Του Παναγιώτη Ρουγκάλα
Η Λεμεσός φαίνεται να βυθίζεται ολοένα σε μία κοινωνική περιδίνηση, η οποία μοιάζει να είναι ξένη για τα δεδομένα της χώρας. Η Λεμεσός, η πόλη που τη λες και «πόλη της τεχνολογίας», με τις πάμπολλες εταιρείες τεχνολογίας ICT, χρηματοοικονομικών υπηρεσιών – πληρωμών και Forex, ενώ στην αρχή φαινόταν να εξελίσσεται και να είναι ένα ενδιαφέρον αν μη τι άλλο παράδειγμα προόδου, πλέον δείχνει ότι πάει να εγκλωβιστεί στον ίδιο τον οικιστικό ιστό που μάλλον άναρχα ανέπτυξε. Να βυθιστεί σε ένα μοντέλο το οποίο θα είναι μόνο για εταιρείες χρηματοοικονομικών και άλλων συναφών εταιριών, θα είναι προσιτή μόνο για πρόσωπα που σχετίζονται με αυτόν τον τομέα της οικονομίας. Όσοι πολίτες και κάτοικοι της Λεμεσού δεν έχουν σχέση με αυτές τις εταιρείες σιγά-σιγά θα μοιάζουν παρείσακτοι, και σε λίγο δεν θα μπορούν να υποστηρίξουν το «λάιφσταϊλ» που αυτές οι εταιρείες φέρνουν και επιβάλλουν στην πόλη με μάλλον υπόγεια βίαιο και άγαρμπο τρόπο.
Όπως στην Αγία Νάπα, για παράδειγμα, όπου το παρωχημένο τουριστικό μοντέλο εγκλώβισε την πόλη στη δεκαετία του 1990, και τα πάντα τυλίχθηκαν και προσαρμόστηκαν γύρω από ένα συγκεκριμένο μοντέλο, έτσι και στη Λεμεσό φαίνεται να γίνεται κάτι ανάλογο, που όμως έχει άμεσο κοινωνικό αντίκτυπο και σοβαρές συνέπειες για την πόλη, σε πολλά επίπεδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μεγάλο πρόβλημα της στέγασης, πρόβλημα που έχουν οξύνει αυτές οι εταιρείες, με το υπεροπτικό προσωπικό και τις ολοένα και υπερβολικά αυξανόμενες απαιτήσεις του, λόγω των υπερβολικών σε σχέση με τους κυπριακούς, μισθών. Οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτοξευθεί, ώστε να μπορούν να ταιριάξουν στο προφίλ των εργαζομένων που στελεχώνουν τις εταιρείες ICT. Σύμφωνα με τους πίνακες καταγραφής του αγοραίου ενοικίου κατοικιών σε παγκύπρια βάση του υπουργείου Εσωτερικών, είτε για «δυάρια», είτε για «τριάρια» τα ποσά που ζητούνται έχουν 4 ψηφία. Τα διαμερίσματα τριών υπνοδωματίων σε αρκετές περιοχές ξεπερνούν τα 2.000 ευρώ, όπως στον Άγιο Αθανάσιο για ένα «τριάρι» μη επιπλωμένο που φτάνουν τα 2.250 ευρώ. Στον Άγιο Τύχωνα, στη Γερμασόγεια και στην Κοινότητα Πύργου φτάνουν τα 2.300 ευρώ. Εκατό και 50 ευρώ πιο κάτω κινούνται τα «τριάρια» και στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λεμεσού, στη Μέσα Γειτονιά και στη Μουτταγιάκκα.
Στο παρόν στάδιο έχουν επηρεαστεί κατά κύριο λόγο τα ενοίκια και γενικότερα η στέγαση, ακολουθούν οι τιμές στην εστίαση και γενικώς στο κόστος ζωής. Αναρωτιέμαι πώς τελικά όλοι και όλα θα προσαρμοστούν γύρω από αυτές τις εταιρείες. Μην παρεξηγηθώ, έχουν φέρει πολλά καλά αυτές οι εταιρείες και στην Κύπρο και στη Λεμεσό ειδικότερα, αλλά αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι ένας στρατηγικός σχεδιασμός ώστε να αποφευχθούν οι κοινωνικές ανισορροπίες. Αν η Λεμεσός επενδύει με σχέδιο σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο, τότε θα πρέπει να τραβηχτούν κόκκινες γραμμές για το μέχρι πού την παίρνει να αλλάξει, να επιπλεύσει και να μη βυθιστεί στην πρώτη παγκόσμια οικονομική τρικυμία.
