Του Λάρκου Λάρκου
Από τη μία ο Ν. Παπαδόπουλος: «Παρά τη δική μας επιθυμία, η συζήτηση με το ΑΚΕΛ να καταλήξει σε μια συνεργασία για τις προεδρικές, αυτός ο διάλογος δεν οδήγησε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Η υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη είναι μία επιλογή την οποία συζητήσαμε εσωκομματικά, αυτή η συζήτηση συνεχίζεται, καθώς ο κ. Χριστοδουλίδης δεν έχει εξαγγείλει ακόμη υποψηφιότητα». Από την άλλη ο Σ. Στεφάνου: «Πολύ λογικό το ΑΚΕΛ να απορρίπτει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη, ο οποίος διετέλεσε στέλεχος της κυβέρνησης για εννέα χρόνια και δεν διαφώνησε ποτέ με πολιτικές της, δηλώνει στέλεχος του ΔΗΣΥ» (πηγή ράδιο active radio 13/4).
Το ουσιώδες κομμάτι της υπόθεσης: Εφόσον ένα κόμμα πράγματι ενδιαφέρεται για συνεργασία με κάποιο άλλο, τότε κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς για να φτάσει εκεί. Όταν γνωρίζεις πως οι δυνητικοί εταίροι σου εκτιμούν ότι είναι πιο αποτελεσμαστικό να βρεθεί μια «τρίτη» προσωπικότητα με δικό της πρόγραμμα, δεν πας σε συζητήσεις με μόνο ένα όνομα. Δείχνεις ευελιξία. Αν λες «εγώ, μετά η αντιπρόεδρός μου και μετά ξανά εγώ», αυτό δείχνει ότι το κύριο στοιχείο μιας συνεργασίας υποτάσσεται σε μια προσωπική στρατηγική. Το ένα κόμμα έχει τη μισή εκλογική δύναμη από το άλλο, αλλά έχει μόνο μία πρόταση: αυτήν του προέδρου του, αλλιώς το στέλεχος ΔΗΣΥ. Το ΔΗΚΟ μετέτρεψε το ζήτημα της διαφθοράς/διαπλοκής της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, σε κορυφαίο εκλογικό θέμα στις περσινές βουλευτικές εκλογές. Τώρα κλείνει το μάτι στην υποψηφιότητα του πιο προβεβλημένου υπουργού αυτής της διακυβέρνησης για τις προεδρικές του 2023. Αντίφαση; Ασυνέπεια;
Είναι πολύ πιθανόν το ΔΗΚΟ να προτιμήσει την υποψηφιότητα N. Χριστοδουλίδη. Στελέχη της Κ.Ο. του ΔΗΚΟ θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα την περίπτωση Χριστοδουλίδη, παρά το γεγονός ότι αυτή η υποψηφιότητα θα φαίνεται και θα είναι η συνέχιση της δεκαετίας Αναστασιάδη με τον πιο προβεβλημένο υπουργό της. Πάντως, έτσι ανοίγει ο δρόμος για να ξεκαθαρίσουν οι τρεις κορυφαίες υποψηφιότητες (Αβέρωφ, Χριστοδουλίδης, τρίτος), να συγκροτηθούν οι συναπασπισμοί και να αρχίσει η κούρσα με όλα τα μέσα της. Απουσιάζει η τρίτη υποψηφιότητα, αλλά από δηλώσεις Στεφάνου προκύπτει ότι σύντομα θα γίνει γνωστό το «ονοματεπώνυμο». Σύμφωνα με διάφορα ρεπορτάζ στα ΜΜΕ, το επικρατέστερο ενδεχόμενο, ίσως, να αφορά τον νομικό Αχιλλέα Δημητριάδη.
