Κύριο Άρθρο
Η αμερικανική οικονομία είναι πολύ πιο δυναμική από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή, με αποτελέσματα που εκτείνονται πέραν του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Για παράδειγμα η εξάρτηση της Ε.Ε. σε θέματα τεχνολογίας, ενέργειας κεφαλαίων και αμυντικής αρωγής δεν επιτρέπει την αυτόνομη πορεία στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων που έχουν να κάνουν με την κλιματική αλλαγή και τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Για να αντιληφθούμε καλύτερα τη δυναμική των δύο οικονομιών αρκεί να αναφέρουμε ότι το 2008 οι δύο οικονομίες ήταν περίπου στο ίδιο μέγεθος ($16,2 τρισ. για τις ΗΠΑ και $14,7 τρισ. για την Ε.Ε.). Δεκατέσσαρα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 2022, η αμερικανική οικονομία είχε ανέλθει στα $25 τρισ. την ίδια ώρα που η Ε.Ε. παρέμεινε λίγο κάτω από τα $20 τρισ. –χωρίς να ληφθεί υπόψη το Brexit. Αν εξαιρέσουμε το Η.Β., τότε έχουμε μια αμερικανική οικονομία που είναι 50% μεγαλύτερη από την οικονομία της Ε.Ε.
Οι πόροι για τον μετασχηματισμό τής ευρωπαϊκής οικονομίας είναι τόσο μεγάλοι που η συγκυρία είναι ιστορική προκειμένου να γίνει το μεγάλο βήμα συνένωσης των κεφαλαιαγορών στη Ζώνη του Ευρώ
Για να μπορέσει η Ε.Ε. να ανταποκριθεί, θα απαιτηθεί ένας επενδυτικός Αρμαγεδδώνας. Ο κίνδυνος να καταστεί ουραγός των εξελίξεων είναι ορατός αν ληφθεί υπόψη ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ που αλλάζει τα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης. Η ώθηση προς τα εμπρός για την Ε.Ε. θα έρθει μέσα από τη δημιουργία της δικής της Wall Street, το χρηματιστήριο που επέτρεψε στις ΗΠΑ να καταστεί το χωνευτήρι όλων των επενδυτικών δραστηριοτήτων και να μετατραπεί στην πιο δυναμική οικονομία του πλανήτη.
Οι επενδυτικές ανάγκες της Ε.Ε. δεν μπορούν να απαντηθούν από το σημερινό κατακερματισμένο σύστημα κεφαλαιαγορών που λειτουργεί στην Ευρωζώνη, καθώς οι χρηματοδοτικές ανάγκες είναι τέτοιας έκτασης που κανένα ευρωπαϊκό χρηματιστήριο από μόνο του δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Οι πόροι για τον μετασχηματισμό τής ευρωπαϊκής οικονομίας είναι τόσο μεγάλοι που η συγκυρία είναι ιστορική προκειμένου να γίνει το μεγάλο βήμα συνένωσης των κεφαλαιαγορών στη Ζώνη του Ευρώ.
Η Ευρώπη παραδοσιακά χρηματοδοτούσε τα μεγάλα έργα της μέσω δανείων. Η συγκυρία όμως είναι διαφορετική, το ύψος αλλά και –κυρίως– το ρίσκο των συγκεκριμένων επενδύσεων είναι τόσο μεγάλο που καμία οντότητα από μόνη της δεν θα μπορούσε να αναλάβει το βάρος. Σε αυτή την περίπτωση πέραν από τράπεζες θα χρειαστεί να συνδράμουν συλλογικά σχήματα επενδύσεων, επιχειρήσεις και ιδιώτες. Ακόμη κι έτσι, η προσέλκυση ξένων επενδυτών αποτελεί κρίσιμο παράγοντα επιτυχίας. Τις απαντήσεις θα μπορεί να δώσει ένα πανευρωπαϊκό χρηματιστήριο, η ευρωστία και λάμψη του οποίου θα κινητοποιήσει την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα για να το εντάξει στις επιλογές της.
Η υφιστάμενη κατάσταση στην Ευρωζώνη είναι όντως καταθλιπτική, με την συνεργασία των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων να βρίσκεται στο ναδίρ. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι και το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων υπολογίζεται στο 1/3 αυτής των ΗΠΑ, την ίδια ώρα που η αγορά επιχειρηματικών κεφαλαίων αντιστοιχεί μόλις στο 1/5. Αν δεν γίνουν τομές και παραταθεί η παρούσα κατάσταση, τότε η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει το στοίχημα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, ένα προνομιακό πεδίο για τη Γηραιά Ηπειρο.
Ο χρόνος είναι πιεστικός και η συγκυρία θα χαθεί αν δεν προχωρήσουν οι διαδικασίες για ενοποίηση των κεφαλαιαγορών ως ύψιστη προτεραιότητα. Η προηγούμενη θεώρηση των πραγμάτων πρέπει να απορριφθεί αν θα μπορέσουν να προκύψουν αποτελέσματα. Στο τέλος, όπως και σε κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή απόφαση θα απαιτηθεί πολιτική βούληση και προσήλωση στον μεγάλο στόχο, που δεν είναι άλλος από την ολοκλήρωση της Ευρωζώνης.
