Κύριο Άρθρο
Σε αυτή την συγκυρία οι οικονομίες θα πρέπει να ακολουθήσουν την μοίρα τους. Αυτή περιλαμβάνει την διολίσθηση στην ύφεση προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός. Οποιαδήποτε άλλη πολιτική θεωρείται παράταιρη και ασύμβατή με την παρούσα κατάσταση. Το μάθημα αυτό έλαβε πρόσφατα η Βρετανία, η οποία είδε το εθνικό της νόμισμα να βουλιάζει έναντι του δολαρίου καταγράφοντας ιστορικό χαμηλό. Πρόσω ολοταχώς για την απόλυτη ισοτιμία (1:1) «φώναξαν» οι αγορές και όλοι πλέον παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Και αφού στην περίπτωση του ευρώ είδαμε ακόμη και καθοδική διάσπαση του 1:1 (0.96895 στις 24/9/22) ποιος μπορεί να ελπίζει ότι στην περίπτωση της στερλίνας η κατάσταση θα είναι διαφορετική.
Η διολίσθηση της βρετανικής λίρας υπήρξε η απάντηση των αγορών στις εξαγγελίες της νέο-εκλεγμένης πρωθυπουργού, η οποία δήλωσε πρόθεση να ασκήσει επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, μειώνοντας τους φόρους και αυξάνοντας τα κίνητρα για επενδύσεις, σε μια προσπάθεια να τονώσει την οικονομία. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους η πολιτική αυτή θα δημιουργήσει ελλείμματα που στη συνέχεια θα κληθεί να χρηματοδοτήσει στα υφιστάμενα ψηλά επιτόκια με όλα τα αρνητικά συνεπαγόμενα μιας τέτοιας εξέλιξης.
Η εξασθένιση των βασικών νομισμάτων έναντι του δολαρίου είναι για πολλούς αναλυτές ο ελέφαντας στο δωμάτιο στην μάχη κατά του πληθωρισμού. Η άνοδος των επιτοκίων από μόνη της δεν πρόκειται να πετύχει κανένα θετικό αποτέλεσμα καθόσον χρόνο συνεχίζουν οι ισοτιμίες να διολισθαίνουν καθιστώντας τις εισαγωγές ακριβότερες. Η άνοδος των επιτοκίων απλά θα συρρικνώνει το ΑΕΠ χωρίς να πετυχαίνει την μείωση του πληθωρισμού. Θα πρέπει συνεπώς η προσοχή να στραφεί και στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Ως εδώ όλα καλά, όμως οι κεντρικές τράπεζες, που έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων αυτή την περίοδο, δεν έχουν όρους εντολής για την συναλλαγματική ισοτιμία παρά μόνο επικεντρώνεται στην διασφάλιση της σταθερότητας των τιμών.
Η συγκράτηση της ισοτιμίας συνδέεται με τη πρόθεση των κυβερνήσεων να εφαρμόσουν πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η Λιζ Τρας κρίθηκε πως σκοπεύει να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση και είδε την ισοτιμία της στερλίνας να βουλιάζει. Στην ζώνη του ευρώ η κατάσταση δεν φαίνεται να διαφοροποιείται ιδιαίτερα αφού από την έναρξη της πανδημίας έχει ανασταλεί η ισχύς του Συμφώνου Σταθερότητας (3% έλλειμμα και 60% χρέος) με αποτέλεσμα αρκετές χώρες να βρίσκονται ήδη σε παραβίαση. Μάλιστα, σε κάποιο βαθμό, η κατάσταση φαντάζει ως μη αναστρέψιμη, αφού η Κομισιόν επεξεργάζεται προτάσεις για διαφοροποίηση του Συμφώνου. Αν δεν το πράξει ένας σημαντικός αριθμός χωρών θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις αυστηρές κυρώσεις που προνοούνται.
Στο μέλλον όποιος «παίζει» με τα δημόσια οικονομικά θα βλέπει το νόμισμά του να υποτιμάται εντείνοντας τα προβλήματα στο μέτωπο της ακρίβειας. Αυτή η περίοδος που πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε από τον πρόεδρο Μακρόν ως «το τέλος της αφθονίας», οι κυβερνήσεις καλούνται να εφαρμόσουν περιοριστική δημοσιονομική πολιτική και να μηδενίσουν τα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς. Μόνο τότε θα βρεθούν σε ομαλή συμπόρευση με τις κεντρικές τράπεζες που ακολουθούν αντίστοιχη νομισματική πολιτική.
Καθώς προχωρούμε στα αίτια του πληθωρισμού πέραν των τιμών της ενέργειας και των προβλημάτων στις εφοδιαστικές αλυσίδες θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και την υποτίμηση των νομισμάτων. Η μάχη κατά του πληθωρισμού δεν αφορά μόνο τις κεντρικές τράπεζες αλλά πρωτίστως τις κυβερνήσεις οι οποίες θα πρέπει να συνδράμουν αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί.
