Του Απόστολου Κουρουπάκη
Παραμένει μουδιασμένη η πολιτιστική κίνηση στη χώρα και ομολογώ πως αυτό με ξενίζει. Δεν είναι ότι δεν γίνονται πράγματα, γίνονται, αλλά σίγουρα δεν έχουμε την πληθώρα των εκδηλώσεων που είχαμε άλλες περιόδους, ακόμα και σε αυτά τα δύο χρόνια πανδημίας. Σκέφτηκα μήπως αυτό οφείλεται στην αναμονή για τη δημιουργία υφυπουργείου Πολιτισμού, το οποίο είναι το μόνο σπουδαίο ειδησεογραφικά γεγονός που έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Το άλλο είναι το θέμα της Biennale της Βενετίας, που τελικά δεν θα πάμε, αλλά ίσως και πάμε και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Αλλά είδατε εσείς και κανέναν να ενδιαφέρθηκε; Γιατί δεν πάμε, τι συνέβη να μάθει και να ρωτήσει; Εγώ προσπάθησα, αλλά ειλικρινά δεν έβγαλα άκρη. Δυστυχώς δεν ενδιαφέρει κανέναν κι αν πάμε κι αν δεν πάμε. Είδατε κανέναν βουλευτή να ρωτήσει; Από αυτούς που κατά τ’ άλλα κόπτονται για τον πολιτισμό; Τώρα θα μου πείτε αν έχετε δει τα μέλη της Επιτροπής Παιδείας και Πολιτισμού της Βουλής, δεν υπάρχει λόγος να αναρωτηθείτε. Οι πλείστοι δεν ενδιαφέρονται για το τι συζητιέται εκεί, πάνε και ακούνε και ό,τι καταλάβουν. Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι, που έχουν περί πολλού τον πολιτισμό, αλλά δεν τους βλέπεις πουθενά, παρά μόνο αν συμβεί κάτι κακό, ή κάτι πολύ καλό και fancy! Διαφορετικά, μη τους είδατε, μήτε σε μουσεία, μήτε σε θέατρα, μήτε σε γκαλερί και εκθέσεις, μήτε σε βιβλιοπαρουσιάσεις, μόνο καβάλα παν στην εκκλησιά, ταπεινά προσκυνάνε!
Φυσικά, ούτε και τα σύνολα και τα συνδικάτα πολυενδιαφέρονται, εκτός αν πρόκειται για επιχορηγήσεις, επιδόματα και ωράρια εργασίας, τα οποία –δεν λέω – είναι πολύ σημαντικά και άνευ χρημάτων ουδέν, αλλά τα υπόλοιπα όλα γιατί να μπαίνουν σε έβδομη μοίρα; Άραγε πού είναι αυτή η Κυπριακή Ακαδημία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών πού είναι με ψήφισμά της να αναρωτηθεί «Qvo vadis?», ή πιο ειδικά «Διατί δεν επήγαμεν;». Επειδή το Τεχνών είναι τρίτο στη σειρά θα πάρει χρόνο στα μέλη της ν’ ασχοληθούν; Πού έχει φανεί ώς τώρα χρήσιμη η Ακαδημία; Πήρε θέση για το υφυπουργείο; Για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη που θα πέσει να μας πλακώσει; Για το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών που κινδυνεύει να κλείσει; Πήρε θέση για τα επιστημονικά πράγματα στη χώρα, για την πανδημία, πείτε μου, γιατί τη χρειαζόμασταν, αφού δεν ασχολούνται παρ’ εκτός με βραβεύσεις και πλακέτες.
Η Παράλληλη Βουλή για τον Πολιτισμό πού είναι; Υπήρξε και υποτίθεται είχαν όραμα, κολοκύθια με τη ρίγανη! Καλά για την κανονική δεν το συζητώ, μπορεί να νομίζουν ότι είμαστε ακόμα στην υπόθεση Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου ή στα κατεδαφισμένα της οδού Ισοκράτους, στη Γερμανία ψιχαλίζει... δηλαδή..
Και όσο δεν ασχολούνται οι άνθρωποι του πολιτισμού, ή οι πνευματικοί άνθρωποι αυτής της χώρας με όσα συμβαίνουν στον πολιτισμό, μην περιμένετε την ευρεία μάζα να το κάνει. Μην περιμένετε τα μουσεία στα χωριά να παραμένουν ανοικτά, μην περιμένετε ότι θα ευοδωθούν πράξεις όπως το Εκτός Έδρας του ΘΟΚ, μην περιμένετε να τους νοιάζει, ό,τι νοιάζει εμάς στις πόλεις. Δεν ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο αν έχουμε ή δεν έχουμε ποιοτικά θεατρικά σχήματα, αν γίνονται ή δεν γίνονται εκθέσεις που έχουν κάτι να πουν, τι ακούμε ή δεν ακούμε, πώς χτίζουμε, πού χτίζουμε. Και γιατί να τον ενδιαφέρει, όταν του το παρουσιάζουμε σαν κουλτούρα και πολυτέλεια; Γιατί να τον ενδιαφέρει, όταν όλα τα υπόλοιπα γύρω του είναι μη πολιτισμός, όταν έχει καταλάβει ότι τον θεωρούμε από την αρχή αδαή... Πες, πες το πίστεψε!
Μην το ψάχνετε, δεν μας ενδιαφέρει ούτε ιστορία να μάθουμε, έστω της πόλης μας, και όταν αίφνης μάθουμε κάτι για ένα ιστορικό κτήριο, όπως έγινε πρόσφατα με το παλαιό κτήριο του δημαρχείου, εντυπωσιαζόμαστε και αν έχει και μία έτσι ωραία ιστοριούλα, γίνεται ο χαμός στο twitter, στο facebook και στες πλατέες... αλλά ξέχασα εκεί δεν βγαίνουμε συχνά. Και κάνουμε εντύπωση και τσουπ ξανά στην τρύπα της καθημερινότητάς μας. Μη βασανιζόμαστε και είμαστε κρίμα, δεν θέλουμε και δεν επιζητούμε τίποτε άλλο από του κισσού το πλάνο ψήλωμα και όταν κατέχουμε και αξίωμα, αξιώνουμε κιόλας, και ζητάμε πολλές φορές και ανερυθρίαστα να λάβουμε μέρος σε εκδηλώσεις, ζητάμε να μας αναγνωρίσουν και να μας αναβιβάσουν, και μετά επειδή είχαμε φυλάξει το καλάμι, απ’ όταν ήμασταν χαμηλά, το παίρνουμε και το καβαλάμε και να σου! Ίκαροι γινόμαστε. Δεν θέλουμε ουσία, μην το συζητάμε, θέλουμε φασαρία, ντόρο, πώς το λένε, καρκασαλίκι, λίγο αρένα, λίγο θέαμα για να πούμε πως κάναμε κάτι, αλλιώς είναι σαν να μην κάναμε τίποτα. Αλλά για ουσία και αποτύπωμα ούτε λόγος, να κάνουμε κάτι για να μείνει και να συζητηθεί ούτε για πλάκα. Κι αν κάποιοι προσπάθησαν είδαν του εγχειρήματος το αδύνατον και επέστρεψαν εις τα ίδια!
