Του Απόστολου Κουρουπάκη
Σημαντικό ζήτημα που θα πρέπει κάποια στιγμή να συζητήσει σοβαρά η επιστημονική κοινότητα της χώρας, σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές της Πολιτείας είναι η προβολή, η διατήρηση και η μελέτη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, καθώς και η ανάδειξη του πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας. Μία συζήτηση που θα πρέπει να γίνει με νηφαλιότητα, με μακροχρόνιο προγραμματισμό. Αυτόν τον διάλογο θα πρέπει πολύ σύντομα να τον ξεκινήσει το υφυπουργείο Πολιτισμού, διότι όσο το καθυστερεί τόσο θα αναφωνούμε «απ’ εν είδε κάστρη είδε φούρνο και εποθαυμαύστη».
Η παραπάνω εισαγωγή είναι η συμπύκνωση της σκέψης μου, όταν διάβασα την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας την περασμένη Τρίτη, στα Βραβεία Θεάτρου του ΘΟΚ. Ο κ. Χριστοδουλίδης και οι γύρω του δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι τελείωσε ο προεκλογικός; Γιατί αναμασούν τα ίδια και τα ίδια; Γιατί τα ίδια και τα ίδια λέει και ξαναλέει και ο υφυπουργός Πολιτισμού, ο οποίος –ειρήσθω εν παρόδω– είναι σαν να περιμένει κάποια διεθνή ημέρα για να γυρίσει ένα σχετικό βιντεάκι.
Επιστρέφοντας στον χαιρετισμό του κ. Χριστοδουλίδη, στέκομαι στην πρόταση: «[...] εργαζόμαστε ήδη σκληρά για την υλοποίηση του προγράμματός μας, βάσει του οποίου έχουμε εκλεγεί. Ένα πρόγραμμα που διαμορφώθηκε στη βάση του διαλόγου μας με την κοινωνία, περιλαμβανομένων και των Ανθρώπων του Πολιτισμού, και έχει στο επίκεντρό του τον Άνθρωπο, την κοινωνία αλλά και το να κτίσει μια Κύπρο καλύτερη» και από αυτή τη συνομιλία του επέλεξε τον κ. Χατζηγιάννη; Μάλλον, άκουσε/αν και μετά έκανε κάτι άλλο.
Διαβάζοντας παρακάτω τον χαιρετισμό του, απομονώνω και το εξής: «[...] κατά τα πρότυπα και άλλων κρατών μελών της ΕΕ, όπως ανακοινώσαμε πρόσφατα –ήταν και προεκλογική μου εξαγγελία – ενθαρρύνουμε κάθε παιδί και νέο να έρθει σε επαφή με τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία στον τόπο μας μέσω της ετήσιας επιδότησης συγκεκριμένου ποσού για κάθε μαθητή και μαθήτρια αποκλειστικά για σκοπούς παρακολούθησης παραστάσεων παραστατικών τεχνών, κινηματογραφικών προβολών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων». Αυτό γιατί έπρεπε να το επωμισθεί το υφυπουργείο Πολιτισμού; Γιατί έγινε μόνιμη επωδός του κ. Χατζηγιάννη; Γιατί δεν τρέχει ένα τέτοιο πρόγραμμα ο Οργανισμός Νεολαίας και το υπουργείο Παιδείας; Ποιο είναι το ποσό που έχει προϋπολογιστεί για αυτόν τον σκοπό; Ποιος είναι ο χρονικός ορίζοντας; Φαντάζομαι θα τα δούμε όλα αυτά στο μέλλον... αλλά για τώρα ας τραφούν τα αφτιά μας, αντί η κοιλιά μας.
Από την ομιλία του κ. Χριστοδουλίδη το πιο ανησυχητικό που διάβασα είναι η εμπλοκή του ιδιωτικού επιχειρείν στα του πολιτισμού: «[...] Το έχω προαναφέρει και θέλω να το επαναλάβω: ο πολιτισμός γίνεται υπόθεση όλων. Γίνεται υπόθεση και των επιχειρήσεων της χώρας μας, γι’ αυτό και εισάγουμε και θα ανακοινώσουμε, σύντομα, φορολογικά και άλλα κίνητρα για τις επιχειρήσεις που στηρίζουν οικονομικά τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία και τις δράσεις πολιτισμού στη χώρα μας». Θα αναρωτηθείτε ίσως γιατί με τρομάζει αυτή η πρόταση... Με τρομάζει γιατί το χρήμα θέλει χρήμα, χρειάζεται πολιτισμό που θα φέρνει χρήμα, προτάσεις που θα είναι κερδοσκοπικές... και δεν είμαι αντίθετος με την ιδιωτική πρωτοβουλία στα του πολιτισμού, έχουμε παραδείγματα που δείχνουν ότι μπορούν να γίνουν σπουδαία και ωραία πράγματα με την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά η φράση « [σ.σ. ο πολιτισμός] Γίνεται υπόθεση και των επιχειρήσεων της χώρας μας» με προϊδεάζει για παρεμβάσεις, για επιλογές που κάποιους/ες θα εξυπηρετούν, για μία πολιτιστική εισπήδηση που στο τέλος, πολύ φοβάμαι πως θα καταλήξει σε συγκυλισμό. Και μην πάτε μακριά, θυμηθείτε το Πρόγραμμα Πολιτογραφήσεων και πώς αυτό κατέληξε... Μόνο που εδώ δεν θα πληγεί η εικόνα της χώρας διεθνώς, αλλά αλωθεί το πολιτιστικό τοπίο σε τέτοιο βαθμό που όλοι και όλες θα αναφωνούμε εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν. Μία ακόμη φράση που με ταράζει ακούγοντάς την είναι «[...] Γι’ αυτό και περιλαμβάνουμε τον τομέα του Πολιτισμού ως οικονομική δραστηριότητα στον συνολικό στρατηγικό μας σχεδιασμό [...]. Σαφώς και είναι επάγγελμα η κάθε καλλιτεχνική δραστηριοποίηση, αλλά νομίζω ότι κάνουμε κάποιο άλμα λέγοντας πως ως Πολιτεία τον αντικρίζουμε ως οικονομική δραστηριότητα... Κάποτε κάποιοι άλλοι μίλησαν για θεατράκια και μουσικές, τώρα μιλάμε για οικονομική δραστηριότητα...
Βέβαια, για να είμαι δίκαιος ο κ. Χριστοδουλίδης είπε και το εξής: «Ο Πολιτισμός αφορά την Κυβέρνησή μας σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό και στοχεύουμε στη δημιουργία μακροχρόνιας στρατηγικής για τον πολιτισμό, µε φορέα υλοποίησης το νεοσύστατο Υφυπουργείο Πολιτισμού, το οποίο θα ενισχύσουμε ουσιαστικά, παρέχοντας όλη την απαραίτητη στήριξη σε ανθρώπινο δυναμικό και τεχνική υποδομή, καθώς και τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους. Και ήδη έχει αρχίσει η περαιτέρω στελέχωση του Υφυπουργείου για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, σε όλα αυτά που θέλουμε να πετύχουμε μέσα από την ορθή απόφαση που λήφθηκε από την προηγούμενη Κυβέρνηση για τη σύσταση του Υφυπουργείου». Με λίγα λόγια, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι ή κατά το κυπριακότερο «άξιος πον να ζήσει»...
