Κύριο Άρθρο
Οι δυτικές οικονομίες, έχοντας λειτουργήσει για πάνω από 100 χρόνια σε ένα καθεστώς ιδιότυπης παγκοσμιοποίησης, καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις σε ένα εντελώς πρωτόγνωρο πλαίσιο κατακερματισμού και απομόνωσης. Παράλληλα, οι κλιματικοί κίνδυνοι συνιστούν μια νέα πηγή αβεβαιότητας που κανένας δεν αντιμετώπισε στο παρελθόν και ούτε γνωρίζει πώς θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά στη συνέχεια. Σε αυτό το πλαίσιο έρχονται να προστεθούν και οι παραδοσιακοί κίνδυνοι που έχουν να κάνουν με τον χρηματο-οικονομικό κλάδο και την επιχειρηματικότητα. Η κατάσταση, όπως διαμορφώνεται, παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις με κυριότερη τη δυσκολία αναγνώρισης, επιμέτρησης και αποτελεσματικής διαχείρισης αυτών των κινδύνων. Αναφερόμαστε στις γεωπολιτικές κρίσεις και την κλιματική αλλαγή, οι οποίες παρόλο που ρίχνουν βαριά τη σκιά τους πάνω στις οικονομικές προοπτικές της ευρωζώνης, και προς το παρόν δεν έχει αναδειχθεί κάποιος τρόπος πρόβλεψης και διαχείρισης αυτών των καταστάσεων. Οι προσπάθειες για κάποιου είδους διαχείριση σκοντάφτουν στις παράλληλες κρίσεις που η τρέχουσα αβεβαιότητα προκαλεί. Για παράδειγμα, οι προσπάθειες για καθαρή ενέργεια ναρκοθετήθηκαν από την ενεργειακή κρίση που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία οπότε και οι χώρες εφάρμοσαν σχέδια εκτάκτου ανάγκης για να καλύψουν τον πληθυσμό τους, επιστρέφοντας σε πιο ενεργοβόρες λύσεις. Παράλληλα, ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην ορθολογική αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας, καθώς η Κίνα αποτελεί βασικό προμηθευτή της Ευρώπης για τα υλικά που είναι απαραίτητα στη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών.
Η κατάσταση εκτός του ότι φαντάζει αδιαχείριστη αναπτύσσει μια δυναμική η οποία οδηγεί σε κάποια ορόσημα που δυνατόν να καταστήσουν το πρόβλημα μη αναστρέψιμο. Πάρτε για παράδειγμα την κλιματική κρίση που αν δεν γίνουν άμεσα κάποια αποφασιστικά βήματα τότε θα οδηγηθούμε σε τέτοια έξαρση του προβλήματος που οι λύσεις που σχεδιάζουμε σήμερα και μας φαίνονται δύσκολα υλοποιήσιμες, σύντομα θα ξεπεραστούν από τα γεγονότα. Σε αυτό το σκηνικό ψηλού πληθωρισμού και χαμηλής ανάπτυξης ο δυνατότητες που απομένουν στις νομισματικές και δημοσιονομικές αρχές είναι περιορισμένες. Περιορισμένες γιατί έχουν απωλέσει την προβλεπτική τους ικανότητα και άρα την ευκαιρία να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη μεγάλη άνοδος του πληθωρισμού που επειδή δεν κατέστη δυνατόν να προβλεφθεί έγκαιρα συνεχίζει να ταλαιπωρεί τις οικονομίες για πάνω από μία διετία με τις προβλέψεις να κάνουν λόγο για τουλάχιστον ακόμη ένα χρόνο περιδίνησης.
Τόσο οι γεωπολιτικές εντάσεις όσο και η κλιματική κρίση αποτελούν εστίες αύξησης του πληθωρισμού και μείωσης της οικονομικής δραστηριότητας. Τα παραδοσιακά εργαλεία, αν και απολύτως αναγκαία, δεν διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα του παρελθόντος. Η αύξηση των επιτοκίων από μόνη της δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει έναν επιθετικό πληθωρισμό όπως ούτε και η μείωση των επιτοκίων μπορεί να διασφαλίσει την ανάπτυξη σε έναν κατακερματισμένο κόσμο με σημαντική αναποτελεσματικότητα στις εφοδιαστικές αλυσίδες.
Το επόμενο διάστημα οι κεντρικές τράπεζες μαζί με τις κυβερνήσεις καλούνται να συνεργαστούν. Η πολυπλοκότητα στην οικονομία θα απαιτήσει συμβιβασμούς αλλά και όραμα. Συμβιβασμούς γιατί καλούμαστε να λειτουργήσουμε σε ένα μη ιδανικό περιβάλλον και όραμα γιατί οι προκλήσεις τού σήμερα δεν θα διορθωθούν επειδή θα τις αγνοήσουμε. Η συγκυρία «φωνάζει» για σημαντικές αποφάσεις όπως στο παρελθόν η στιγμή επέβαλε ιστορικές συμφωνίες, όπως ήταν η συμφωνία του 1944 για τη ρύθμιση της διεθνούς νομισματικής και οικονομικής τάξης μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η γνωστή Διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς.
