Του Απόστολου Κουρουπάκη
Παραιτήθηκε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης από τη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού μετά από τέσσερις μήνες και λίγες ημέρες παραμονής του στο τιμόνι του υφυπουργείου. Οι λόγοι παραίτησης του κ. Χατζηγιάννη δεν αναφέρονται στην επιστολή που απέστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γράφει απλώς ότι «δεν συνέπραξα στην εξουσία, για να κερδίσω φήμη και δόξα, αλλά διότι σε ένα δεύτερο ‘άγγιγμα ψυχής’, συμμερίστηκα το όραμα για τον Πολιτισμό, του από χρόνια φίλου μου και Προέδρου σήμερα Νίκου Χριστοδουλίδη». Και εδώ ακριβώς ήταν το μεγάλο πρόβλημα στον διορισμό του κ. Χατζηγιάννη να αναλάβει το νεογέννητο υφυπουργείο Πολιτισμού, ότι ο κ. Χριστοδουλίδης δεν είχε συγκεκριμένο όραμα για τον πολιτισμό, δεν τον είχε ψηλά στις προτεραιότητές του. Επέλεξε ως υφυπουργό έναν παλαιό του φίλο, ο οποίος δεν είχε γνώση του πολιτιστικού τοπίου της χώρας, δεν γνώριζε πώς λειτουργεί ο δημόσιος τομέας και ότι η εφαρμογή κάποιων μεγαλόπνοων σχεδίων δεν θα μπορούσε να είναι περίπατος. Ο κ. Χατζηγιάννης δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον, και από την αρχή φαινόταν ότι δεν μπορούσε να χαλιναγωγήσει το καλλιτεχνικό του παρελθόν (προσωρινά έστω) και έπεφτε σε ατοπήματα. Το τραγούδι στα γενέθλια του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου, ο χειρισμός των λογαριασμών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης του υφυπουργείου, ο διορισμός της συνεργάτιδάς του και εν τέλει το άδειασμά της και τα παράπονα που δεχόταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και οι έντονες πολλές φορές αντιδράσεις της κοινής γνώμης και των δημοσιογράφων σίγουρα έφερναν την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Δεδομένου ότι η κυβέρνηση είχε και έχει ακόμα να αντιμετωπίσει πολλά παρόμοια προβλήματα έπρεπε να αρχίσει να απεμπλέκεται από δύσκολες καταστάσεις και απ’ ό,τι φαίνεται πρώτο στη λίστα ήταν το υφυπουργείο Πολιτισμού. Ο άμεσος διορισμός της κας Κασσιανίδου στην κενωθείσα θέση φαίνεται ότι δεν αιφνιδίασε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Άλλωστε, η «Καθημερινή», σε ρεπορτάζ της Μαρίνας Οικονομίδου, είχε αναφέρει, από τον περασμένο Ιούνιο, πως ο Μιχάλης Χατζηγιάννης βρίσκεται προς την έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα.
Ο κ. Χατζηγιάννης, βέβαια, από την ανάληψη των καθηκόντων του, είχε θέσει τρεις στόχους, την επαγγελματική κατοχύρωση των καλλιτεχνών, την απαλλαγή από φορολόγηση των χρημάτων που εταιρείες, οργανισμοί ή και ιδιώτες προσφέρουν ως χορηγίες σε εκδηλώσεις πολιτισμού και την κάρτα Νεολαίας-Πολιτισμού αξίας 200 ευρώ. Δεν ξέρω σε ποιο σημείο έφτασαν αυτοί οι στόχοι και πόσο κοντά είμαστε στην επίτευξή τους. Έγραφα στις 11 Ιουνίου 2023: «Πέρασαν οι εκατό ημέρες και φαντάζομαι πως το αμέσως επόμενο διάστημα θα έχουμε τη χαρά να μάθουμε πώς εξελίσσονται οι βασικοί στόχοι που είχε θέσει, [ο κ. Χατζηγιάννης] που ήταν η καθιέρωση του καθεστώτος του καλλιτέχνη, η καθιέρωση κάρτας νεολαίας, η στελέχωση του Υφυπουργείου Πολιτισμού και οι φοροαπαλλαγές στον Πολιτισμό και θεσμοθέτηση φορολογικών κινήτρων προς τον ιδιωτικό τομέα για επενδύσεις στον Πολιτισμό» και μετά από έναν μήνα η απάντηση βρίσκεται στην επιστολή παραίτησης του κ. Χατζηγιάννη: «Γι’ αυτά, από την πρώτη στιγμή στο Υφυπουργείο Πολιτισμού δουλεύουμε με προσοχή, μεθοδικά και εντατικά, με αποτέλεσμα η προετοιμασία να μας έχει φέρει σε σημείο που να είναι ορατό και το τέρμα». Μακάρι, η διάδοχός του σύντομα, μετά το καλοκαίρι, να είναι σε θέση να μας πει ότι πλέον αυτά λύθηκαν και θα ασχοληθεί με όλα τα υπόλοιπα.
