Του Απόστολου Τομαρά
Η αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα Γιώργου Σαββίδη στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Δυστυχώς οι πολιτικές σκοπιμότητες ακύρωσαν μια κίνηση η οποία δεν θα άφηνε δυο κορυφαίους θεσμούς να διασύρονται τα τελευταία δέκα χρόνια. Η διαπίστωση πως δεν υπήρχαν περιθώρια επίλυσης των προβλημάτων με ορθόδοξα μέσα ήταν γνωστή από το πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας παρά ταύτα η εκτελεστική εξουσία της εποχής εκείνης ζύγισε τα γεγονότα με κριτήρια που δεν μπορούν να ισχύουν σε θεσμικές διελκυστίνδες. Ο Γενικός Ελεγκτής εισήγαγε πρακτικές άσκησης των καθηκόντων του που σε αρκετές περιπτώσεις το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο του ελέγχου της χρηστής διοίκησης. Ουδείς μπορεί να επικρίνει τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη για τον έλεγχο που πραγματοποιούσε στις δομές εξουσίας. Όπως ουδείς μπορεί να παραβλέψει πως ο Γενικός Ελεγκτής με τη συμπεριφορά του μετατράπηκε στο μακρύ χέρι πολιτικών σκοπιμοτήτων και τακτικών. Η εμμονή του να μην μείνει απέξω από μεγάλα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας, όπως τα Χρυσά Διαβατήρια, ουσιαστικά τον μετέτρεψαν σε συνοδοιπόρο κάποιων κομμάτων και βουλευτών της αντιπολίτευσης. Ρόλο από τον οποίο ουδέποτε κράτησε αποστάσεις. Η εμμονή του τον οδήγησε στο σημείο να ξεκατινιάζεται δημόσια με τον Γενικό Εισαγγελέα επειδή δεν του παρέδιδε φακέλους οι οποίοι αποτελούσαν μέρος ποινικής έρευνας όταν είναι γνωστό σε πρωτοετείς φοιτητές της νομικής πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Διεκδικούσε μερίδιο από τη δημοσιότητα των ερευνών για το επενδυτικό πρόγραμμα ακόμα και όταν ενώπιον της Επιτροπής Νικολάτου φάνηκε πως ο ίδιος δεν είχε ασχοληθεί όταν έπρεπε με το συγκεκριμένο ζήτημα. Είχε μετατραπεί ο «μπαμπούλας» οργανισμών οι οποίοι ήταν υπό τον έλεγχο του. Σε μεγάλο ημικρατικό οργανισμό μεγαλοστέλεχος είχε παραδεχθεί πως ο οργανισμός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα σχεδιασμού επειδή το ΔΣ έτρεμε τον Οδυσσέα όταν έπρεπε να βάλει υπογραφές ακόμα και σε ζητήματα καθημερινότητας. Είχε γίνει σλόγκαν αυτοσαρκασμού η φράση «θα σε πάω στον Οδυσσέα». Στην Ελεγκτική Υπηρεσία λειτουργούσε ως η αρχή του ενός. Γνωρίζει άραγε έστω και ένας ποιος είναι ο Βοηθός Γενικός Ελεγκτής; Και όμως υπάρχει και λέγεται Κυριάκος Κυριάκου. Ο Γενικός Ελεγκτής με τη συμπεριφορά του έδινε την εντύπωση πως ήθελε να έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Να είναι και ελεγκτής και δικαστής. Εισήγαγε τις ειδικές εκθέσεις εν είδει δαμόκλειας σπάθης που δεν υπήρχαν προηγουμένως. Με το έτσι θέλω μετέτρεψε τον Βοηθό Γενικό Ελεγκτή σε Βοηθό Γενικού Ελεγκτή σε συνεργασία με τον πρώην Γενικό Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη την εποχή του οποίου η Νομική Υπηρεσία δεν ήταν άντρο παρανομιών. Έστειλε τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα Σάββα Αγγελίδη στην Αρχή κατά της Διαφθοράς και όταν το πόρισμα της δεν του άρεσε ξέχασε τις δηλώσεις του απόλυτης πίστης στο πόρισμά της. Έφθασε στο σημείο να παρομοιάζει την ηγεσία της Νομικής Υπηρεσίας με μαφία η οποία επιδιώκει την εξόντωση του. Γενικός Ελεγκτής δεν σημαίνει ανεξέλεγκτος.
Για την εικόνα που παρουσιάζουν δυο κορυφαίοι θεσμοί τεράστιες ευθύνες φέρουν ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος δεν ζήτησε τον έλεγχο του Γενικού Ελεγκτή από το Δικαστικό Συμβούλιο και ο Αβέρωφ Νεοφύτου ο οποίος φέρεται να συγκράτησε τον Νίκο Αναστασιάδη. Τα καθήκοντα, αρμοδιότητες και τα όρια του Γενικού Ελεγκτή είναι καθορισμένα. Ουδείς μπορεί να επικρίνει τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη για τον έλεγχο που ασκούσε στην εκτελεστική εξουσία, στη νομοθετική στο δημόσιο και οργανισμούς του δημοσίου. Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης θα βρεθεί στην ίδια θέση που βρέθηκε πριν 7 χρόνια και ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου, χωρίς να υπάρχει συνειρμός ταύτισης, επειδή ξεπέρασε τα όρια και επεδίωκε με τον τρόπο του να ασκεί εξουσία. Είναι ανεπίτρεπτο για θεσμικό αξιωματούχο να προσπαθεί να προσωποποιήσει τον έλεγχο του όπως προνοεί το Σύνταγμα προκειμένου να παίξει το χαρτί της κοινής γνώμης και του διωκόμενου από το κατεστημένο. Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης με τη δημόσια συμπεριφορά του σε αρκετές περιπτώσεις πυροβόλησε τα πόδια του και θα το διαπιστώσει στο Δικαστικό Συμβούλιο. Η κίνηση του Γενικού Εισαγγελέα ήταν επιβεβλημένη και δεν μπορεί να αντισταθμιστεί με οφέλη και ζημίες σε προσωπικό επίπεδο και δείχνει πως και ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι ελεγχόμενος. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία απαιτείται ψυχραιμία από όλους μας και γνώση των ορίων μας.
