Του Απόστολου Κουρουπάκη
«Ένοχος κρίθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας ο τέως μητροπολίτης Κιτίου, για άσεμνη επίθεση το 1981 στο γραφείο του, σε κοπέλα που ήταν τότε 16 ετών» αναφέρει το ρεπορτάζ. Η δικαστική νίκη της γυναίκας που κατάφερε μετά από 41 χρόνια να μιλήσει και να επιτύχει την καταδίκη του αρχιερέα είναι ουσιώδης και εξόχως σημαντική.
Η υπόθεση του τέως Κιτίου είναι σημαντική γιατί άνοιξε δρόμους απελευθέρωσης από την ιδέα ότι υπάρχουν θεσμοί και αξιωματούχοι που είναι υπεράνω του νόμου. Απελευθέρωσε και τη δικαιωμένη καταγγέλλουσα, η οποία ελπίζω ότι θα μπορέσει να διανύσει το υπόλοιπο της ζωής της, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος να την κρατάνε καθηλωμένη, κατηγορώντας τον εαυτό της, σήμερα ο κατηγορούμενος τέως Κιτίου είναι και ένοχος, ο αγώνας που επέλεξε να κάνει, ο καλός αγώνας της, είχε ως αποτέλεσμα να ανοίξει δρόμους σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία, σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα, ότι μπορεί να ελπίζει σε απόδοση δικαιοσύνης, όταν θα αποφασίσει να καταγγείλει κάποιο παρόμοιο περιστατικό, οποτεδήποτε κρίνει ότι μπορεί να το κάνει. Άλλωστε, ο χρόνος για τα θύματα τέτοιων επιθέσεων, χωρίς να είμαι ειδικός, φαντάζομαι έχει διαφορετική διάρκεια, άρα ερωτήματα τύπου «γιατί μετά από τόσα χρόνια» δεν είναι ουσιώδη, και δεν χρειάζεται καν να μπαίνουν στην ήδη δύσκολη εξίσωση της κακοποίησης και της πάλης του θύματος με τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και με μια κοινωνία που είναι έτοιμη να κατασπαράξει, να κρίνει, να δικάσει και να προδικάσει.
Η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας είναι σημαντική, γιατί μπορεί να αποτρέψει κάθε επίδοξο κακοποιητή από το να προβεί σε ανάλογες ενέργειες, είτε είναι ιερέας, είτε αρχιερέας, είτε πολιτικός ή αθλητικός παράγοντας, είτε είναι άνθρωπος γνωστός του πολιτισμού, είτε είναι ο φιλήσυχος γείτονας. Ουδείς λοιπόν υπεράνω των νόμων, είτε πένης είτε πλούσιος.
Η ενοχή του τέως μητροπολίτη Κιτίου είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε όλοι και όλες ότι στη χώρα μας υπάρχει Δικαιοσύνη και άνθρωποι που επιθυμούν να την απονείμουν χωρίς υποσημειώσεις και φόβο. Επίσης, είναι μια νίκη των συλλογικοτήτων εκείνων που στήριξαν την κακοποιηθείσα γυναίκα, λειτουργώντας ως αντίβαρο –αν θέλετε– απέναντι στο κατεστημένο και τους ισχυρούς θεσμούς, όπως η Εκκλησία.
Η δε Πολιτεία έχει την αποκλειστική ευθύνη να δημιουργήσει στους πολίτες της το αίσθημα ότι οι μηχανισμοί της για την απόδοση δικαιοσύνης υπάρχουν και δεν είναι α λα καρτ, ούτε λειτουργούν μόνο υπέρ του δυνατού. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να είναι και να φαίνεται τίμια. Από την άλλη, θεσμοί όπως η Εκκλησία θα πρέπει πάση θυσία και το συντομότερο να αναγνωρίσουν ότι και στα μέλη της υπάρχουν σάπια μήλα, τα οποία θα πρέπει να απομακρυνθούν χωρίς δεύτερη σκέψη και διά ψιλών γραμμάτων δικαιολογίες. Η Ιερά Σύνοδος θα πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, για να μην επαναληφθούν όσα έγιναν με την υπόθεση της Έλενας Φραντζή –θυμάστε τα περί συγκυλισμού, τις δηλώσεις των μητροπολιτών Κύκκου και Λεμεσού, τα περί ανθρώπινης και θείας δικαιοσύνης. Εξοργιστικά προκλητικά, που σύντομα περιέπεσαν στη λήθη.
Κανένα θύμα δεν πρέπει να παραμένει θύμα για πάντα, επειδή ο θύτης είναι υπεράνω υποψίας ή επειδή δεν υπάρχει εκ προοιμίου εμπιστοσύνη στις αρχές, στην Αστυνομία και το δικαστικό σύστημα. Η καταγγελία από τη γυναίκα που σήμερα δικαιώθηκε και η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ας είναι ορόσημα για την κοινωνία του αύριο στην οποία θέλουμε να ζήσουμε. Ας είναι αυτή η απόφαση και μια δικαίωση της Έλενας Φραντζή.
