Του Απόστολου Τομαρά
Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου που συνήλθε ως Συμβούλιο, στην αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα για παύση του Γενικού Ελεγκτή, θα πρέπει να μελετηθεί προσεχτικά απ’ όλους τους ενδιαφερόμενους προτού διατυπώνονται δημόσιες τοποθετήσεις. Κάποιες απόψεις που εκφράζονται επικεντρώνονται στο πρόσωπο και όχι στον πυρήνα του σκεπτικού των οκτώ Δικαστών που δεν αφορά το έργο του Οδυσσέα Μιχαηλίδη ως Γενικού Ελεγκτή. Το Συμβούλιο δεν δίκασε την επάρκεια του παυμένου Γενικού Ελεγκτή στην άσκηση των καθηκόντων του αλλά την εν γένει δημόσια συμπεριφορά του, στην άσκηση των καθηκόντων του. Στο κείμενο της πολυσέλιδης απόφασης, οι Δικαστές του Συμβουλίου ασχολήθηκαν εκτενώς με περιπτώσεις που ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έδινε προς τα έξω μια διαφορετική εικόνα από την πραγματική, παραθέτοντας μάλιστα και συγκεκριμένα παραδείγματα όπου ο κ. Μιχαηλίδης διαφοροποιούσε αποφάσεις – γνωματεύσεις οργάνων στα οποία ο ίδιος είχε αποταθεί προηγουμένως.
Στο γενικό συμπέρασμα οι οκτώ Δικαστές αναφέρουν χαρακτηριστικά. «Αυτό όμως για το οποίο ελέγχεται στην προκειμένη περίπτωση ο Γενικός Ελεγκτής είναι το κατά πόσο υπερέβη αυτά τα όρια ενημέρωσης, προβαίνοντας σε αχρείαστες τοποθετήσεις, υπονοούμενα και παραπλανητικές δηλώσεις, επιδεικνύοντας εχθρότητα, έλλειψη αντικειμενικότητας, αυτοσυγκράτηση και αυτοπεριορισμού». Επί του προκειμένου στην απόφαση υπάρχει η περίπτωση των πολλαπλών συντάξεων όπου το Συμβούλιο ξεκάθαρα αποδίδει προσπάθεια στοχοποίησης του Γενικού Εισαγγελέα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά. «Στοιχειωδώς αντικειμενική συμπεριφορά επέβαλλε όπως, τουλάχιστον, ο Γενικός Ελεγκτής ενημέρωνε τους πολίτες ότι η νομική προσέγγιση του νυν Γενικού Εισαγγελέα ως προς το υπό συζήτηση θέμα των συντάξεων, ταυτιζόταν με σχετικές νομικές συμβουλές που η Νομική Υπηρεσία παρείχε σε προηγούμενα χρόνια, το 2014 και το 2017, όταν επικεφαλής της ήταν ο κ. Κώστας Κληρίδης.
Απέφυγε να το πράξει, στοχοποιώντας και εκθέτοντας τον νυν Γενικό Εισαγγελέα και το Θεσμό που υπηρετεί». Άλλη κραυγαλέα περίπτωση παραποίησης αλλά και παραπληροφόρησης η καταγγελία που είχε κάνει ο κ. Μιχαηλίδης στον INTOSAL (Διεθνής Οργανισμός Ανώτατων Ελεγκτικών Οργάνων) επειδή δεν του επιτράπηκε πρόσβαση σε στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, προφανώς για το θέμα των πολιτογραφήσεων. Η απάντηση του Οργανισμού στον οποίο ο ίδιος αποτάθηκε προφανώς δεν ικανοποίησε τον κ. Μιχαηλίδη με το Συμβούλιο να σημειώνει στην απόφασή του. «Αυτή η άκρως σημαντική αναφορά (the appropriate authorities with the Laws of the Republic of Cyprus will determine the legality of limitations of access of information) δεν συμπεριλήφθηκε στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Ελεγκτική Υπηρεσία. Αντιθέτως, παραπλανητικά προβάλλει την παρεμβολή προσκομμάτων στην ανεξαρτησία της από την Εκτελεστική Εξουσία και παρουσιάζει τη δήλωση του INTOSAI ως πλήρη δικαίωση των θέσεων της». Παρόμοια περίπτωση δηλαδή παραπλάνησης και πληροφόρησης η επιστολή του στην Κομισιόν για το ζήτημα απευθείας ανάθεσης δυο συμβάσεων από το Υπουργείο Οικονομικών. Ουσιαστικά το Συμβούλιο πείσθηκε πως ο κ. Μιχαηλίδης διέδιδε fake news. Το Συμβούλιο εντόπισε στοιχεία ότι ο κ. Μιχαηλίδης, ένας θεσμικός αξιωματούχος, παραβίασε το τεκμήριο της αθωότητας με κραυγαλέα περίπτωση αυτή των καταγγελιών για το Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα στην Αρχή κατά της Διαφθοράς στην οποία ενώ ορθά, κατά το Συμβούλιο, διαβίβασε τις καταγγελίες στη συνέχεια αμφισβήτησε το αθωωτικό πόρισμά της. Αν υπάρχει κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία από την απόφαση του Συμβουλίου για παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη και που την κάνει να διαφέρει από άλλες υποθέσεις είναι πως ομόφωνα οι οκτώ Δικαστές έθεσαν κώδικα συμπεριφοράς, επαγγελματικό και κοινωνικό, όσων ασκούν δημόσιο λειτούργημα. Η συγκεκριμένη απόφαση σαφέστατα δεν περιορίζεται ΄μόνο στους θεσμικούς αξιωματούχους. Περιλαμβάνει τόσο την Εκτελεστική όσο και Νομοθετική εξουσία. Στο ερώτημα το οποίο είχε διατυπωθεί παλαιότερα και από την παρούσα στήλη «Ποιος ελέγχει τον Γενικό Ελεγκτή» η απάντηση δόθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο και στη βάση αυτή θα πρέπει να αξιολογηθεί η συγκεκριμένη απόφαση και όχι στις λαϊκίστικες ιαχές περί φαγώματος και καρατόμησης του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.
