Όλα ένα πάρτι

Τελικά, αν κατέχεις μια θέση και έχεις και την εμπειρία στο θεαθήναι και το σόου όλα γίνονται πιο εύκολα και η χρυσόσκονη θολώνει το τοπίο. Αυτό σκέφτηκα βλέποντας τον υφυπουργό Πολιτισμού κ. Μιχάλη Χατζηγιάννη, να αναρτά στα επίσημα μέσα του υφυπουργείου Πολιτισμού ότι τραγούδησε στα γενέθλια του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου, προέδρου του ΔΗΚΟ.

Είναι κρίμα, πολύ κρίμα να μην ξέρει κάποιος ποια θέση καλείται να καλύψει και απ’ ό,τι φαίνεται ο κ. Χατζηγιάννης έχει μπερδέψει τις ημέρες των Αθηνών και των συναυλιών με τις ημέρες του στη Λευκωσία, ως υφυπουργός Πολιτισμού. Κι εδώ σκέφτομαι το κρητικό τραγούδι «Τη μάνα μου την αγαπώ, γιατί πονεί για μένα, μα όχι αγάπη μου γλυκιά ως αγαπώ εσένα».

Δηλαδή τώρα θα πηγαίνει στα γενέθλια όλων των πολιτικών αρχηγών, ή μόνο σε εκείνων που συγκατάνευσαν στη υφυπουργοποίησή του; Απ’ ό,τι φαίνεται έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας στο να δούμε κάποια κυβέρνηση να παίρνει σοβαρά αυτό που λέμε πολιτισμό, και όχι της κουλτούρας και της διανόησης, που πολλοί/ές έσπευσαν να δαιμονοποιήσουν, αλλά τον πολιτισμό που επιβάλλει η συνείδηση του καθένα και της καθεμιάς να στέκει στον πούντο του/της και να ξέρει πότε πρέπει να σηκώνει τα χέρια ψηλά για να χορέψει και πότε για να δουλέψει και στην περίπτωση Χατζηγιάννη ακόμα όλα είναι πάρτι.

40 μέρες στο υφυπουργείο και ακόμα περιμένουμε από τον κ. Χατζηγιάννη να δει τι θα κάνει για αυτό που λέγεται υφυπουργείο Πολιτισμού, εκτός από το να τον βγάζουν βίντεο, να συναντάει κόσμο και να πηγαίνει με μια στρατιά φωτογράφους και άλλους σε θέατρα και πινακοθήκες. Ακούσαμε για την κάρτα νέων, τα φορολογικά κίνητρα και το καθεστώς του καλλιτέχνη... μετά; Ή περιμένει να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες και μετά να έρθει να μας πει, είδατε τι ωραία τα έψησα;