Του Παναγιώτη Ρουγκάλα
Στα 290 εκατομμύρια ευρώ ήταν η συνολική αξία των 50 μεγαλύτερων πράξεων στο κυπριακό Real Estate. Σύμφωνα με στοιχεία τα οποία παρουσίασε η εταιρεία Ask Wire, οι 10 ακριβότερες πωλήσεις ήταν συνολικού ύψους 120 εκατ. ευρώ και η ακριβότερη πώληση αφορούσε χωράφι στη Λεμεσό με τιμή 22,1 εκατ. Η πρώτη δεκάδα με τις ακριβότερες πωλήσεις ακινήτων μονοπωλείται από την πόλη και την επαρχία Λεμεσού, η οποία μετρά συνολικά εννέα συναλλαγές.
Τα παραπάνω νούμερα ζαλίζουν. Τα παραπάνω νούμερα σίγουρα δεν συνάδουν με τους κυπριακούς μισθούς. «Λαϊκιστής» θα πει κανείς. Το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί δεν είναι οι πωλήσεις αυτών των πολύ ακριβών, αλλά το πρόβλημα εστιάζεται στα «απόνερα» αυτών των ακριβών ακινήτων που συμπαρασύρουν και τις τιμές όλων των άλλων ακινήτων. Η ακρίβεια και οι υψηλές τιμές είναι η νέα κανονικότητα που όποιος ζει σε αυτό το νησί την έχει πλέον χωνέψει. Το κακό είναι πως η νέα κρίση με τις επιθέσεις των ανταρτών Χούθι στα πλοία που διέρχονται από την Ερυθρά Θάλασσα και που όπως αναμένεται θα φέρουν ή έχουν φέρει ήδη αυξήσεις, δεν θορυβούν τον μέσο Κύπριο. Είναι μία ακόμη «σφαλιάρα» ακρίβειας που θα πρέπει να υπομείνει, όπως υπομένει εδώ τα τελευταία 2 χρόνια –αρχής γενομένης- από το πληθωριστικό «τσουνάμι» που έφερε ο κορωνοϊός. Κορωνοϊός, δύο πόλεμοι, επιτόκια ΕΚΤ και τώρα επιθέσεις Χούθι, έχουν συνθέσει ένα «κοκτέιλ» ακρίβειας που ένα επιπλέον λιθαράκι δεν κάνει διαφορά στο μέσο Κύπριο.
Τον μέσο Κύπριο που λαμβάνει έναν μέτριο μισθό δεν τον ενδιαφέρει μία επιπλέον αύξηση. Και πριν 2 χρόνια «πλάτη» έβαζε ο παππούς, η γιαγιά, ο πεθερός, η πεθερά, η μάνα, ο πατέρας. Και θα συνεχίσει να βάζει και «άφτερ χούθι». Οι παραπάνω του είχαν αγοράσει κάποτε ένα αυτοκίνητο, ζει στο σπίτι – διαμέρισμα που του έχουν γράψει, το πρωί πάει και τους «παρκάρει» το παιδί μέχρι να γυρίσει από την εργασία του, το μεσημέρι τρώει στη δουλειά το λουβί που του φτιάξανε. Ζει με τον μέτριο μισθό του, σε μία χώρα που για να ζήσεις μόνος σου δυστυχώς δεν θέλει ένα μέτριο μισθό. Αν η προ Covid-19 κανονικότητα ήταν δύσκολη, η τωρινή είναι δύσκολη «εις το τετράγωνο».
Οι τιμές των κατοικιών για κάποιον που παίρνει ικανοποιητικό μισθό είναι δυσθεώρητες. Για κάποιον που έχει ικανοποιητικό μισθό στην Κύπρο του 2024 φτάνει μόνο για να κινείται αξιοπρεπώς, να σιτίζεται αξιοπρεπώς, να πληρώνει το ενοίκιο του και γενικότερα να υπάρχει στην κοινωνία με αξιοπρέπεια. Οι τιμές των κατοικιών για αγορά είναι τόσο ψηλές και το κόστος ζωής τόσο μεγάλο που δεν θα καταφέρει ποτέ να πληρώνει ενοίκιο, παράλληλα να μαζέψει στην άκρη τα απαιτούμενα χρήματα για να ξεκινήσει ένα στεγαστικό δάνειο και φυσικά να «βγάλει το μήνα». Το όνειρο ενός ατόμου που έχει ακόμα και έναν ικανοποιητικό μισθό στην Κύπρο δεν θα πρέπει να είναι ένας γάμος για να επιβιώσει στη νέα κανονικότητα.
