Του Απόστολου Κουρουπάκη
Όσοι λένε πως η μουσική μπορεί να κάνει θαύματα και να ενώσει τον κόσμο μάλλον έχουν δίκιο. Δεν ξέρω αν μπορεί να σώσει και τον κόσμο, αλλά η ομορφιά της μουσικής ίσως, αν αφεθούμε στη μαγεία της, να έχει τη δυνατότητα να μας εκπαιδεύσει για να αποζητάμε την ομορφιά σε κάθε της έκφανση. Αυτό σκέφτηκα το περασμένο Σαββατοκύριακο, όταν βρέθηκα στα Κατύδατα της Σολέας για να παρακολουθήσω το Φεστιβάλ Windcraft Music Fest 2023. Οι μουσικές που ακούστηκαν από τα διάφορα σχήματα, εγχώρια και από το εξωτερικό, συνδυάζονταν με το τετέρισμα των τζιτζικιών και το τερέρισμα των πουλιών και στις παύσεις των μουσικών οι ήχοι της φύσης ήταν ένα ευχάριστο χαλί. Σε αυτό το χαλί μπορούσες να ταξιδέψεις και λίγο να ξανασάνεις από τη ζέστη των απογευματινών ωρών, που μπορούσε να σε καταβάλει, αν της έδινες πολλή σημασία… Για δύο ημέρες μπάντες χάριζαν σε όσους βρέθηκαν στο χωριό εκτός από όμορφες και ενδιαφέρουσες μελωδίες και χαμόγελα, ιδέες, την ευκαιρία για τη δημιουργία μικρών παρεών και την αίσθηση ότι η μουσική μπορεί να κάνει θαύματα. Η σύμπραξη διεθνών καλλιτεχνών με τους δικούς μας, το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών (residency) «People of the Wind: Γεφυρώνοντας τους ήχους της Ανατολής και της Δύσης», με τη συμμετοχή του σχήματος People of the Wind, εκπροσώπων δύο άλλων ευρωπαϊκών φεστιβάλ και επιλεγμένων Κύπριων καλλιτεχνών, είναι από τα πολύ θετικά στοιχεία του φεστιβάλ. Πράγμα που αποτυπώθηκε εν τέλει στο Χάνι, την Κυριακή το απόγευμα, όταν οι μουσικοί που πήραν μέρος στο πρόγραμμα παρουσίασαν τα αποτελέσματά του στο κοινό, ζεσταίνοντας την ατμόσφαιρα για ό,τι θα επακολουθούσε. Το ίδιο και οι φωνές υπό την καθοδήγηση της Έλενα Ξυδά, πάλι το απόγευμα της Κυριακής, ταξίδεψαν το κοινό σε άλλους μουσικούς δρόμους.
Σημαντική στιγμή του Φεστιβάλ, η παρουσία των δικών μας μουσικών, οι οποίοι/ες αποδεικνύουν πως στην Κύπρο η μουσική σκηνή είναι πλούσια και υπηρετείται από ανθρώπους που έχουν και την όρεξη και την παιδεία να δώσουν σπουδαία πράγματα. Επίσης, η σπουδαία μπάντα των Human Touch, των Γιώτη Κιουρτσόγλου, Σταύρου Λάντσια και David Lynch, η οποία χάρισε στο κοινό που παρακολούθησε τη συναυλία τους όμορφες στιγμές, χωρίς ίχνος κόμπλεξ ανέβασε στη σκηνή τη σπουδαία μουσικό και φλαουτίστρια Ελεονώρα Ρούσσου, με τον Σταύρο Λάντσια να προσκαλεί και να παρακινεί τους μουσικούς μας από την Κύπρο να κυνηγήσουν το ταξίδι τους και εκτός Κύπρου, γιατί έχουν πολλά να προσφέρουν. Οι People of The Wind, συναντήθηκαν με τον Γιάννη Διονυσίου, χαρίζοντας όμορφες στιγμές, συνδυάζοντας τον ζουρνά με τη χρήση δυτικών οργάνων και το παραδοσιακό τραγούδι.
Η όμορφη συνάντηση επίσης των Gaba project (Χριστίνα Πολυκάρπου και Βασίλης Βασιλείου) με τον Αχιλλέα Τίγκα στα παραδοσιακά πνευστά και τον Νικόλα Τρύφωνος στο κοντραμπάσο οδηγούσε το κοινό σε μουσικούς δρόμους που ίσως να μη φανταζόταν ότι μπορεί να περπατήσει, και δεν μπορώ να μην τονίζω τη μαεστρία της Χριστίνας να χειρίζεται την κρητική λύρα με τόση μαεστρία και σεβασμό και να την αναβιβάζει σε άλλα επίπεδα, αλλά και του Βασιλείου με τα handpans. Μα και η παρέα των Βασίλη Φιλίππου στο πιάνο και τις συνθέσεις, τον Οδυσσέα Τουμάζου στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Σάββα Λαγού στο βιολί και τον Ηλία Ιωάννου στο φλούγκελχορν και την τρομπέτα, έδειξαν τη δυναμική της σύγχρονης κυπριακής δημιουργίας, όπως και οι Sonica που συνέπραξαν με τον Λιθουανό Toms Rudzinskis.
Τα παραπάνω είναι αυτά που εγώ στάθηκα, χωρίς να παραβλέπω και να μην εκτιμώ ιδιαίτερα τις μουσικές των Sustainable Resound, των La Pêche, και των Stereoteismo, μπάντες που στους μη μυημένους έδιναν καλές αφορμές για μουσικά ψαξίματα, για άνοιγμα μουσικών οριζόντων.
Ψυχή του φεστιβάλ η Έλλη Μιχαήλ, η οποία σε μικρά και μεγάλα προβλήματα ήταν παρούσα για να τα επιλύει, με το ταχύ της βήμα και το μεγάλο της χαμόγελο. Κυρίως, όμως ήταν παρούσα και σε κάθε μουσική στιγμή του φεστιβάλ, και στις δύο σκηνές του, στο Περιβόλι και το Χάνι (το οποίο λειτούργησε ξανά), με το χαμόγελό της και τη θετική της ενέργεια να διαχέεται στον κάθε χώρο και να σε παρακινεί να ανέβεις στα μουσικά χαλιά και να διασχίζεις κάθε μουσικό σύνορο.
Το Windcraft Music Fest λοιπόν χρόνο με τον χρόνο ωριμάζει και ολοένα δίνει τους γλυκούς καρπούς της μουσικής στον καθένα και στην καθεμία που πιστεύει πως οι νότες μπορούν να σπάσουν κάθε σύνορο.
