Ο Δημοκρατικός Συναγερμός βρίσκεται σε μια άτυπη επανεκκίνηση. Μετά την πρωτοφανή ήττα στις προεδρικές εκλογές, ανέλαβαν τα στελέχη της νεότερης γενιάς την ηγεσία του κόμματος. Ήταν απότομη η αλλαγή και δυστυχώς ποτέ δεν έγινε αυτοκριτική για να δούμε τι έφταιξε. Προσπάθησε το κόμμα να περάσει στην επόμενη μέρα, χωρίς όμως να έχει συζητήσει με αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, ή έστω να κάνει κάποιου είδους ενδοσκόπηση. Υπάρχουν στελέχη που διατηρούν καίριες θέσεις στο κόμμα χωρίς να είναι εκλεγμένοι και χωρίς να αναλογίζονται τις δικές τους ευθύνες, τα οποία έχουν βρει ευκαιρία και ασκούν οξεία κριτική στη νέα ηγεσία εκ του ασφαλούς. Έχω την άποψη ότι αυτή δεν είναι καλή πρακτική, και μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει –ειδικά τώρα που είναι προεκλογική περίοδος και θα έπρεπε όλοι να δουλεύουν θετικά για την παράταξη, ώστε να μπορέσει να παραμείνει η πρώτη δύναμη στην Κύπρο. Πάντως είμαι μπερδεμένος. Θέλουμε να ξαναμεγαλώσει ο Δημοκρατικός Συναγερμός ο οποίος είναι η πιο σοβαρή πολιτική δύναμη στην Κύπρο; Όσοι τη δεύτερη Κυριακή των προεδρικών εκλογών στήριξαν τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ είναι εντάξει και τους θέλουμε, αλλά όσους στήριξαν Χριστοδουλίδη που προέρχεται από τον ΔΗΣΥ δεν τους θέλουμε; Προς τι όλη αυτή η ανέξοδη κριτική στην Αννίτα Δημητρίου και τον Ευθύμιο Δίπλαρο, χωρίς να τους έχει δοθεί ο χώρος και ο χρόνος να δείξουν τι μπορούν να κάνουν; Στο κόμμα δεν ήταν και την προηγούμενη πενταετία; Δεν υπήρχε κάποια ανάλογη κριτική τότε και, μάλιστα, η Αννίτα Δημητρίου εκλέχτηκε πανηγυρικά πρόεδρος της Βουλής. Ε λοιπόν, τι Δημοκρατικό Συναγερμό θέλουμε; Των πολλών ή των λίγων; Δεν νομίζω ότι υπάρχει η πολυτέλεια να περισσεύει κάποιος. Ο απλός κόσμος του Δημοκρατικού Συναγερμού κουράστηκε από κάθε λογής ίντριγκες και κομπλεξικές συμπεριφορές. Χρειάζεται τόνωση του ηθικού, όπου μόνο μέσω εκλογών μπορεί να έρθει.
Ο κ. Γιάννης Γεωργούλας είναι σύμβουλος Στρατηγικής και Επιχειρήσεων