Αν και δεν έκλεισαν όλες οι εκκρεμότητες, το περίγραμμα έχει βασικές «προδιαγραφές»:
1) Ο ΔΗΣΥ τρέχει ήδη με τον πρόεδρό του Α. Νεοφύτου. Η επισημοποίηση της υποψηφιότητάς του στο κομματικό συνέδριο (19/3) και η από μακρού χρόνου αναμενόμενη στήριξή της από Ν. Αναστασιάδη ήρθε. Θα αποδώσει η συνεδριακή υποστήριξη; Στο πραγματικό πεδίο θα δείξει σε βάθος χρόνου και σίγουρα μετά τους καλοκαιρινούς μήνες τον βαθμό συσπείρωσης του ΔΗΣΥ υπό τον Α. Νεοφύτου. Αυτή τη φορά ο ΔΗΣΥ θα έχει έξτρα πίεση-υποταγή στελεχών στα παράγωγα της 10ετίας Αναστασιάδη, δεύτερη υποψηφιότητα από τον χώρο του.
2) Τι ακριβώς εκπροσωπεί ο Ν. Χριστοδουλίδης; Είναι «Κληριδικός»; Είναι με τον Αναστασιάδη; Είναι ΔΗΣΥ; Τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι πολιτικό τέκνο του Νίκου Αναστασιάδη, της ύστερης φάσης του βίου του. Αυτής της φάσης που ταυτίστηκε με την περίοδο της πιο μαύρης διαφθοράς, «χρυσά διαβατήρια», 52% παράνομα. Τι ένωσε τους δύο, Αναστασιάδη - Χριστοδουλίδη; Η ταύτιση στη γραμμή της μη λύσης στο Κυπριακό μέσα από την εκπαραθύρωση του Πλαισίου Γκουτέρες. Ο Αναστασιάδης από ιδιοτέλεια, ο Χριστοδουλίδης από πεποίθηση. Ο δεύτερος ως διπλωμάτης καριέρας εκπαιδεύτηκε στη «σχολή» του ΥΠΕΞ –προστασία της Κ.Δ. του 60%, αδιαφορία από τις επιπτώσεις του χρόνου και της απραξίας, μη λύση ως «καταγγελία».
Ο Χριστοδουλίδης διακρίθηκε στη «μάχη» για την απορρύθμιση των συνομιλιών και τη διάλυση του διαπραγματευτικού τοπίου. Είναι ο ίδιος που ανέλαβε να σκηνοθετήσει την περίφημη συνάντηση σε διάδρομο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη με Τσαβούσογλου μόνο και μόνο για να πει στην παρεπιδημούσα camera «δδ ομοσπονδία»!
Έδωσε πλήρη κάλυψη στις χίλιες και μία στροφές του Ν. Αναστασιάδη στο Κυπριακό και αυτήν την κάλυψη την ανταλλάσσει σήμερα με μία υποψηφιότητα για τις προεδρικές. Άλλωστε, επί δύο έτη εργάζεται γι’ αυτό τον σκοπό με τη στήριξη Αναστασιάδη. Μεσολάβησε η πολύ καλή αξιοποίηση των ΜΜΕ (κυβερνητικός εκπρόσωπος, ΥΠΕΞ) για προβολή και σχετική δικτύωση.
3) Είναι πιθανόν το ΑΚΕΛ, οι Οικολόγοι, μερικές δυνάμεις από άλλα κόμματα, συν άλλες μικρές κινήσεις, να βρούν κοινό βηματισμό πάνω σε μία ανεξάρτητη υποψηφιότητα με διαφορετική ατζέντα από το συναγερμικό δίπολο Α. Νεοφύτου και Ν. Χριστοδουλίδη.
4) Είναι νωρίς να μιλήσει κάποιος με βεβαιότητες. Η πολιτική μας ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής. Εάν, όμως, συγκροτηθεί ένας πολύχρωμος συνασπισμός με ανεξάρτητο υποψήφιο με μεταρρυθμιστική ατζέντα και πρόγραμμα που θα απαντά στα βασικά αιτήματα της συγκυρίας (διαφθορά, πράσινα θέματα, ψηφιακός κόσμος, μείωση ανισοτήτων, «ανασυγκρότηση» Κυπριακού) θα διεκδικήσει με αξιώσεις την προεδρία. Από το «τρίτο» όνομα και τις προϋποθέσεις διεξαγωγής του εκλογικού αγώνα, θα εξαρτηθούν πολλά και, κυρίως, η δυνατότητά μας να κινητοποιήσουμε μια κοινωνία για να δράσει πάνω στα αυτονόητα.
