Κύριο Άρθρο
Οι κλιματικοί κίνδυνοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των τραπεζικών κινδύνων, όπως άλλωστε συμβαίνει παραδοσιακά με τους πιστωτικούς και επιτοκιακούς κινδύνους. Αυτό επιχειρεί συστηματικά να εμπεδώσει στις εποπτευόμενες οντότητες η ΕΚΤ. Σύμφωνα με την αξιολόγηση του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού παρόλο που καμία τράπεζα δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί πλήρως στις υποχρεώσεις της, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη ευαισθητοποίηση γύρω από το θέμα που οδηγεί σε συνεχείς προσπάθειες συμμόρφωσης. Ωστόσο, αξιωματούχοι της εποπτείας δεν παραλείπουν να τονίσουν πως αν διαπιστωθούν καθυστερήσεις, δεν θα διστάσουν να παρέμβουν με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.
Η προσπάθεια επικεντρώνεται στην πλήρη κατανόηση –από μέρους των τραπεζών– των κλιματικών κινδύνων. Αποτυχία να το πράξουν ίσως οδηγήσει σε ανάληψη αυξημένων πιστωτικών κινδύνων, κάτι που εφόσον παρατηρηθεί μαζικά θα προκαλέσει τριγμούς στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Αν για παράδειγμα εγκριθεί μια χρηματοδότηση που εμπερικλείει σημαντικούς κλιματικούς κινδύνους που θα έχουν υποβαθμιστεί, τότε η εκ των υστέρων εμφάνισή τους θα προκαλέσει στην τράπεζα ζημιές λόγω αθέτησης των υποχρεώσεων αποπληρωμής. Η υποβάθμιση των κλιματικών κινδύνων ενέχει και νομικούς κινδύνους για όσες τράπεζες συνδεθούν με χρηματοδοτήσεις που σε μεταγενέστερο στάδιο θα προκαλέσουν περιβαλλοντικές καταστροφές. Πάρτε για παράδειγμα την Ολλανδία όπου μια περιβαλλοντική οργάνωση κινείται νομικά εναντίον της ING για περιβαλλοντικές ζημιές που έχουν προκληθεί από έργα που εξέτασε και εν τέλει χρηματοδότησε. Σύμφωνα με την υπόθεση που καταχωρήθηκε εναντίον της τράπεζας, γίνεται λόγος για περιβαλλοντική επιβάρυνση που ισοδυναμεί με το σύνολο των ρύπων που εκπέμπει για ένα χρόνο όλος ο πληθυσμός της Σουηδίας.
Η κλιματική κρίση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και για τον αυξημένο πληθωρισμό που καταγράφεται τα τελευταία χρόνια στις τιμές των τροφίμων. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα εκτιμάται πως θα συνεχίσουν να προκαλούν καταστροφές σε καλλιέργειες, που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της προσφοράς και την αύξηση των τιμών λόγω ανελαστικής ζήτησης. Ακόμη και σήμερα που ο γενικός πληθωρισμός έχει «προσγειωθεί» στο 3%, ο πληθωρισμός στην κατηγορία των τροφίμων παραμένει σε διπλάσια ποσοστά. Η κλιματική κρίση είδαμε να «δοκιμάζει» σκληρά και άλλους οικονομικούς τομείς πέραν των τροφίμων. Η περίπτωση της Γερμανίας είναι ενδεικτική αφού η χαμηλή στάθμη των νερών του Ρήνου ποταμού προκάλεσε δυσκολίες στη διακίνηση πρώτων υλών και τελικών προϊόντων από εργοστάσια της χώρας με αποτέλεσμα να σημειωθεί αύξηση των τιμών.
Πέραν της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, η ΕΚΤ είναι επιφορτισμένη και με την σταθερότητα των τιμών. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και τη συνεχή πίεση που ασκείται στους εποπτευόμενους για συμμόρφωση με τους κλιματικούς κινδύνους. Η πρόληψη όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα είδη κινδύνων, έχει απόλυτη εφαρμογή και σε αυτή την περίπτωση. Είδαμε εξάλλου στο πρόσφατο παρελθόν πως όταν ξεφεύγουν οι τιμές, οι παρεμβάσεις στα επιτόκια είναι βίαιες αρχικά, και απαιτούν μεγάλο χρονικό διάστημα για να επιδράσουν στην πραγματική οικονομία. Επιπλέον όταν αυτό συμβαίνει, υπάρχει πάντα η αμφιβολία κατά πόσο η δόση του φαρμάκου που χορηγήθηκε στο τέλος θα αποδειχθεί υπερβολική.
Διαχρονικά, η κατανόηση των χρηματοοικονομικών πραγματικοτήτων υπήρξε πάντοτε συνυφασμένη με την αναγνώριση των πηγών κινδύνου. Στις μέρες μας, η άγνοια για τους κλιματικούς κινδύνους αποτελεί μυωπική στρατηγική προσέγγιση αφού συσκοτίζει την προέλευση των πιέσεων πάνω στις τιμές και εν τέλει στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υπό αυτή την έννοια, η επιμονή της ΕΚΤ για συμμόρφωση είναι επαρκώς τεκμηριωμένη και κατανοητή.
