Του Απόστολου Κουρουπάκη
Πολύ χαμηλή η κατάταξη της Κύπρου στον μαθητικό διαγωνισμό της PISA, που αφορούσε μαθητές δεκαπέντε ετών και αξιολογούνται οι επιδόσεις τους στα μαθηματικά, την κατανόηση κειμένου και τις φυσικές επιστήμες. Τις χειρότερες επιδόσεις από το 2018 κατέγραψε η χώρα το 2022. Είναι σημαντικό το υπουργείο Παιδείας να εγκύψει και σε αυτό το ζήτημα, καθώς και σε άλλα που το αφορούν. Είναι πολλές οι προκλήσεις του χαρτοφυλακίου του Παιδείας και χρειάζονται πολλές τομές, ώστε η εκπαιδευτική πορεία του τόπου να αρχίσει να παίρνει τα πάνω της. Δεν θα σχολιάσω τους λόγους για τους οποίους η χώρα είχε αυτά τα αποτελέσματα, και τι πρέπει να γίνει, διότι δεν είμαι ειδικός και χρειάζονται άνθρωποι ειδικοί γι’ αυτά τα ζητήματα και όχι κατ’ επίφασιν ειδικοί.
Αυτό που μπορώ να πω ωστόσο είναι ότι το υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να αξιοποιήσει όλο του το ανθρώπινο δυναμικό, γι’ αυτόν τον σκοπό, για την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής εμπειρίας, για την αναβάθμιση του σχολείου, του δημόσιου σχολείου. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν έχει την πολυτέλεια να απασχολούνται σε αλλότρια καθήκοντα οι λειτουργοί του. Και ως αλλότρια καθήκοντα είναι η αξιολόγηση για παράδειγμα θεατρικών παραστάσεων, και η έκδοση απανταχουσών για τη μη παρακολούθησή τους, επειδή έτσι έδοξεν τω λειτουργώ. Ένας λειτουργός, που, ενώ δεν έχει καμία αρμοδιότητα, κάνει ό,τι θέλει στο υπουργείο και αποφαίνεται για το τι κάνει να δουν τα δεκαπεντάχρονα και τι όχι, ή ακόμα και αν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι του γούστου του. Ένας λειτουργός, ο οποίος εκθέτει το υπουργείο και λειτουργεί ως ο απόλυτος άρχων και ο εξουσίαν έχει να εγκρίνει ή να σταυρώσει, απλώς γιατί μπορεί.
Πόσες μέρες έχουν περάσει από την απόφαση του εν λόγω λειτουργού ότι δεν εγκρίνει για καλλιτεχνικούς λόγους την παράσταση του ΘΟΚ «Το τέρας έρχεται», πολλές, και ακόμα στο υπουργείο δεν έχουν καταλήξει τι θα κάνουν με τον λειτουργό, που εξέθεσε το υπουργείο, αφού λειτούργησε εκτός αρμοδιοτήτων. Εξ όσων γνωρίζει η στήλη ώς την Παρασκευή το πρωί που γράφτηκε η στήλη το υπουργείο Παιδείας δεν είχε απαντήσει στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Σε συζήτηση του γράφοντος με άνθρωπο του θεάτρου ειπώθηκε ότι σε λίγο θα αρχίσουν να ελέγχουν και τις παραγωγές της Κεντρικής Σκηνής, ή ακόμα και τις ιδιωτικές παραστάσεις… Δεν νομίζω να φτάσουμε ώς εκεί, αλλά ποτέ δεν ξέρεις στη χώρα που ισχύει ο νόμος του ισχυρού, είτε είναι λέων είτε ανώτερος λειτουργός κάποιου υπουργείου. Στη χώρα που ακόμα έχει Επιτροπή Αξιολόγησης Θεαμάτων, για τη δημοτική εκπαίδευση. Η άλλη η μονοπρόσωπη επιτροπή, είπαμε, είναι επιτροπή μονομελής, με απόλυτες εξουσίες, που προέρχονται όχι από τη δύναμη του λαού, αλλά από τη δύναμη του ίδιου. Είμαστε η μοναδική χώρα που έχει Επιτροπή Αξιολόγησης Θεαμάτων, η οποία ας δεχτώ ότι χρειάζεται, και όλες οι υπόλοιπες χώρες που την έχουν καταργήσει δεν ξέρουν τι κάνουν, τότε γιατί δεν είναι στελεχωμένη με πρόσωπα που είναι εκπαιδευμένα γι’ αυτή τη δουλειά; Να είναι πρόσωπα που σχετίζονται με το θέατρο στα σχολεία. Σίγουρα θα τα βρείτε πολύ πιο καλά από το Assitej Κύπρου, το Κέντρο Θεάτρου για Παιδιά και Νεαρά Άτομα.
Καταληκτικά, αν θέλουμε να έχουμε νέες γενιές θεατών, που νομίζω θέλουμε, αν θέλουμε τα παιδιά να ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο, να αναπτύξουν τη φαντασία τους και να μπορούν να διαβάζουν τον κόσμο, στον οποίο θα κληθούν να ζήσουν, χωρίς κανένα «δίκτυ προστασίας» καμιάς επιτροπής επίσημης ή ανεπίσημης, καλό θα είναι να μπορούμε πρώτα να διαβάζουμε εμείς κατά το δυνατόν σωστά τις ανάγκες τους, και το υπουργείο Παιδείας να είναι έτοιμο να μπορεί να τους παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία κατανόησης του κόσμου, για τον οποίο υποτίθεται ότι τα προετοιμάζει. Ας αποφασίσει λοιπόν το υπουργείο Παιδείας ποιος θέλει να είναι ο ρόλος του στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών και των μαθητριών και αν θέλει να άγεται και να φέρεται από έναν και μόνο λειτουργό. Ένας λειτουργός που μοιάζει να έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και πολλοί φοβούνται, όπως και εγώ, ότι η ανακοίνωση που θα βγει από το υπουργείο θα είναι ήξεις αφήξεις και εν τέλει δεν θα έχουμε καταλήξει πουθενά.
Στοπ λοιπόν σε επιτροπές που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, και φρένο σε ιταμούς λειτουργούς, που λειτουργούν ωσάν μικροί θεοί, ή για να σκεφτώ τον Καβάφη ως μικροί Λαρήτες.
