Ο κόσμος που ζούμε δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο που ζούσαμε μέχρι τα τέλη του 2010. Εκεί άρχισαν να αλλάζουν τα πάντα. Εμφανίστηκαν οι πρώτες λαϊκίστικές φωνές οι οποίες τη δεκαετία του 2010 και μετά μεγάλωσαν, κανονικοποιήθηκαν και φτάσαμε στο 2024 για να γιγαντωθούν και να γίνουν mainstream.
Συγκεκριμένοι τύποι ανθρώπων και συμπεριφορές που βρίσκονταν στο περιθώριο τις προηγούμενες δεκαετίες, βγήκαν στην επιφάνεια έχοντας βήμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το βήμα αυτό χρησιμοποιείται είτε για να κάνουν πλάκα, είτε για να παρενοχλούν πολίτες που έχουν διαφορετική άποψη, είτε για να προωθούν θεωρίες συνωμοσίας λόγω του ότι υπάρχει ένα μεγάλο κοινό που τις ασπάζεται. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούν ένα κίνημα ακολούθων-ζόμπι, κάτι σαν τις αιρέσεις που βλέπαμε παλιά στην τηλεόραση. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που έχουν ανάγκη από ινδάλματα και σωτήρες, με αποτέλεσμα δυστυχώς να αποθεώνουν τον κάθε τσαρλατάνο. Είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν τον απίθανο τύπο που έπεισε ένα μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας ότι θα έσωζε την Ελλάδα και την Κύπρο από τα χρέη με δήθεν μετοχές της τράπεζας της Ανατολής που άξιζαν τρισεκατομμύρια. Είδαμε Σαουδάραβες που θα έσωζαν ομάδες, είδαμε πολιτικούς να πουλάνε φάρμακο για τη φαλάκρα όντας καραφλοί οι ίδιοι, είδαμε τους Αμερικανούς πολίτες να εισβάλουν στο Καπιτώλιο φορώντας προβιές με κέρατα στο κεφάλι, και φυσικά όπως ήταν επακόλουθο, περάσαμε στη σφαίρα των γιουτιούμπερς.
Αυτοί δήθεν θα αποκαλύψουν όσα είναι ήδη δημοσιοποιημένα. Γελάνε και τα πόμολα στις πόρτες. Αντιλαμβάνομαι ότι τα γραφόμενά μου είναι γλαφυρά, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πώς αλλιώς να αποδώσω όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου για το μέλλον του πλανήτη. Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι υπάρχει κόσμος που λέει «έλα μωρέ, είδαμε και τι έκαναν οι άλλοι τόσα χρόνια». Μεγαλύτερο λάθος από αυτή την αντιμετώπιση δεν υπάρχει γιατί έτσι ποτίζεται ο λαϊκισμός. Τώρα μπορεί να γελάμε, αλλά αύριο φοβάμαι πως θα κλαίμε για το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να διαφυλάξουμε και να βελτιώσουμε. Αν δεν ξυπνήσουμε σύντομα, τότε θα πρέπει αργά ή γρήγορα να αλλάξουμε πλανήτη.
Ο κ. Γιάννης Γεωργούλας είναι σύμβουλος Στρατηγικής και
Επιχειρήσεων.
