Του Απόστολου Τομαρά
Πριν από 35 χρόνια η Κύπρος χάθηκε μέσα στην παραζάλη τον σακβουαγιάζ με τα μαύρα του Μιλόσεβιτς, με κάποιους επώνυμους, τότε, να είχαν την αυταπάτη πως θα δούλευαν τους κουτόφραγκους. Είκοσι χρόνια αργότερα, οι κουτόφραγκοι έβαλαν λουκέτο στην τράπεζα που ξέπλυνε τα μαύρα του Μιλόσεβιτς, στο αεροδρόμιο Λάρνακας και έριξαν στα τάρταρα την οικονομία της Κύπρου.
Προτού στεγνώσει η μνήμη από το 2013 πέσαμε με τα μούτρα στο μέλι των χρυσών διαβατηρίων, δίνοντας αβέρτα υπηκοότητες, σε κάθε φυλή του πλανήτη αρκεί να ακουμπούσαν το πακέτο. Αλήθεια υπάρχει κάποιος που έπεσε από τα σύννεφα με την κυπριακή παρουσία στη λίστα των κυρώσεων Αμερικανών και Βρετανών; Η λαμογιά στην Κύπρο είναι σαν τους Φιλιατρινούς. Μια μικρή κωμόπολη στη νότια Πελοπόννησο που μπορείς να τους εντοπίσεις στα πιο απίθανα μέρη και καταστάσεις. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Μας έχει βγει και το μάτι και το όνομα. Και όχι αδίκως. Για την Ευρώπη είμαστε ο συνήθης ύποπτος της παρέας. Μια χούφτα αετονύχιδες αμαυρώνουν το όνομα και τη φήμη ενός τόπου. Γιατί από τις λαμογιές εκείνοι που επωφελήθηκαν ήταν οι λίγοι. Όταν ήλθαν οι Ρώσοι με ένα σκασμό δολάρια στην τσέπη, μόνο που δεν γκρεμίσαμε τα τείχη για να περάσουν. Και όταν αργότερα ο Βλαδίμηρος εισέβαλε, πρώτα στην Κριμαία και μετά στην Ουκρανία, κάποιοι μούτρωσαν με τις κυρώσεις που επέβαλε η Ε.Ε. Για τα ριάλια, κάποιοι εξ αυτών, ξέχασαν πως και η Κύπρος είναι θύμα μιας παρόμοιας εισβολής και κατοχής και πέσανε πάνω να μην αγγίξουν οι κουτόφραγκοι τη ρωσική κότα με τα χρυσά αβγά. Και διαβατήρια ευρωπαϊκά τους δώσαμε και Κύπριους τους κάναμε και γη και ύδωρ τους παραχωρήσαμε.
Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, με μισή καρδιά συμφωνήσαμε με τις κυρώσεις που έπληξαν την οικονομία μας. Αποκαλούν την Κύπρο το «πλυντήριο της Μεσογείου», και όχι αδίκως. Για να καθαρίσει το όνομα της Κύπρου χρειάζεται πολιτική αποφασιστικότητα. Μέχρι σήμερα όποια μέτρα λήφθηκαν ήταν κάτω από πίεση και εκ των υστέρων. Η ιστορία με τη λίστα των κυρώσεων είναι το πρώτο σοβαρό στοίχημα για τη κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη. Η ρετσινιά της Κύπρου δεν θα φύγει με κυρώσεις και φραστικές τοποθετήσεις. Έχουμε αποδείξει πως διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου. Πρέπει να γίνουν νομοθετικές τομές και εδώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να συγκρουστεί με κατεστημένα και μεγάλα τζάκια. Αν η αντίδραση της κυβέρνησης δεν αποσκοπεί στην επικοινωνιακή διαχείριση του όλου θέματος, θα πρέπει να βάλει κανόνες στον τομέα παροχής υπηρεσιών. Από την άλλη, η θέση της Κύπρου θα πρέπει να είναι κρυστάλλινη και όχι στη λογική ναι μεν αλλά. Η εισβολή είναι εισβολή και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με οποιαδήποτε επίκληση. Δεν μπορεί ένας τόπος να πληρώνει εσαεί την αδηφαγία των ολίγων. Το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν μπορεί να το επικαλούμαστε κατά το δοκούν και αυτό αφορά περισσότερο την πολιτική ηγεσία. Το ταμείο για τη νέα κυβέρνηση θα έλθει μετά και όταν θα σβήσουν τα φώτα με τις λίστες των κυρώσεων. Καλές οι διαβεβαιώσεις για διαφύλαξη της αξιοπιστίας της Κύπρου, δεν είναι όμως αρκετές. Χρειάζονται και πράξεις. Θα γίνουν;
