Κύριο Άρθρο
Ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας βρίσκεται αυτή την περίοδο στο εποπτικό επίκεντρο καθώς μετά από αρκετό καιρό που μεσολάβησε λόγω της πανδημίας, οι έλεγχοι επιστρέφουν στην κανονικότητα. Η μακροοικονομική κατάσταση χαρακτηρίζεται από έντονη αβεβαιότητα και αυτό από μόνο του αποτελεί σημαντικό λόγο για να ελεγχθεί μετά από καιρό το σύστημα με την δέουσα επιμέλεια. Η επικέντρωση προφανώς ξεκινά από την αξιολόγηση των εσωτερικών μοντέλων διαχείρισης των κινδύνων που αναπτύσσουν και χρησιμοποιούν οι τράπεζες. Σε αυτό τον τομέα οι συστάσεις αφορούν στην ανάγκη όπως το πλέγμα της διαχείρισης κινδύνων απλοποιηθεί έτσι ώστε να υπάρξει η δυνατότητα η προσπάθεια να εστιαστεί στα σημαντικά και να αναλυθεί η μεγάλη εικόνα. Σημαντικό θέμα που εγείρεται για τις τράπεζες είναι με ποιο τρόπο η επιθετική αύξηση των επιτοκίων θα επηρεάσει την ζήτηση για νέο δανεισμό. Η εικόνα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα αφορά στην αυξημένη τιμολόγηση των νεών δανείων που λειτουργεί αποτρεπτικά για νέες χρηματοδοτήσεις την ίδια ώρα που οι τράπεζες έχουν μειωμένη διάθεση ανάληψης κινδύνου, τουλάχιστον όχι με την ευκολία που το έπρατταν στο παρελθόν. Η πίεση και από τις δύο πλευρές της αλυσίδας χρηματοδότησης στοιχειοθετεί μια προς το παρόν ανησυχητική εικόνα αν λάβουμε υπόψη ότι στην Γαλλία και Γερμανία η ζήτηση για νέα δάνεια είναι μειωμένη κατά 90% σε ετήσια βάση. Όσον αφορά στην κερδοφορία των τραπεζικών ιδρυμάτων, η μεγαλύτερη ανησυχία δεν έχει να κάνει μόνο με την αύξηση των επιτοκίων αλλά και με τις πιθανότητες να υπάρξει ύφεση σε πανευρωπαϊκό περίοδο. Αν και οι τράπεζες είναι σε θέση να αντέξουν μια μικρή περίοδο ασθενούς οικονομικής δραστηριότητάς δεν θα είναι εύκολο αν το εστιακό βάθος του προβλήματος είναι μεγάλο. Η μείωση στην ζήτηση αν δεν μετατραπεί από ένα παροδικό φαινόμενο σε κάτι πιο επίμονο δεν θα αποτελεί σοβαρό πρόβλημα αφού η μικρότερη παράγωγη αυτή την περίοδο γίνεται με βελτιωμένα περιθώρια κέρδους.
Η ποιότητα του ισολογισμού πάντα θα αποτελεί την νούμερο ένα ανησυχία των εποπτών και δικαίως αυτήν την περίοδο η ανησυχία είναι μεγαλύτερή. Εξάλλου από το δείγμα των τραπεζών που έχουν ελεγχθεί υπάρχουν 24 τράπεζες που επιφύλαξαν αρνητική έκπληξη. Η δημιουργία νέων μη εξυπηρετούμενων χορηγήσεων σε περιβάλλον μεγάλης αβεβαιότητας αποτελεί ορατό κίνδυνο. Οι τράπεζες για τα καινούργια δάνεια έχουν ενώπιόν τους ένα ξεκάθαρο πλαίσιο διαχείρισης προβληματικών περιπτώσεων που επιβάλλει άμεσες διαγραφές ή σχηματισμό προβλέψεων. Η επίπτωση στα κεφάλαια με βάση την πρακτική που ακολουθείται από το 2019 και μετά επιβαρύνει τα κεφάλαια στο 100% της λογιζόμενης απώλειας, γεγονός που προκαλεί καθυστερήσεις στις εκταμιεύσεις λόγω αυξημένων ελέγχων.
Η ψηφιακή εποχή προκαλεί ανάγκες για μεγάλες επενδύσεις που θα επηρεάσουν την κερδοφορία. Οι τράπεζες εμφανίζονται διαστικτές να προχωρήσουν αποφασιστικά αφού αυτό θα λειτουργήσει εις βάρος της κερδοφορίας των μετόχων οι οποίοι δικαίως απαιτούν αποδόσεις. Η εποπτική σύσταση είναι ισχυρή και έχει να κάνει με την ανάγκη οι επενδύσεις να προχωρήσουν άμεσα. Μόνο μέσα από την προσφορά ψηφιακών υπηρεσιών οι τράπεζες θα μπορέσουν να βελτιστοποιήσουν την δομή κόστους, να προσεγγίσουν καλύτερα τους πελάτες τους και να διεισδύσουν σε νέο πελατολόγιο. Σε αυτή την νέα προσπάθεια δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το επιπλέον σημαντικό κόστος που αφορά στην κυβερνοασφάλεια ως κρίσιμος παράγοντας επιτυχίας.
