Του Απόστολου Κουρουπάκη
«Το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης που διαμορφώσαμε μαζί με την κοινωνία περιλαμβάνει συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούν την καθημερινότητα, τις οποίες είμαστε πανέτοιμοι να εφαρμόσουμε και να υλοποιήσουμε, […] για την προαγωγή του πολιτισμού, των τεχνών και των γραμμάτων». Τέσσερις λέξεις για τον πολιτισμό ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας στον λόγο που εκφώνησε στην τελετή εγκατάστασής του ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων την περασμένη Τρίτη. Και αυτό μόνο φτάνει για να καταλάβουμε γιατί υπήρξε ως επιλογή για νέο υφυπουργό Πολιτισμού ο κ. Μιχάλης Χατζηγιάννης, ένας καταξιωμένος, όπως είπε ο κ. Χριστοδουλίδης, και προέτρεψε τους δημοσιογράφους να είναι αυστηροί μαζί του, μετά από ερώτηση συναδέλφου, όπως και με το υπόλοιπο Υπουργικό Συμβούλιο. Και από εδώ να ευχαριστήσω προσωπικά τον κ. Πρόεδρο για τη συμβουλή του και την προτροπή του...
Πάμε τώρα στον διορισμό του κ. Χατζηγιάννη, ο οποίος ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον καλλιτεχνικό –και όχι μόνο κόσμο– της Κύπρου, που έγιναν viral. Προσωπικά θεωρώ τον διορισμό του κ. Χατζηγιάννη, άστοχο και σχεδόν εξαργύρωση μιας κάποιας υποχρέωσης. Δεν με ενδιαφέρει αν η μουσική που εκπροσωπεί ή εκπροσωπούσε ο κ. Χατζηγιάννης είναι πολιτισμός ή δεν είναι, δεν είναι του γούστου μου αυτή η μουσική, ποτέ δεν ήταν στα ακούσματά μου, άρα με αφήνει αδιάφορο να το σχολιάσω, όσο για το πνευματικό υπόβαθρό του αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά ξέρω ότι δεν έχει εκφράσει ποτέ άποψη για τα πνευματικά ή καλλιτεχνικά πράγματα στην Κύπρο, δεν τον έχω δει να έχει ασχοληθεί με τα καλλιτεχνικά τεκταινόμενα στο νησί, ακόμα και όταν ερχόταν για συναυλίες στο νησί. Άρα πώς μπορώ να δεχθώ ότι μπορεί να βοηθήσει τον πολιτισμό της χώρας, χωρίς να έχω δείγματα το πώς τον αντικρίζει; Επειδή είναι καταξιωμένος στον χώρο του; Συγγνώμη, αλλά δεν πάει έτσι. Το καταξιωμένος/η δεν λέει τίποτε, αν δεν συνοδεύεται από μίνιμουμ προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος που θέλει να καταλάβει θέσεις ευθύνης και να είναι χρήσιμος. Και το μίνιμουμ είναι να ξέρει πού έχει έρθει και ποιο πολιτιστικό όραμα θέλει να υπηρετήσει.
Θεωρώ τον διορισμό του κ. Χατζηγιάννη διορισμό αλεξίπτωτο, διότι δεν είναι δυνατόν έναν νεογέννητο θεσμό, που καλά-καλά δεν έχει περπατήσει, να το αφήνεις στα χέρια ενός άπειρου, ενός ανθρώπου που θα χρειαστεί ώρες πολλές και στρατό συμβούλων –και αυτό δεν είναι καλό– για να καταλάβει ποιο είναι το πεδίο δραστηριότητάς του. Πώς για παράδειγμα θα αντιμετωπίσει πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα, τα οποία χρονίζουν και πολλά από αυτά έχουν γίνει σχεδόν γάγγραινα. Αναρωτιέμαι, πώς θα διαχειριστεί ζητήματα όπως την κυπριακή συμμετοχή στην Μπιενάλε της Βενετίας (ακόμα και αν θέλει να κάνει την Κύπρο μια συνεχή μπιενάλε), πώς θα κινηθεί στο ζήτημα των θεατρικών σχημάτων και του Σχεδίου Θυμέλη, πώς θα διαχειριστεί το φλέγον θέμα της κατοχύρωσης του επαγγέλματος του καλλιτέχνη;
Ακόμη πιο δύσκολη εξίσωση είναι το ζήτημα της μεταφοράς του Τμήματος Αρχαιοτήτων, το οποίο καίει όποιον/α το ακουμπήσει. Έχει τα εφόδια ο κ. Χατζηγιάννης να κάνει εκείνες τις χειρουργικές επεμβάσεις που χρειάζονται, για να μην παλινδρομήσει το θέμα; Διότι, αυτό που έλεγαν στο Τμήμα Αρχαιοτήτων για υποβάθμισή του πιθανόν να επανέλθει, πιο δυναμικά.
Και επανερχόμαστε στο θέμα του ποιος/α θα συμβουλεύει τον κ. Χατζηγιάννη, και πώς εκείνος θα φιλτράρει τις συμβουλές που θα του δίνονται ως εντελώς άσχετος με τα πολιτιστικά πράγματα της Κύπρου; Δεν υπάρχει χρόνος για πειραματισμούς στον πολιτιστικό χάρτη της χώρας, δεν υπάρχει λόγος για βρεφοκτονία, διότι αυτό στην ουσία επιχειρείται με τον διορισμό του κ. Χατζηγιάννη. Και οι εργαζόμενοι στο υφυπουργείο δεν έχουν χρόνο για μαθήματα δημόσιας διοίκησης και εις βάθος κατατόπισης στον πολιτικό τους προϊστάμενο.
Δεν έχει σημασία αν ο κ. Χατζηγιάννης είναι τραγουδιστής, άρα δεν είναι κατάλληλος για υφυπουργός Πολιτισμού, σημασία έχει ότι δεν έχει εκφράσει πολιτιστικό λόγο που να δικαιολογεί την επιλογή του από τον κ. Χριστοδουλίδη. Δεν είναι άνθρωπος του πολιτισμού, με την έννοια ότι δεν έχει αποτύπωμα πολιτιστικό, και δεν είναι ούτε η δημοφιλία, ούτε τα charts απόδειξη πολιτιστικού αποτυπώματος.
Δέχθηκε, φαντάζομαι, όχι επειδή δεν έχει κάτι άλλο να κάνει, αλλά γιατί σκέφτηκε ότι εγώ, θα έρθω από την Ελλάδα, και θα σας καταθέσω σκέψεις, τρόπους, ιδέες, που τις έχω επεξεργαστεί, έχοντας κάνει βασικές επαφές. Και αφού, όπως είπε έχει τον τρόπο, θα πρέπει πολύ σύντομα να μας τον δείξει. Ελπίζω να μην πήρε ελαφρά τη καρδία την απόφαση να αποδεχθεί μια θέση ευθύνης. Σαφώς και θα κριθεί από τα έργα του, αλλά επαναλαμβάνω, είπε πως έχει τον τρόπο, άρα και η περίοδος χάριτός του θα είναι ανάλογη της βεβαιότητάς του ότι μπορεί να προσφέρει.
