Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η αλήθεια είναι ότι περιμένω πολλά από το υφυπουργείο Πολιτισμού και σιγά-σιγά να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους ή έστω να δρομολογούνται εξελίξεις προς το καλύτερο, να καταλαβαίνουμε προς τα πού θέλουμε να πάμε και πώς να αρχίσουμε να αξιοποιούμε όλες μας τις δυνατότητες για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Προσωπικά, όπως έγραψα και σε προηγούμενη στήλη μου, θα προσπαθήσω να μην ξύνω παλιές πληγές για όσα κακά συνέβησαν στον τομέα του πολιτισμού διαχρονικά. Θα προσπαθώ να βλέπω, όταν μπορώ βέβαια, το ποτήρι μισογεμάτο... και το θέρος με βοηθάει, για να είμαι ειλικρινής!
Με τα παραπάνω ως απαραίτητη εισαγωγή θα σας πω ότι με τεράστια ικανοποίηση βλέπω τον κ. Γιάννη Τουμαζή, τον πρώτο υφυπουργό Πολιτισμού να δίνει ουσιαστικά το παρών του σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές και άλλες. Ιδιαίτερη δε εντύπωση μού έκανε η επίσκεψή του στο Φεστιβάλ Ξαρκής, όπου συνομίλησε με τους διοργανωτές, και με άλλο κόσμο, στον Αγρό της Λεμεσού, δείχνοντας ενδιαφέρον για ό,τι συνέβαινε στην ορεινή κωμόπολη. Νομίζω πως δεν έχω ξαναδεί αξιωματούχο του κράτους σε φεστιβάλ, βγάλτε κάτι Γιορτές του Κρασιού, κάτι φεστιβάλ αγριοαγκινάρας και λοιπών εδωδίμων φυτών και ο νοών νοείτω...
Ο κ. Τουμαζής έχει επίσης παρευρεθεί στην Πάφο, στην έναρξη του Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού ∆ράματος, όπου ο πολυάσχολος δήμαρχος της Πόλης, Φαίδωνας Φαίδωνος καθυστέρησε να εμφανιστεί λόγω άλλων υποχρεώσεων, ενώ την πόλη του επισκεπτόταν ο πρώτος υφυπουργός Πολιτισμού της χώρας του –εντάξει είχε ειδοποιήσει, αλλά τέλος πάντων, έχεις τον υφυπουργό Πολιτισμού στο Αρχαίο Ωδείο της Πόλης σου... –τέλος πάντων, μην κολάζομαι! Τον κ. Τουμαζή τον είδαμε επίσης στις παραστάσεις του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
Επίσης, η στήλη γνωρίζει ότι ενδιαφέρεται και μελετά και τα κινηματογραφικά πράγματα της χώρας, όπως και τα ζητήματα του βιβλίου, για τα οποία έχει επίσης κάνει συναντήσεις και τα έχει ψηλά στην ατζέντα του. Γενικά, προσπαθεί να είναι παρών σε κάθε τι που αφορά το χαρτοφυλάκιό του και αυτό είναι σημαντικό. ∆ιότι έως σήμερα δεν το έβλεπες και πολύ συχνά.
Επειδή, λοιπόν, μάθαμε η Πολιτεία να είναι απούσα από τις σημαντικές αποφάσεις για τα πολιτιστικά πράγματα του τόπου, επειδή η Πολιτεία κατάλαβε ότι αν τους ικανοποιείς όλους, με επιχορηγήσεις, με επιπλέον χρηματοδοτήσεις και λοιπές διευκολύνσεις, αριστερούς και δεξιούς, ανεξάρτητους και αντιδραστικούς, ίσως να φαίνεται περίεργο που επιτέλους ένας άνθρωπος τουλάχιστον πηγαίνει και βλέπει τι συμβαίνει στον τομέα του, διότι φαίνεται επιτέλους ότι κάποιος ασχολείται και όταν η κεφαλή ασχολείται, αναγκαστικά θα ασχοληθούν και τα άκρα, άνω και κάτω, αριστερά και δεξιά. Ο χρόνος του κ. Τουμαζή στο υφυπουργείο Πολιτισμού έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα ήδη, και όμως μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, για τον ή την όποια επόμενο/η που θα αναλάβει τη θέση και να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη, διότι δεν περιμένει κάποιος μέσα σε λίγους μήνες να λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Και μιλώντας για προβλήματα έχω να πω ότι πρόβλημα του πολιτισμού σε αυτή τη χώρα δεν είναι κατά τη γνώμη μου μόνο η υποχρηματοδότηση, ούτε και η έλλειψη κινήτρων. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι ότι δεν έχουμε ως πολίτες ουσιαστική έγνοια για τον πολιτισμό, έχουμε χωριστεί σε κουλτουριάρηδες και λαϊκούς, πραγματιστές. Σε αριστερόστροφους και δεξιόστροφους ανθρώπους του πολιτισμού, σε αυτούς που τους αρέσει ο Βάγκνερ και στους άλλους που προτιμούν τον Πουτσίνι και κάθε τόσο τους αναζητούν, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...
Αυτός ο διχασμός της κοινωνίας είναι προβληματικός, όπως κάθε διχασμός βέβαια, διότι οχυρωνόμαστε στα μετερίζια μας ο καθένας και η καθεμιά και πολεμάμε για αυτό που νομίζουμε πως είναι σωστό... και στο τέλος έχουμε χάσει όλοι και ψάχνουμε να δούμε τι πήγε λάθος. Μάθαμε επίσης να ζητάμε πολλά και ταυτόχρονα να ικανοποιούμαστε με τα λίγα που εν τέλει παίρνουμε και να λέμε και ευχαριστώ από πάνω.
Είναι χρήσιμο νομίζω λοιπόν να αλλάξουμε κι εμείς λίγο την προσέγγισή μας προς τα πολιτιστικά πράγματα, να γίνουμε περισσότερο δεκτικοί, και φυσικά να γίνουμε περισσότερο απαιτητικοί. Είναι καλό να μάθουμε να εκφράζουμε τις ανάγκες μας σε καλό πολιτιστικό προϊόν και όχι να τρώμε ό,τι μας σερβίρουν φορείς και Πολιτεία, ιδιώτες και ομάδες πάσης φύσεως.
Είναι σημαντικό λοιπόν ο υφυπουργός Πολιτισμού, ο σημερινός και ο/η αυριανός/ή να γνωρίζουν ότι οι ενέργειές τους έχουν αντίκρισμα και φυσικά αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι αποφάσεις τους δεν επηρεάζουν μόνο τους ανθρώπους του πολιτισμού αυτούς καθαυτούς, αλλά τον καθένα και την καθεμία από εμάς, διότι πολιτισμός χωρίς τους ανθρώπους είναι θεατρική παράσταση χωρίς θεατές.
