Του Απόστολου Κουρουπάκη
Δεν θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε κι εμείς εδώ στην Κύπρο ένα Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης; Ερώτημα μάλλον που δεν θα έχει απάντηση, διότι δεν θα έχουμε για πολύ καιρό ακόμα, για πολλά χρόνια ακόμα. Έως τότε, όταν δηλαδή ξαναζεσταθεί η κουβέντα και αρχίσουμε να το συζητάμε και πάλι, θα είμαστε ευχαριστημένοι με τη ΣΠΕΛ, τη Ματζέστικ και τις διάφορες γκαλερί στις πόλεις μας. Θα ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός και θα έχουμε ένα τέτοιο μουσείο, μια Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, που θα είναι στα μέτρα μας, και δυνητικά θα μπορέσει να γίνει περιφερειακό κέντρο της σύγχρονης τέχνης για την Ανατολική Μεσόγειο.
Ίσως το όνειρο αυτό να είναι θερινής νυκτός, και όχι όνειρο απαρθινό, δηλαδή αληθινό και ποτέ να μην προλάβουμε να το δούμε, αφού δεν είναι προτεραιότητα κανενός φορέα, καμιάς υπηρεσίας, καμιάς κυβέρνησης. Τι τις θέλουμε τις Τέχνες και μάλιστα τις σύγχρονες. Αρκούν και περισσεύουν οι διάφορες γκαλερί και οι ιδιωτικές πινακοθήκες, και φυσικά η Ματζέστικ. Αρκεί η Μπιενάλε της Λάρνακας, και άντε και καμία έκθεση που θα δούμε στις Πολιτιστικές Πρωτεύουσες. Αν θέλει το κυπριακό κοινό να δει κάτι περισσότερο ας πάρει το αεροπλάνο και ας πάει στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, κάπου αλλού, βρε αδελφέ, εδώ δεν δυνάμεθα, τι να κάνουμε.
Δεν βλέπετε πόσο κόπο κάνουμε για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη και ακόμα δεν την έχουμε; Δεν είδατε πόσο μάς πήρε να φτιάξουμε ένα Αρχαιολογικό Μουσείο εφάμιλλο της ιστορίας μας; Γιατί να βάζουμε νέους μπελάδες στο κεφάλι μας. Και άλλωστε έχουμε τη ΣΠΕΛ, που κάποια στιγμή θα πάψει να είναι χώρος εκδηλώσεων και ίσως να επιστρέψει σε αυτό που την ονόμασαν, Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης. Πάντως, χρόνο έχουν για να καταστρώσουν ένα σχέδιο στο Τμήμα Νεότερου και Σύγχρονου Πολιτισμού, στο υφυπουργείο Πολιτισμού. Για μερικά χρόνια έκαναν τις συμφωνίες τους, άρα θεωρώ ότι έχουν χρόνο να σκεφτούν από το 2025 πώς μπορεί το υφιστάμενο κτήριο να γίνει Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης. Καταλαβαίνω ότι με έναν ή δύο λειτουργούς δεν μπορεί κανείς να κάνει πολλά, αλλά αν αρχίσουν να το συζητάνε με το ΕΚΑΤΕ ή το Φυτώριο, με το ΤΕΠΑΚ και το Τμήμα Καλών Τεχνών; Γιατί να μην εμπλέξουν και το ΝΙΜΑC;
Να καθίσουν κάτω όλοι οι φορείς που ενδιαφέρονται, να έλθουν σε συνεννόηση με το υφυπουργείο Πολιτισμού και τη νέα διευθύντρια του Τμήματος Νεότερου και Σύγχρονου Πολιτισμού και Ιωάννα Χατζηκωστή και να δουν πώς προχωράει μια τέτοια μεγαλεπήβολη ιδέα. Να έχει η Κύπρος Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, στην οποία θα υπάρχουν έργα όπως του Θεόδουλου Γρηγορίου, του Κωνσταντίνου Γιαννικούρη, της Μαρίας Λοϊζίδου, του Σάββα Χριστοδουλίδη, της Ελένης Νικοδήμου, του Γιώργου Κοτσώνη, του Άγγελου Μακρίδη, της Κλίτσας Αντωνίου, του Δημήτρη Νεοκλέους, του Κυριάκου Καλλή, του Σταύρου Αντωνόπουλου, του Δημήτρη Μίχλη, του Χρίστου Φουκαρά, του Πάνου Στεφανίδη, του Άντυ Μπαρτζίλη, του χαράκτη Χαμπή Τσαγγάρη, του Δημήτρη Αληθεινού, του κεραμίστα Βαλεντίνου Χαραλάμπους, που τον βράβευσε και η Ακαδημία μας (αυτό με τις βραβεύσεις είναι ειδικότητά της), του Γλαύκου Κουμίδη, και πόσων άλλων, που σίγουρα έχω παραλείψει και άλλους και άλλες που δεν γνωρίζω.
Πόσο ωραίο θα ήταν αν είχαμε μία Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, στην οποία θα υπήρχαν οι υποδομές για τη νεότερη γενιά για να εκθέσει τη δουλειά της. Και να πεις πως δεν έχουμε καλλιτέχνες που δεν διαπρέπουν στο εξωτερικό; Έχουμε, χώρους δεν έχουμε για να τους δώσουμε την ευκαιρία να τους μάθει το ευρύ κοινό. Επιμελητές έχουμε; Και από αυτούς έχουμε, αλλά και που τους έχουμε, τι τους κάνουμε; Γιατί να μην ξεκινήσουμε από το να δούμε πώς μπορούν να αξιοποιηθούν με τρόπο αξιοκρατικό οι επιμελητές και οι επιμελήτριες;
Ξέρω πως τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, επαναλαμβάνω εδώ και τόσα χρόνια πασχίζουμε να φτιάξουμε μουσεία που να είναι αντάξια της αρχαιολογίας μας, πολεμάμε για να έχουμε μία Κρατική Βιβλιοθήκη και ένα Κρατικό Αρχείο που να είναι σοβαροί θεματοφύλακες της ιστορίας μας, και ακόμα δεν τα έχουμε καταφέρει. Είναι ευκαιρία πάντως τώρα που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και η πρόεδρος της Βουλής εγκαινιάζουν εκθέσεις εικαστικών να τεθεί το θέμα και να το πάρουν ζεστά. Αν μη τι άλλο να έχουν να λένε ότι εγκαινιάζουν εκθέσεις σε χώρους κρατικούς.
Είναι εξισώσεις δύσκολες τα πολιτιστικά έργα, όχι γιατί δεν χρειάζονται, αλλά γιατί μάθαμε να μην τα χρειαζόμαστε. Μάθαμε ότι ο πολιτισμός είναι πάρεργο, είναι χόμπι και δεν προσφέρεται για σοβαρή πολιτική. Βέβαια, όλα μπορούν να γίνουν, έτσι και η ΣΠΕΛ από χώρος εκδηλώσεων μπορεί κάποτε να γίνει Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης.
