Ως Αμερικανίδα Ρωμαιοκαθολική νόμιζα ότι είχα το πώς εορτάζεται το Πάσχα απόλυτα διαμορφωμένο στο μυαλό μου. Μεγάλωσα με την ιδέα πως Πάσχα σημαίνει πασχαλινό λαγουδάκι και πολύχρωμα σοκολατένια αβγά, γνώριζα τα πάντα για τον Γολγοθά και τη Θεία Λειτουργία της Μεγάλης Παρασκευής. Αλλά, όταν προσγειώθηκα στην Κύπρο, στο πρώτο Πάσχα μου στο νησί, συνειδητοποίησα ότι είχα μπροστά μου ένα εντελώς καινούργιο πεδίο θρησκευτικής αντίληψης –και όχι μόνο λόγω της απουσίας σοκολατένιων κουνελιών και παρόμοιων γλυκισμάτων. Το Ορθόδοξο Πάσχα είναι μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, ή ίσως θα έπρεπε να πω, ένα εντελώς διαφορετικό αβγό.
Έλειπαν τα πολύχρωμα πασχαλινά αβγά της νιότης μου. Αντίθετα, εδώ τα αβγά ήταν όλα βαμμένα σε βαθύ κόκκινο. Έμαθα πως η παράδοση λέει ότι η Μαρία Μαγδαληνή έφερε αβγά για να τα μοιραστεί με τις άλλες γυναίκες στον τάφο του Ιησού το πρωί της Ανάστασής του. Όταν τον είδαν μπροστά τους, το αίμα του χύθηκε στα αβγά και τα έκανε κόκκινα. Έτσι άφησα κατά μέρος τα όποια επικριτικά σχόλιά μου και αγκάλιασα το βαθύτερο νόημα του κόκκινου χρώματος.
Αλλά το πραγματικό σοκ ήρθε αργότερα, όταν έμαθα ότι η μεταμεσονύκτια λειτουργία του Καλού Λόγου ήταν το αποκορύφωμα των εορτών του Πάσχα. Για την καθολική μου ανατροφή, η Πασχαλινή Λειτουργία ήταν μία χαλαρή πρωινή υπόθεση. Αλλά στην Κύπρο, η ορθόδοξη Πασχαλινή Λειτουργία ξεκινάει λίγο πριν από τα μεσάνυχτα και τελειώνει αργά τη νύχτα. Και αυτό είναι μια εντελώς νέα εμπειρία για εμένα. Η εκκλησία υπό το φως των κεριών και η επίσημη λειτουργία είναι μια όμορφη υπενθύμιση ότι το Πάσχα δεν αφορά μόνο τα σοκολατένια λαγουδάκια, αλλά ότι είναι καιρός για προβληματισμό και περισυλλογή.
Μετά την αναστάσιμη λειτουργία, οι δρόμοι γεμίζουν με κόσμο που κρατά κεριά αναμμένα με το Άγιο Φως. Είναι ένα όμορφο θέαμα, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει και σε φαιδρές καταστάσεις. Κάποτε είδα μια φίλη να οδηγεί μέχρι την εκκλησία την ώρα που έπρεπε να βγάλει το κερί της από το παράθυρο για να της το ανάψει ένας περαστικός.
Αλλά για μένα, η πραγματική «μαγεία» του Πάσχα στην Κύπρο συμβαίνει την επόμενη μέρα, όταν οι οικογένειες μαζεύονται και γιορτάζουν με μια γιορτή «βιβλικών» διαστάσεων, με εδέσματα μαγειρεμένα σε κουζίνες και αυλές. Και ο πρωταγωνιστής της παράστασης… η σούβλα. Είναι αυτή η ξεχωριστή εποχή του χρόνου που οι ειδικοί στη σούβλα επιδεικνύουν τις ικανότητές τους. Μερικοί μάλιστα αστειεύονται ότι αν βρίσκεστε σε κάποιο αεροπλάνο και πετάτε πάνω από την Κύπρο την Κυριακή του Πάσχα, θα νομίζετε ότι στο νησί καίνε χιλιάδες φωτιές, εξαιτίας του καπνού που προέρχονται από τις σούβλες. Και παρόλο που δεν είμαι πολύ φίλη του αρνιού, το κρέας του είναι τόσο καλό που το άρωμά του μπορεί να με παρασύρει από χιλιόμετρα! Φυσικά, έχει νομίζω και αυτή η υπερβολή τη σημασία της. Σηματοδοτεί το τέλος της 40ήμερης νηστείας που κάνουν πολλοί πιστοί ενόψει του Πάσχα, φέρνοντάς τους πνευματική ευεξία και δύναμη.
Για να ζήσετε όμως το καλύτερο Πάσχα στην Κύπρο, πρέπει να πάτε στα χωριά. Στο χωριό Αρόδες της Πάφου πέρασα μία από τις καλύτερες πασχαλιάτικες γιορτές. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού είναι η επιτομή της φιλοξενίας, τα σπίτια τους ανοικτά, προσκαλούν όλους να μοιραστούν το φαγητό, να ζήσουν μαζί τους τις παραδόσεις τους. Είναι όμορφο να βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους να συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν όλοι μαζί.
Η γιορτή του Πάσχα είναι μια βαθιά παράδοση στην Κύπρο και είναι βουτηγμένη σε συμβολισμούς και νοήματα. Από τα βαμμένα κόκκινα αβγά μέχρι τη μεταμεσονύκτια λειτουργία, κάθε πτυχή του εορτασμού είναι ένα σημαντικό μέρος της ορθόδοξης πίστης. Και ενώ πολλά μπορούν να είναι διαφορετικά από όσα έχω συνηθίσει, έχω καταφέρει να εκτιμήσω τις βαθιά ριζωμένες παραδόσεις της ορθόδοξης πίστης και τη μοναδική γεύση που έχει να προσφέρει το Πάσχα στην Κύπρο. Είναι καιρός για οικογένειες να συναντηθούν, να απολαύσουν υπέροχο φαγητό και να προβληματιστούν για το πραγματικό νόημα των διακοπών. Και ποιος ξέρει, ίσως του χρόνου, θα φτιάξω τη δική μου σούβλα και θα καλέσω όλο το χωριό.
Η Shemaine Bushnell Kyriakides είναι αρχισυντάκτρια του K News.
