Του Παναγιώτη Καπαρή
Ο κορωνοϊός σώζει το ΓεΣΥ, αλλά μέχρι πότε, ήταν η απορία μια ομάδας καφενόβιων, οι οποίοι προσπαθούσαν να λύσουν τη σπαζοκεφαλιά για το μέλλον του ΓεΣΥ, βάζοντας και στοιχήματα. Οι μισοί έλεγαν ότι ήρθε και θα μείνει και άλλοι μισοί προέβλεπαν κατάρρευση και ξεπούλημα των δημόσιων νοσοκομείων. Οι μισοί θεωρούσαν το ΓεΣΥ ως το μεγαλύτερο επίτευγμα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι άλλοι μισοί ως την μεγαλύτερη παγίδα για τους ασθενείς και την οικονομία του τόπου. Εκεί που συμφωνούσαν όλοι ήταν ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μια κοινή πορεία, η οποία οδηγεί σε ασθένειες και τελικά προς τον θάνατο. Η κουβέντα του καφενέ ξεκίνησε με αφορμή την έκθεση του γενικού ελεγκτή για τον ΟΑΥ, τις αμοιβές των γιατρών και τις παραιτήσεις διευθυντικών στελεχών του ΟΚΥΠΥ.
Οι υπερασπιστές του ΓεΣΥ τόνιζαν ότι τερματίστηκε η ταλαιπωρία στα κρατικά νοσοκομεία, ότι σταμάτησαν οι ουρές στα φαρμακεία των νοσοκομείων, ότι ο κάθε πολίτης έχει τον προσωπικό του γιατρό και το σημαντικότερο, ότι οι γονείς και οι παππούδες μας έχουν ουσιαστικά ένα δωρεάν αποκούμπι για τα «υστερινά» τους. Από την άλλη, οι πολέμιοι του ΓεΣΥ υποδείκνυαν ότι υποβαθμίστηκε η ποιότητα της παρεχόμενης ιατρικής φροντίδας, τα φάρμακα πλέον δεν είναι τελευταίας τεχνολογίας, οι ουρές συνεχίζονται και το χειρότερο ότι οι γιατροί δεν απαντούν πλέον εύκολα τα τηλέφωνα. Προηγουμένως, με λιγότερα χρήματα και με την ασφάλεια υγείας, σημείωναν, μπορούσες να επισκεφθείς οποιοδήποτε γιατρό και να τύχεις πολύ καλύτερης φροντίδας. Από εκεί και πέρα, ξεκινούσαν οι φιλοσοφικές αναλύσεις, οι οποίες κινούνταν ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο επανήλθε και το δίλημμα μεταξύ μονο-ασφαλιστικού και πολυ-ασφαλιστικού συστήματος, ένας γόρδιος δεσμός δεκαετιών, ο οποίος λύθηκε με την έναρξη λειτουργίας του ΓεΣΥ.
Στην παρέα του καφενέ και πρώην εργαζόμενος στην CYTA, ο οποίος άρχισε να μιλάει με τα καλύτερα λόγια, για το «τέλειο» σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του ημικρατικού οργανισμού. Για όποιον είχε κάρτα υγείας της CYTA άνοιγαν αμέσως όλες οι πόρτες των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων και οι καλύτεροι γιατροί έτρεχαν για να προσφέρουν θεραπεία. Οι συμφωνίες για χρεώσεις από γιατρούς και νοσηλευτήρια ήταν πολύ λογικές ή καλύτερα ήταν εξαιρετικές. Ο συνταξιούχος έθεσε στο τραπέζι του καφενέ και το απλό ερώτημα, γιατί δεν αντέγραψαν το επιτυχημένο σύστημα της CYTA, αλλά και άλλων πολλών οργανισμών του Δημοσίου ή ακόμη και των τραπεζών. Το ΓεΣΥ είναι ουσιαστικά μονοπώλιο στον χώρο της υγείας, υποδείκνυε ο καλός άνθρωπος, το οποίο για να λειτουργήσει σωστά θα πρέπει να περάσουν πολλά ακόμη χρόνια, αν δεν καταρρεύσει ή υποβαθμιστεί περαιτέρω, όπως πολλά άλλα συστήματα υγείας στον κόσμο.
Στην κουβέντα μπήκε και Κύπριος του εξωτερικού. Παρατηρούσε με έκπληξη, πως η Κύπρος τα τελευταία χρόνια γέμισε πολυτελή φαρμακεία, διαγνωστικά κέντρα και χημεία. Πριν από μερικά χρόνια, έλεγε, δεν έβλεπες παραϊατρικά κέντρα και αυτά τα οποία υπήρχαν, ήταν πολύ πιο «ταπεινά». Η κουβέντα πέρασε και σε ορισμένα ιδιωτικά νοσοκομεία, τα οποία πριν από μερικά χρόνια εξυπηρετούσαν ελάχιστους ασθενείς, ενώ σήμερα πλημμυρίζουν από ασθενείς και μάλιστα με τους ίδιους γιατρούς. Ακόμη η περίφημη αυτονόμηση των νοσοκομείων του Δημοσίου έμεινε στα χαρτιά, ενώ οι προβλέψεις δεν είναι καθόλου ευοίωνες. Η φήμη ότι περιμένουν να φύγει ο κορωνοϊός για να αρχίσουν να ξεπουλιούνται, πάει και έρχεται, όπως πήγαιναν και έρχονταν οι φήμες για το ξεπούλημα του Συνεργατισμού και των Κυπριακών Αερογραμμών.
Μεταξύ καφέ και ταχινόπιττας, ήρθε στο προσκήνιο και το θέμα του ελέγχου των γιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού, αλλά και των διαδικασιών στο ΓεΣΥ. Τα περίφημα πρωτόκολλα θεραπείας μπορούν να καταστούν είτε ευλογία, είτε κατάρα, στα χέρια των γιατρών, των φαρμακευτικών και των ιατρικών εταιριών. Ο πολύπειρος της παρέας άρχισε να μιλά για μακαρίτη σήμερα, ξακουστό γιατρό στο χωριό του, ο οποίος μπορούσε να εντοπίσει τις περισσότερες ασθένειες με το στηθοσκόπιο και τα χέρια του. Έτρεχαν, έλεγε, άρρωστοι και από τα γειτονικά χωριά, για να λάβουν θεραπεία από τον αλτρουιστή γιατρό. Σήμερα σημείωνε με δυσφορία, πας στον γιατρό και σου γράφει ένα σωρό αναλύσεις και εξετάσεις, πριν κάνει τη διάγνωσή του. Η πολυήμερη ταλαιπωρία και ο φόβος ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει, ακόμη και να είσαι υγιής σε αρρωσταίνει. Από την άλλη, άλλος συνδαιτημόνας υποδείκνυε ότι θα είχαμε πεθάνει εδώ και χρόνια, αν δεν υπήρχαν οι γιατροί και τα φάρμακα, τα οποία πίνουμε με τις «σακούλες». Στο τέλος, όλοι συμφώνησαν ότι επιστροφή στο παρελθόν δεν υπάρχει και ο χρόνος θα λύσει και αυτό τον γόρδιο δεσμό, όπως συμβαίνει συνήθως στο νησί των αγίων και των αγυρτών.
