Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ουδέν συνταρακτικό συνέβη την εβδομάδα που μας πέρασε στα πολιτιστικά πράγματα, αν εξαιρέσουμε την κατά πλειοψηφία ψήφιση της πρότασης νόμου του ΑΚΕΛ που ενισχύει τη νομοθεσία για τον εμπλουτισμό των δημόσιων κτηρίων με έργα τέχνης. Ομολογουμένως είναι μία θετική εξέλιξη, η οποία θα ενισχύσει οικονομικά τους εικαστικούς καλλιτέχνες και ίσως να καταφέρει να δημιουργήσει την αίσθηση της αισθητικής σε όλους και όλες. Επίσης, ίσως καταφέρει αυτή η επιτυχία να δώσει να καταλάβουν σε δημόσιους φορείς ότι καλό θα είναι να φροντίσουν να συντηρήσουν και να αναδείξουν με κάποιο τρόπο τα έργα που ήδη όφειλαν να φροντίζουν, όπως για παράδειγμα εκείνο του Θεόδουλου Θεοδούλου στην Ελεγκτική Υπηρεσία (αν έχει χρόνο να το δει ο νέος γενικός ελεγκτής) ή το πάρκο γλυπτικής του Δήμου Λευκωσίας. Ως παράδειγμα ας πάρουν τη Βουλή των Αντιπροσώπων που έχει γεμίσει με εικαστικά έργα. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μία καλή πρακτική. Και τώρα που το σκέφτομαι, πόσα σχολεία έχουν προγραμματίσει μία επίσκεψή τους στο κοινοβούλιο που να τη συνδυάσουν με την έκθεση των έργων τέχνης που βρίσκονται εκεί; Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Από το να έχουμε αυτές τις παιδοβουλές και τα τοιαύτα, θα είχε ενδιαφέρον μία παιγνιώδης ξενάγηση.
Πάντως, από νόμους πάμε καλά, και αυτό είναι ένα βήμα. Τώρα που ο κλάδος των εικαστικών κατήγαγε μία μικρή νίκη, θα είχε ενδιαφέρον να έπαιρνε και θέση για την ανυπαρξία μιας σύγχρονης Πινακοθήκης ή Μουσείου Τέχνης, που θα διοικείται από έναν σύγχρονο οργανισμό, και που θα μπορεί να προωθεί την έννοια των εικαστικών σε πολλά επίπεδα. Και μιας και αναφέρθηκα πιο πάνω σε σχολική επίσκεψη στο κοινοβούλιο, έχει κανένα σχολείο σκεφτεί να πάρει έστω για μία ώρα τους μαθητές και τις μαθήτριές του στη μόνη κρατική πινακοθήκη που έχουμε; Έστω ως πείραμα, να ζητήσουν από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες ειδικά σχεδιασμένη ξενάγηση για παιδιά δημοτικού, ή για έφηβους. Να δουν πώς θα ανταποκριθούν. Ή αρκεί στο υφυπουργείο Πολιτισμού να γίνονται τα δύο Προγράμματα Μουσειακής Αγωγής για παιδιά και έφηβους 1) «“Συνομιλίες”: Θεματικά Εργαστήρια δημιουργικής κίνησης και μουσικής για οικογένειες και εφήβους» και το «“Ανακάλυψη”: εγώ, οι άλλοι και η τέχνη: Ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά 10-12 ετών». Βέβαια, χρειάζεται συνεργασία μεταξύ υπουργείου Παιδείας και υφυπουργείου Πολιτισμού, που αναγνωρίζω πως είναι κομμάτι δύσκολο. Γενικώς αυτά τα πολιτιστικά για το Παιδείας είναι κάπως δύσπεπτα.
Άλλο σπουδαίο ή λιγότερο σπουδαίο πολιτιστικό νέο δεν είχαμε, ακόμα και τα Λογοτεχνικά Βραβεία που δόθηκαν ή δεν δόθηκαν πάλιωσαν. Έγινε ένα κάποιο σούσουρο, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έγραψε και η στήλη αυτή τη θέση της και όλα έγιναν βορά στο στόμα του εφήμερου. Σύνδεσμοι και φορείς λογοτεχνικοί δεν πολυασχολήθηκαν, διότι δεν είναι να παίζει κανείς με αυτά τα πράγματα, και φυσικά κατά μόνας οι συγγραφείς τι να κάνουν. Ό,τι και να πουν πιθανόν να θεωρηθεί πικρία, το καταλαβαίνω. Συνεχίζω φυσικά να μην αντιλαμβάνομαι πώς γίνεται να μην έχει βραβευτεί ένα μυθιστόρημα, να μην έχει ολόκληρη χώρα ένα άξιο βράβευσης μυθιστόρημα. Το ίδιο και για τη μονογραφία βέβαια. Δεν υπάρχει ένας σημαντικός μελετητής της κυπριακής λογοτεχνίας; Δεν έχει σκεφτεί ούτε καν αυτή η Ακαδημία που καμωνόμαστε ότι έχουμε, η Κυπριακή Ακαδημία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, να αναθέσει σε κάποιον ή σε κάποιους να εκπονήσουν ένα έργο επιστημονικό που να αφορά τη λογοτεχνία μας; Ίσως όμως εκεί στην Ακαδημία να έχουν πολλά και άλλα σπουδαία να κάνουν και ίσως να μην έχουν και χρηματοδότηση, οπότε εντάξει. Αλλά δεν υπάρχει ένα σπουδαίο έργο για τη λογοτεχνία μας, τη γλώσσα ή τη διάλεκτό μας; Είναι δυνατόν ολόκληρη χώρα να μην έχει μία μονογραφία επιστημονική άξια βράβευσης; Παράγουμε δηλαδή μόνο ποίηση και διήγημα; Ειλικρινά, μου είναι αδιανόητο να το καταλάβω, το αποδέχομαι, αλλά δεν το καταλαβαίνω.
Βέβαια, και εδώ σκέφτομαι πως αν είχαμε μία πλήρως λειτουργική Κυπριακή Βιβλιοθήκη, ίσως να μπορούσαν κάποια πράγματα να μπουν σε μία σειρά. Είτε με την επόπτευση της λογοτεχνικής παραγωγής, είτε με την ανάθεση εκπόνησης μελετών, με προγράμματα φιλαναγνωσίας, προώθησης του λογοτεχνικού γραμματισμού, αξιοποίηση αρχείων λογοτεχνών και άλλα πολλά. Ελπίζω η νέα Συμβουλευτική Επιτροπή της Κυπριακής Βιβλιοθήκης να βρει χρόνο να εξετάσει κάποια πράγματα, αν και μου φαίνεται δύσκολο, διότι ο πρόεδρός της, Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, είναι και πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τον εκσυγχρονισμό της Νομικής και της Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
