Οι πραματευτές φθηνού πατριωτισμού

Στην ιστορία του κυπριακού, ιδιαίτερα μετά την τουρκική εισβολή του 1974, την εμφάνισή τους κάνουν κατά διαστήματα υπερπατριωτικές ρητορείες, οι οποίες δείχνουν πως δεν έχει κατανοηθεί επαρκώς τι πραγματικά συνέβη το 1974 στην Κύπρο. Οι απόψεις αυτές προέρχονται από το εσωτερικό αλλά έχουν υποστηρικτές και από τον ελλαδικό χώρο, οι οποίοι από την ασφάλεια των Αθηνών, μιλούν για αδικίες και για απελευθέρωση της Κύπρου από την Τουρκική Κατοχή. Αναφέρονται στην Κύπρια γυναίκα και τα δεινά της, χωρίς να έχουν έστω και την παραμικρή ενσυναίσθηση για όσα αυτή έχει βιώσει από το 1974 και μετά. Απλά το φαντάζονται. Εκτοξεύουν πατριωτικές κορώνες αγνοώντας το αποτέλεσμα της διαιώνισης της εισβολής και κατοχής. Στα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου, οι όψιμοι «πατριώτες» εμφανίζονται κάθε φορά που υπάρχει μια προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον του τόπου.

Καταστροφολογούν χωρίς όμως να προτείνουν οι ίδιοι τον τρόπο με τον οποίο η Κύπρος θα άρει τη σημερινή κατάσταση. Περιορίζονται σε πατριωτικές ρητορείες για εξαφάνιση του ελληνισμού, αν η λύση του Κυπριακού δεν προνοεί επιστροφή στην προ του 1974 εποχή. Δε λένε όμως ποιες θα είναι οι συνέπειες για τον κυπριακό λαό και δη και για τις γυναίκες της Κύπρου -που τόσο τους συγκλονίζει το δράμα τους- εάν το πρόβλημα παραμείνει άλυτο. Ο Αντώνης Σαμαράς, τέως πρωθυπουργός της Ελλάδας και τέως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση έκφρασης άκρατου υπερπατριωτισμού όταν έρχεται στην Κύπρο. Ο κ. Σαμαράς στην Κύπρο δεν είναι και τόσο άγνωστος. Έχει ισχυρές φιλίες τις οποίες χρησιμοποίησε σε δύσκολες περιόδους της πολιτικής του διαδρομής στην Ελλάδα. Επί του προκειμένου τα παρασκήνιο είναι πλούσιο για την περίοδο που βρισκόταν «στα αζήτητα», μετά την εκδίωξή του από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ο κ. Σαμαράς βρέθηκε στην Κύπρο και από το βήμα μιας εκδήλωσης με πλούσιο Life Style βρήκε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει και πάλι τις απόψεις του για το κυπριακό.

Είπε πολλά για το δράμα της Κύπρου, τα οποία τα διάνθισε αναφερόμενος στα κάλλη της αρχαίας Ελλάδας και τη Θεά Αθηνά με την οποία δεν τόλμησε να τα βάλει ούτε ο Άρης, Θεός του Πολέμου. Διερωτήθηκε γιατί η Κύπρος δεν απελευθερώθηκε συμπληρώνοντας πως «η Ελλάδα, ως Μητέρα Πατρίδα και ως εγγυήτρια δύναμη, έχει ευθύνες». Με το ίδιο σκεπτικό κάποιος ακροατής θα μπορούσε να υπενθυμίσει στον κ. Σαμαρά πως από το 1974 και μετά το κόμμα τους για αρκετά χρόνια είχε την διακυβέρνηση της Ελλάδας ενώ ο ίδιος ήταν και πρωθυπουργός της χώρας.

Ο κ. Σαμαράς θυμήθηκε και το σχέδιο Ανάν που κατά τον ίδιο νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα της εισβολής. Ξέχασε όμως πως, εάν το σχέδιο είχε περάσει, σήμερα στην Κύπρο δεν θα βρισκόντουσαν 40 χιλιάδες τουρκικού στρατού. Ο κ. Σαμαράς δεν είπε στο ακροατήριό του πως σήμερα η Τουρκία και οι Τ/κ ζητούν ανοιχτά δυο κράτη. Δεν είναι μόνο ο κ. Σαμαράς που παρουσιάζεται ως υπερπατριώτης σε ένα κοινό που έχει καεί στο παρελθόν από τον υπερπατριωτισμό κάποιων. Αν ο κ. Σαμαράς εννοεί τα περί απελευθέρωσης της Κύπρου, ας τεθεί επικεφαλής και εμείς να τον ακολουθήσουμε. Αν δεν τα εννοεί, που δεν τα εννοεί, μπορεί να έρχεται στην Κύπρο, να απολαμβάνει την κυπριακή φιλοξενία και να βλέπει τους φίλους του. Από πατριωτικές κορώνες χορτάσαμε.