Του Παναγιώτη Ρουγκάλα
Υπάρχουν καλοί μακιγιέρ στην Κύπρο; Διερωτώμαι μερικές φορές, αλλά επειδή είμαι και εκτός του σκηνικού της μόδας, δεν γνωρίζω. Κάνοντας όμως μια μικρή ανασκόπηση των τραπεζικών γεγονότων την τελευταία 15ετία, τότε ναι, τουλάχιστον στις τράπεζες υπάρχουν.
Στο τέλος Ιουνίου 2024, o δείκτης ΜΕΔ προς το σύνολο των χορηγήσεων μειώθηκε περαιτέρω στο 6,9%, ή 1,7 δισ. ευρώ από 7,3%, ή 1,8 δισ. ευρώ στο τέλος Μαρτίου 2024. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, ο δείκτης κάλυψης των ΜΕΔ με προβλέψεις επισφάλειας αυξήθηκε στο 55%, ή 0,9 δισ. ευρώ στο τέλος Ιουνίου 2024, σε σύγκριση με 53,3%, ή 0,9 δισ. ευρώ στο τέλος Μαρτίου 2024. Κατά την Κεντρική, η μείωση των ΜΕΔ κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2024 οφείλεται, με σειρά σημαντικότητας, σε διαγραφές χορηγήσεων (διενεργούνται είτε στα πλαίσια αναδιαρθρώσεων και, συνήθως, αφορούν ποσά για τα οποία προϋπάρχουν προβλέψεις επισφάλειας στους λογαριασμούς των πιστωτικών ιδρυμάτων, είτε αφορούν μη συμβατικές “λογιστικές” διαγραφές έναντι ποσών που περιλαμβάνονται ήδη στις προβλέψεις), δεύτερον σε πώληση μικρών δανειακών χαρτοφυλακίων ΜΕΧ και τρίτον σε αποπληρωμές δανείων, (συμπεριλαμβανομένων των συμφωνιών ανταλλαγής χρέους με στοιχεία ενεργητικού (ακίνητη περιουσία). Κατά την Κεντρική, η μείωση των ΜΕΔ οφείλεται επίσης και σε θετικές μετακινήσεις δανείων που έχουν επιτυχώς αναδιαρθρωθεί και επανενταχθεί στην κατηγορία των εξυπηρετούμενων χορηγήσεων μετά το πέρας της περιόδου επιτήρησης/παρακολούθησης.
Ένας καλός φίλος, δύσπιστος μεν, που καταλαβαίνει και έχει πρόσβαση στα τραπεζικά δε, αναφέρει αραιά και που στις συναντήσεις μας ότι καραδοκεί κάτι περίεργο με τα δάνεια. Όταν τον ρωτάω τι, μου λέει ότι το φάντασμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι στη ντουλάπα, «κρύβεται στο ερμάρι» μου λέει στην άπταιστα κυπριακή του διάλεκτο. «Και ας τα δεδομένα στο παρόν στάδιο δείχνουν άλλα», συμπληρώνει κάθε φορά. Κατά τον ίδιο, οι τράπεζες και οι εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων έχουν γεμίσει «μακιγιέρ», είναι άνθρωποι που παίζουν στα δάκτυλα τους αριθμούς και δουλειά τους είναι να ωραιοποιούν τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται. «Βγάζουν προς τα έξω μόνο θετικά», σημειώνει εμφατικά.
«Η αγαπημένη λέξη των τραπεζών τα τελευταία χρόνια είναι η αναδιάρθρωση», μου τονίζει. Και διερωτάται εν συνεχεία για πόσο οι τράπεζες και οι εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων θα κάνουν αναδιάρθρωση πάνω στην αναδιάρθρωση, κάθε 6 μήνες για να μην γράψει το σύστημα το δάνειο ως μη εξυπηρετούμενο και μετά χρειαστούν άλλοι 18 για να αποχαρακτηριστεί από ΜΕΔ. Μετά περνά τη συζήτηση για τις εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων, υπογραμμίζοντας ότι το παιχνίδι γι’ αυτές έχει ήδη χαθεί. «Οι ζημιές που θα καταγράψουν αυτές οι εταιρείες θα είναι τεράστιες, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να πωλήσουν όσο – όσο ότι έχουν και να φύγουν από το νησί», μου αναφέρει γι’ αυτές.
Η αλήθεια είναι ότι τον έχω βαρεθεί να μιλά για τέτοιες απαισιόδοξες καταστάσεις και να μαυρίζει τα πράγματα ενώ οι αριθμοί δείχνουν άλλα. Και ας μην είναι εκ φύσεως απαισιόδοξος. «Ρεαλιστής είμαι», μου εξηγεί.
Εγώ πάντως θέλω η ιστορία με τα μη εξυπηρετούμενα να μην επαναληφθεί, να μην έχει δίκιο σε αυτά που λέει και το φιλαράκι μου να λέει απλά κουβέντες για κατανάλωση σάλιου. Για το καλό όλων μας.
