Του Απόστολου Κουρουπάκη
Είναι σημαντικό νομίζω να αποφασίσουμε στη χώρα αυτή που ζούμε τι είδους πολιτιστικές δομές θέλουμε, αλλά και ποιον ρόλο θέλουμε να επιτελούν στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου. Να ξεκαθαρίσουμε εν ολίγοις τι χρειαζόμαστε και τι όχι και πού θα πρέπει επιτέλους να διοχετεύεται το δημόσιο χρήμα. Είναι σημαντικό, γιατί δεν υπάρχει λεφτόδεντρο. Επίσης, κάποια στιγμή θα πρέπει να λάβουν συγκεκριμένη θέση και οι φορείς που ενδιαφέρονται για τις υποδομές του κλάδου τους, που θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχουν, γιατί καλή η κρατική χρηματοδότηση, αλλά η τέχνη –θεωρώ εγώ τουλάχιστον– δεν είναι κάνω το κέφι μου και πάω παρακάτω, αλλά αφήνω και το αποτύπωμά μου.
Για παράδειγμα, θέλουμε ή δεν θέλουμε να έχουμε Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης; Μάλλον θέλουμε, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται για τα επόμενα πολλά χρόνια δεν θα έχουμε και αυτό που σήμερα υπάρχει δεν είναι παρά ένα κτήριο εκδηλώσεων, το οποίο παραχωρείται για να μη μένει άδειο. Σίγουρα κακό δεν είναι, διότι γίνονται σε αυτό ωραία πράγματα. Ωστόσο, η ΣΠΕΛ δεν είναι Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, επαναλαμβάνω είναι αίθουσες εκδηλώσεων, είναι κάτι σαν κτήριο πολλαπλών χρήσεων, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως εκθεσιακός χώρος, και ως χώρος προβολών, και ως χώρος μουσικών παραστάσεων και στο τσακίρ κέφι και ως χώρος για πάρτι. Πινακοθήκη δεν είναι πάντως, και καλό θα είναι να το καταλάβουμε, και εμείς οι δημοσιογραφούντες και στην Ιφιγενείας και η καλλιτεχνική/εικαστική κοινότητα του νησιού.
Έργα σύγχρονων καλλιτεχνών του νησιού υπάρχουν διάσπαρτα σε δημόσια κτήρια, σε κρατικές αποθήκες, σε γραφεία, σε ιδιωτικές συλλογές, σε γκαλερί, υπάρχουν παντού και εμείς ως πολίτες αναρωτιόμαστε γιατί δεν προβάλλεται όπως της αξίζει η σύγχρονη καλλιτεχνική δραστηριότητα, φταίμε το σχολείο που δεν μας μαθαίνει τίποτε περισσότερο από τον Μιχαήλ Άγγελο. Πραγματικά το έχω απορία γιατί η καλλιτεχνική κοινότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν απαιτεί να υπάρξει επιτέλους Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, η οποία θα στεγάσει έργα σημαντικών καλλιτεχνών μας, θα συστήσει στο ευρύτερο κοινό καλλιτέχνες που σήμερα έργα τους υπάρχουν σε πινακοθήκες στο εξωτερικό, που εκθέτουν στο εξωτερικό, που αναγνωρίζονται στο εξωτερικό, αλλά εδώ σε εμάς δεν έχουν χώρο μόνιμης έκθεσης. Δεν υπάρχει ένας χώρος όπου θα μπορεί κάποιος να δει την καλλιτεχνική παραγωγή του τόπου στη συγχρονία του και να γίνει ένα πολιτιστικό εργαστήριο ζύμωσης. Αυτό δεν το έχουμε και επαναλαμβάνω δεν θα το έχουμε για πολλά χρόνια ακόμα και δεν θα μου έκανε εντύπωση αν μετά από μερικά χρόνια θα έχουμε ανάγκη από ένα άλλο κτήριο, γιατί το παρόν δεν θα είναι κατάλληλο. Για την ώρα και για τα επόμενα χρόνια, φορτικά επαναλαμβάνω, ότι Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης δεν έχουμε και δεν θα έχουμε.
Όπως δεν φαίνεται να έχουμε καλά νέα και για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη. Εδώ και χρόνια η Κυπριακή Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων – Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ) μιλάει για την ανάγκη εκσυγχρονισμού της Κυπριακής Βιβλιοθήκης. Είναι πολλά τα λεφτά για να φτιάξουμε νέο κτήριο στο τεμάχιο της Αρχιγραμματείας, και ταυτόχρονα είναι πεπαλαιωμένο και το νομικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργίας της, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γίνουν πολλά, αλλά να ελπίζουμε για καλύτερες μέρες και να ευχόμαστε ότι θα υπάρξει ένας πρόεδρος που για να ικανοποιήσει τη δική του υστεροφημία, όπως ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης έκανε με το Κυπριακό Μουσείο, θα επιβάλλει τη θέλησή του να υπάρξει και νέα Κυπριακή Βιβλιοθήκη, και ίσως και λειτουργούσα Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης.
Για την ώρα καλλιτέχνες που κατά τα άλλα η Πολιτεία τους ’βλογάει, κατά την κρητική έκφραση, όποτε τη βολεύει, όπως τον Χαράκτη Χαμπή, παλεύουν να κρατήσουν ανοικτά τα μουσεία τους, να διαφυλάξουν τα αρχεία τους, να περισώσουν ό,τι περισώζεται, από τα νερά που πλημμυρίζουν τους χώρους τους, βλέπε καλή ώρα το Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια… και να πασχίζουν κάθε φορά να βρουν το δίκιο τους. Θα χρησιμοποιήσω τη φράση του ίδιου του Χαμπή στη δημόσια επιστολή του σχετικά με το ζήτημα του μουσείου στα Πλατανίσκια: «Αν οι του Πολιτισμού, νιώσουν την ευθύνην τους, μπορεί να δούμεν καλλύττερες μέρες».
