο όρκος στον Ιπποκράτη, πού είναι η συνείδησή τους και πώς μπορούν να κοιμούνται τα βράδια; Και όλοι αυτοί πληρώνονται ένα κάρο λεφτά, για να είναι διπλά και τριπλά προσεκτικοί και να μην κάνουν λάθη...». Ο καλός άνθρωπος οργιζόταν και με τη νοοτροπία του Κύπριου να μην οδηγεί γιατρούς και νοσοκομεία στη δικαιοσύνη για ιατρικά λάθη. Φυσικά, λίγο αργότερα, μονολογούσε ότι είναι πολύ φυσιολογικό, αφού κανένας δεν μπορεί να τιμωρηθεί και τα έριχνε στο σύστημα που επιβάλλει να ελέγχονται οι γιατροί από γιατρούς. Και έλεγε: «Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…».
Όταν περνούσε ο θυμός, ο φιλάνθρωπος γιατρός έψαχνε δικαιολογίες για τους γιατρούς λέγοντας ότι: «δουλεύουν ατέλειωτες ώρες, η πίεση δεν αφήνει χρόνο στους γιατρούς να σκεφτούν ψύχραιμα και είναι προβληματική η μετεκπαίδευση των γιατρών». Συνέχιζε και απαριθμούσε «άγιους» γιατρούς, οι οποίοι προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους σε πτωχούς και αδύναμους και για «θαυματουργούς» γιατρούς, οι οποίοι θεραπεύουν και τις πιο δύσκολες ασθένειες. Και ευτυχώς στην Κύπρο, κατέληγε, η συντριπτική πλειονότητα των γιατρών είναι αλτρουιστές.
Στην Αμερική όπου μετρούν τα πάντα υπολογίστηκε ότι κάθε χρόνο καταγράφονται από 80 έως 100 χιλιάδες ιατρικά λάθη. Η διαφορά είναι ότι στην Αμερική και σε πολλές άλλες προηγμένες κοινωνίες, υπάρχουν οι ασφάλειες των γιατρών για ιατρικά λάθη, αλλά και πολλοί εξειδικευμένοι δικηγόροι για τις αστοχίες νοσοκομείων και γιατρών. Με τον τρόπο αυτό υπάρχει έλεγχος στο σύστημα υγείας. Στην Κύπρο ακόμη είμαστε στην εντύπωση ότι ο γιατρός είναι ένας μικρός θεός και βρίσκεται πάντα στο απυρόβλητο. Ευτυχώς ή δυστυχώς αυτή η νοοτροπία με την έλευση γιατρών από το εξωτερικό, με τις θεραπείες σε ξένες χώρες και κυρίως με την πληροφόρηση στο διαδίκτυο, άρχισε να ανατρέπεται και οι γιατροί απομυθοποιούνται, καλώς ή κακώς.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας τόλμησε και έθεσε σε διαθεσιμότητα για τρεις μήνες δύο γιατρούς, δύο παιδοχειρουργούς στο Μακάρειο Νοσοκομείο, οι οποίοι θεωρούνται ύποπτοι για ιατρική αμέλεια, ή καλύτερα ήταν υπεύθυνοι για τη νοσηλεία ενός παιδιού 15 χρόνων, το οποίο τελικά κατέληξε. Η υπόθεση βρίσκεται ενώπιον της Αστυνομίας, η οποία διεξάγει ποινική έρευνα για τον θάνατο της έφηβης. Να σημειωθεί ότι η πρώτη έρευνα του υπουργείου Υγείας κατέδειξε εκ πρώτης όψεως ιατρική αμέλεια.
Σε όλο αυτό το σκηνικό εκπληκτικό είναι το γεγονός, ότι το προσωπικό του Μακάρειου Νοσοκομείου, γιατροί και νοσηλευτές, προχώρησαν σε απεργία, αμφισβητώντας νόμους και κανόνες της Πολιτείας. Εντύπωση προκαλεί η ανακοίνωση των γιατρών του Δημοσίου, η οποία αναφέρει ότι σέβεται τις νομοθεσίες άλλα προσθέτει ότι: «αυτό δεν επιτρέπει τη στόχευση και διασυρμό προσώπων, πολύ περισσότερο όταν η διαδικασία βρίσκεται υπό εξέλιξη και όταν αυτό διαταράσσει και επιφέρει βλάβη εμπιστοσύνης στη σχέση μεταξύ ιατρών και ασθενών, με απρόβλεπτες επιπτώσεις».
Η τολμηρή απόφαση της ΕΔΥ, σπάνια για τα ιατρικά χρονικά, σίγουρα θ’ ανοίξει πολλά στόματα, ακόμη και επωνύμων, οι οποίοι υπέφεραν ή και υποφέρουν ακόμη από ιατρικά λάθη, από χρυσοπληρωμένους γιατρούς και πανάκριβα ιατρικά κέντρα. Οι κρυφές μαρτυρίες ίσως τώρα γίνουν φανερές καταγγελίες, ώστε να συνετιστούν οι ασυνείδητοι και απρόσεκτοι γιατροί και γιατί όχι να ξυπνήσει και το σύστημα, το οποίο έμαθε να κρύβει κάτω από το χαλί τα ιατρικά λάθη. Ο φόβος για τους μικρούς θεούς είναι μεγάλος, με την αφελή σκέψη ότι όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής μας θα τους χρειαστούμε και αλίμονο αν είναι εναντίον μας. Στο προσκήνιο έρχεται και πάλι η ιστορία με τις τρεις επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων… Και πέρα από όλα αυτά η αλήθεια είναι μία, ότι ουδείς αναντικατάστατος και ουδείς αθάνατος, ούτε και οι καλύτεροι γιατροί του κόσμου.
