Του Απόστολου Τομαρά
Η εγκατάλειψη του τερματικού Φ.Α. στο Βασιλικό από την κινεζική κοινοπραξία αλλά και οι αρρυθμίες στο άλλο ενεργειακό έργο, το ηλεκτρικό καλώδιο, επανάφεραν στον δημόσιο διάλογο την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Μια έννοια χιλιοειπωμένη και ξεθωριασμένη. Όπως προκύπτει τα τελευταία τριάντα χρόνια την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή των πολλών, την ακούμε μόνο για λόγους εντυπωσιασμού και όχι ουσίας. Στα χείλη των πολιτικών η προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος αποτελεί ό,τι το ηχογραφημένο μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή. Το θέμα όμως δεν είναι οι πολιτικοί και τα όσα λένε προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού, αλλά όσοι είναι ενεργοί πολίτες και ενδιαφέρονται για τα κοινά.
Η προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος επέστρεψε, όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις γύρω από διαδικασίες κατακύρωσης των έργων στο Βασιλικό στους Κινέζους. Για την ιστορία και όσους έπεσαν θύματα της λήθης, κάτι παρόμοιο συνέβη με τα μαύρα του Μιλόσεβιτς πριν από 34 χρόνια, το χρηματιστήριο το 2000, το κούρεμα του 2013. Και τότε το δημόσιο συμφέρον ήταν καραμέλα στα χείλη των πολιτικών μέχρι την επόμενη φορά. Ουδείς μέχρι σήμερα λογοδότησε για τη μη προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Έτσι θα συμβεί και τώρα. Ενδεχομένως τη νύφη να κληθούν να πληρώσουν κάποιοι τριτοκλασάτοι υπηρεσιακοί οι οποίοι χωρίς άδεια προϊσταμένου τους δεν κάνουν βήμα από το γραφείο τους. Τα μεγάλα κεφάλια θα τη βγάλουν και πάλι καθαρή. Όπως την έβγαλαν τα golden boys των τραπεζών, οι οποίες από τη μία κούρευαν τις οικονομίες των απλών πολιτών και από την άλλη έδιναν μπόνους που προκαλούσαν ίλιγγο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά επέστρεψαν στην κοινωνία άσπιλοι και αμόλυντοι με τη βούλα της δικαιοσύνης. Αν αποδειχθεί μη προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος στην περίπτωση του τερματικού στο Βασιλικό, ο πρώτος ο οποίος θα πρέπει να κληθεί να λογοδοτήσει θα είναι ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Η απόφαση το έργο να δοθεί στους Κινέζους ήταν μια πολιτική απόφαση την οποία έλαβε ο ίδιος, και οι υπόλοιποι υποκλίθηκαν ευλαβικά στην επιθυμία του. Αν αποδειχθεί μη προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος οι επόμενοι που θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν είναι τα μέλη της κυβέρνησης που επικρότησαν την επιλογή του τότε προέδρου της Δημοκρατίας ασχέτως αν δεν λήφθηκε απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως λένε οι πληροφορίες. Οι επόμενοι θα πρέπει να είναι οι υπουργοί οι οποίοι διαχειρίστηκαν τη σύμβαση από την προκήρυξη, την αξιολόγηση των προσφορών και την κατακύρωση – διαδικασία που χειρίστηκαν δύο υπουργοί. Χωρίς να συνιστά άλλοθι, ευθύνες φέρουν και όσοι υπηρεσιακοί έτρεξαν την όλη διαδικασία ασχέτως αν εκτελούσαν εντολές άνωθεν. Όλα αυτά, αν οι έρευνες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας κάνουν το αυτονόητο. Να ενεργήσουν χωρίς να λάβουν υπόψη την κυπριακή πραγματικότητα ότι κάποιοι δεν είναι τόσο ίσοι ενώπιον του νόμου. Για την περίπτωση του ηλεκτρικού καλωδίου όσοι επικαλούνται και πάλι το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει να απαντήσουν πώς η Κύπρος θα άρει την ενεργειακή απομόνωση. Για όσους βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος, κάθε χρόνο ο Κύπριος πολίτης, για τα συμφέροντα του οποίου κάποιοι κόπτονται, πληρώνει 500 εκατ. ευρώ από την απουσία ενεργειακών επιλογών και καυσίμου πέραν του μαζούτ. Αν όλοι αυτοί που κόπτονται για το δημόσιο συμφέρον των πολλών, όταν θα έλθει η ώρα να πάρουν αποφάσεις, θα πρέπει να κοιτάξουν μακριά και όχι να ενεργήσουν κοντόφθαλμα προκειμένου να χαϊδέψουν τα αφτιά των πολιτών. Και εδώ ρόλο έχει να διαδραματίσει και η παρούσα κυβέρνηση που αντί να στέκεται πίσω από τη ΡΑΕΚ, θα πρέπει να μπει μπροστά. Έτσι προασπίζεται κάποιος το δημόσιο συμφέρον και όχι υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους.
