Του Απόστολου Τομαρά
Αρχές της νέας χιλιετίας, πριν 24 χρόνια, το πλήρωμα της Εκκλησίας της Κύπρου ταλανίστηκε από τις καταγγελίες που προσκόμισε ενώπιον της Ιεράς Συνόδου ο τότε Μητροπολίτης Πάφου Χρυσόστομος εναντίον του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου. Η Μείζονα Σύνοδος που συνεδρίασε εν είδει Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου απάλλαξε τον υπό κατηγορία Ιεράρχη ωστόσο το κακό ανάμεσα στους ορθόδοξους πιστούς είχε γίνει. Τα όσα έκαναν το γύρο της Κύπρου για αρκετό διάστημα άφησαν το στίγμα τους σκανδαλίζοντας τους πιστούς. Οι Ιεράρχες που συγκρότησαν το εκκλησιαστικό όργανο απάλλαξαν τον βατοπεδινό Ιεράρχη επειδή ένας κοσμικός μάρτυρας κληθείς από το μακαριστό Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Πέτρο να υποδείξει τον Μητροπολίτη Λεμεσού αυτός υπέδειξε τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο. Η περίπτωση του Λεμεσού Αθανάσιου ήταν η τελευταία και πιο σοβαρή περίπτωση που είχε χρώμα ροζ και ταρακούνησε την Εκκλησία της Κύπρου.
Τα χρόνια που ακολούθησαν και μετά την απομάκρυνση του Χρυσοστόμου Α’ από τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο για λόγους υγείας τα πνεύματα στην Εκκλησία της Κύπρου ηρέμησαν και μαζί τους εξαφανίσθηκε και το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Αν κάτι είχαν να συνεισφέρουν οι εκκλησιαστικοί ταγοί ήταν θέματα χαμηλού ενδιαφέροντος κυρίως επιχειρηματικής και οικονομικής φύσεως.
Οι ροζ αποκαλύψεις με επίκεντρο την Μονή του Οσίου Αββακούμ όσο και αν προκαλούν έκπληξη δεν μπορούν να κερδίσουν τον χαρακτηρισμό του μεγάλου σκανδάλου. Απλά είναι ένα περιστατικό που δεν έμεινε πίσω από κλειστές πόρτες. Αν υπάρχει κάτι το οποίο αξίζει ψηλάφησης αυτό είναι ο τρόπος διαχείρισης από τον οικείο Μητροπολίτη. Πριν από 2 χρόνια ο Μητροπολίτης Ταμασού είχε επισκεφθεί το Φανάρι. Ανάμεσα στη συνοδεία τους βρισκόντουσαν και 2 μέλη της κοινότητας της Μονής τα οποία βρίσκονται στη δίνη του «σκανδάλου». Αξίζει να απαντήσει ο Μητροπολίτης Ταμασού: πότε έμαθε για τις ροζ δραστηριότητες μοναχών της Μονής του Οσίου Αββακούμ; Θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση παραθέτοντας πραγματικά γεγονότα που ακολούθησαν της απαλλαγής Αθανάσιου τα οποία αποκαλύπτουν μια νοοτροπία και τακτική που στο κοσμικό περιβάλλον αποκαλείται «δυνατό χαρτί». Με βάση την εκκλησιαστική πρακτική όταν δεν αποδειχθούν οι κατηγορίες εναντίον κάποιου Ιεράρχη ο αθωωθείς κληρικός έχει το δικαίωμα να στραφεί εναντίον του Ιεράρχη που τον κατηγόρησε και να ζητήσει να του επιβληθεί η ποινή που θα αντιμετώπιζε ο ίδιος σε περίπτωση καταδίκης του. Αυτό το δικαίωμα δεν το εξάσκησε ποτέ ο Μητροπολίτης Λεμεσού με το εκκλησιαστικό παρασκήνιο τότε να υποστηρίζει πως ο Λεμεσιανός Ιεράρχης το κράτησε στο συρτάρι του για μια ώρα ανάγκης. Την ίδια τακτική ακολουθούσε και ο Χρυσόστομος Α’ προκειμένου να ελέγχει την Ιερά Σύνοδο. Και επανέρχομαι στο βασανιστικό ερώτημα. Πότε ο Μητροπολίτης Ταμασού έμαθε για τα τεκτενόμενα, ηθικής και οικονομικής φύσεως στη μονή της περιφέρειάς του; Ισχύει ότι εντός της Μονής υπήρχε μοναχός που ήταν της απολύτου εμπιστοσύνης του και λειτουργούσε ως το τρίτο μάτι; Οι απαντήσεις για τις ροζ αποκαλύψεις θα δοθούν μέσω τις έρευνας που διεξάγει η Αστυνομία για τον πακτωλό χρημάτων από ιερές δραστηριότητες της Μονής. Όταν θα ολοκληρωθεί η έρευνα θα μπορεί να δοθεί μια πειστική απάντηση αν οι ροζ δραστηριότητες χρησιμοποιήθηκαν ως το δυνατό χαρτί ελέγχου της Μονής. Οι μοναχοί που εμπλέκονται με τον ένα ή άλλο τρόπο θα τεθούν εκτός Εκκλησίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα λύθηκε. Ο Αρχιεπίσκοπος εάν θέλει να έχει μια ειρηνική θητεία θα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα και να τερματίσει τον σκανδαλισμό των πιστών από κληρικούς και Ιεράρχες.
