Του Παναγιώτη Ρουγκάλα
Δεν καλούμε συνέχεια το 112. Δεν υπάρχει άλλωστε κάποιου είδους έκτακτη ανάγκη κάθε μέρα (ευτυχώς) για να το καλούμε. Όταν το καλέσεις σημαίνει ωστόσο ότι είναι ανάγκη. Και πρέπει να δηλώσεις γρήγορα στο 112 ότι θέλεις να δηλώσεις, να καλέσεις για βοήθεια. Όταν όμως παίρνεις στις 7 το απόγευμα 2 τηλέφωνα το 112 για να δηλώσεις ένα –στα όρια του θανατηφόρου- γεγονός και κάνεις 8 λεπτά για να «πιάσεις» γραμμή στην Κύπρο, είναι πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα.
Γυρνώντας από μπάνιο το απόγευμα της 16ης Ιουνίου 2024 στις 7 το απόγευμα και κατευθυνόμενος προς τις γέφυρες του «highway» στη Λεμεσό, μία μεγάλης ηλικίας γυναίκα η οποία ήταν εμφανώς αποπροσανατολισμένη, είχε περάσει ήδη με τα πόδια την έξοδο από τις γέφυρες και προσπαθούσε να περάσει και το «highway». Σύγκρουση με ένα όχημα που κινείται με 80 χιλιόμετρα που είναι το όριο, γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι μπορεί να αποβεί μοιραία.
Τηλέφωνο λοιπόν στο 112 να δηλώσουμε ότι υπάρχει μία ηλικιωμένη, εμφανώς αποπροσανατολισμένη, ηλικιωμένη που θα μπορούσε να είναι και στο «silver alert». Το πρώτο τηλέφωνο διακόπηκε όσο περιμέναμε 5 ολόκληρα λεπτά στη γραμμή, ενώ το δεύτερο τηλέφωνο απαντήθηκε από έναν ευγενικό κύριο στην άλλη άκρη της γραμμής, μετά από 3 λεπτά. Μέχρι να εξηγήσουμε τι και πως, μας πληροφόρησε ότι είχαν λάβει ήδη περίπου 15-20 κλήσεις γι’ αυτή την ηλικιωμένη στη γέφυρα και είχαν ειδοποιήσει ήδη δυνάμεις να επιληφθούν του συμβάντος.
Μιλώντας με τον κύριο λοιπόν στη συνέχεια της κλήσης, του μεταφέρθηκε το παράπονο ότι έκαναν 8 λεπτά να απαντήσουν. Η απάντηση του κυρίου ήταν ότι μόνο 2 γραμμές ήταν διαθέσιμες –θέλω να πιστεύω μόνο για εκείνη τη βάρδια- για να αποκριθούν σε κλήσεις. Μάλιστα.
Εκείνες τις ημέρες είχε «σκάσει» το θέμα της γυναικοκτονίας που είχε σημειωθεί στην Πάφο, όπου μία 40χρονη γυναίκα είχε πέσει νεκρή από τα χέρια του συζύγου της. Πληροφορίες ήθελαν ότι, πριν το έγκλημα, είχαν προηγηθεί τέσσερις κλήσεις προς την Αστυνομική Διεύθυνση Πάφου, όπου δεν είχαν ανταπόκριση.
Γίνεται έστω και ένα απόγευμα Κυριακής καλοκαιριού που θεωρητικά είναι «αργή εποχή», να υπάρχουν μόνο 2 διαθέσιμες γραμμές για κλήσεις στο 112; Τις άλλες ημέρες πόσες είναι; Θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να γράφεται άρθρο για το 112, για τη γραμμή άμεσης ανάγκης που θα έπρεπε απαντώνται τα τηλέφωνα ακαριαία; Γίνεται να συζητάμε αυτά τα πράγματα για ένα κράτος ευρωπαϊκό με ΑΕΠ στα 30 δισ.;
Όπως είχε πει και ένας φίλος μου, κάτι που βέβαια είχε πει για τα κλιματιστικά στα σχολεία, ένα κράτος που παρουσιάζει 30 δισ. ΑΕΠ, θα έπρεπε να είχε εγκαταστήσει κλιματιστικά σε όλα τα σχολεία την επόμενη ημέρα που βγήκαν στην δημοσιότητα οι λιποθυμίες παιδιών στις τάξεις.
Υ.Γ. Αφού λέμε αλήθειες, για μία φασαρία που έγινε αντιληπτή πριν μία εβδομάδα περίπου στη γειτονιά, το 112 τη νύχτα απάντησε σε 20 δευτερόλεπτα. Μακάρι να είχε απαντήσει και στην 40χρονη στον ίδιο χρόνο, ή και γενικά.
