Του Λάρκου Λάρκου
Καθώς σβήνει ο απόηχος των δηλώσεων Ν. Χριστοδουλίδη περί ΝΑΤΟ, ένα σύντομο «στιγμιότυπο» κανονικής κυπριακής κοπής. Η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε. από το 2004. Η Τουρκία απέκτησε την ιδιότητα του υποψήφιου μέλους το 2004 (17/12) και άρχισε ενταξιακές το 2005 (3/10) με την ψήφο του τότε προέδρου Τ. Παπαδόπουλου και στις δύο φορές. Για πρώτη φορά η Κύπρος απέκτησε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας, η Κύπρος εντός, η Τουρκία εκτός. Το ερώτημα. Χρησιμοποίησε η Κύπρος με σοφία το στρατηγικό αυτό πλεονέκτημα;
Η μία συνταγή ήταν η σοβαρή, η προνοητική: «αξιοποιώ το μόνο πλεονέκτημα που έχω, παίζω το δυνατό μου χαρτί και κτίζω ισορροπίες συμφερόντων με κέρδη για όλους και πρώτα για την Κύπρο με επίλυση του Κυπριακού και ταυτόχρονα πρόοδος στις ευρωτουρκικές σχέσεις». Κατά συνέπεια, η Κύπρος την επίλυση, η Τουρκία επανεκκίνηση της ενταξιακής της πορείας. Η βαρύτητα της Συνθήκης Προσχώρησης, 16 Απριλίου 2003, ως ομόφωνη απόφαση των «15» στηριγμένη στις ιδρυτικές συνθήκες, παραμένει ακέραιη: στα κείμενα υπάρχει σαφής αναφορά (πρωτόκολλο 10) ότι το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Κυπριακής Δημοκρατίας στο οποίο η εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου αναστέλλεται έως την επίλυση του Κυπριακού. Άρα, νομικά η ένταξη ισχύει για το σύνολο της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας και πως «δεν θα γίνουν δύο φορές διαπραγματεύσεις ένταξης» όπως ανέφερε ο τότε επίτροπος Γ. Φερχόιγκεν, αλλά ταχύτατες προσαρμογές του διαμορφωμένου πλαισίου.
Η άλλη συνταγή ήταν η γνωστή σε όλους, αυτή που εφαρμόστηκε: «τώρα έγινα Πάπας» και «τώρα θα της δείξω». Ή «έχω 62 βέτο» καθώς διαβεβαίωνε ο Τ. Παπαδόπουλος. Ή «μπλοκάρω ενταξιακά κεφάλαια της Τουρκίας» διά χειρός Γ. Λιλλήκα. Ή απαιτώ την επιβολή κυρώσεων με αιτήματα Ν. Χριστοδουλίδη. Ή με δηλώσεις Ν. Νουρή την καταγγέλλω για εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, την ίδια ώρα που η ίδια δέχεται 3,5 εκατ. μετανάστες. Ή παρεμποδίζω με διάφορα προσχήματα (με οκτώ όρους) τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Χ. Φιντάν στη σύνοδο των 27 ΥΠΕΞ της Ε.Ε. Στην πολιτική όμως μετρά μόνο το αποτέλεσμα, μια ματιά πίσω (2003/2024) δείχνει τη σούμα: μηδέν εις το πηλίκον!
Ο τέως αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ως αθυρόστομος, τα εξήγησε αλλιώς: «Τους εγελάσαμε και εμπήκαμε μέσα στην Ε.Ε.» (πηγή: ΣΚΑΪ 3/5/11). Μαζί του συμφωνούν και διάφοροι Ευρωπαίοι παράγοντες οι οποίοι προέβλεπαν αυτή την εξέλιξη, όμως, εξαιτίας της αναχρονιστικής πολιτικής του Ρ. Ντενκτάς, συμφώνησαν στη στροφή της ένταξης της Κύπρου, χωρίς την προηγούμενη επίλυση.
Ο τέως ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδης, ο οποίος στο Υπουργικό Συμβούλιο του Ν. Αναστασιάδη ψήφιζε αβέρτα τις πωλήσεις χρυσών διαβατηρίων σε Ρώσους ολιγάρχες, ως πρόεδρος, αίφνης ανακαλύπτει ΝΑΤΟ!
Τώρα όλα σε νέα συσκευασία. Ο τέως ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδης, ο οποίος στο Υπουργικό Συμβούλιο του Ν. Αναστασιάδη ψήφιζε αβέρτα τις πωλήσεις χρυσών διαβατηρίων σε Ρώσους ολιγάρχες, ως πρόεδρος, αίφνης ανακαλύπτει ΝΑΤΟ! Μάλιστα δε, κάνει δηλώσεις, δίνει διαλέξεις και διακινεί σενάρια ως να ελέγχει και μοιράζει παιχνίδι! Δήλωσε: «Συζητούμε με τις ΗΠΑ σε τρία επίπεδα, που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ, για το πώς μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει αυτές τις ευκαιρίες, έτσι ώστε όταν όλα είναι στη θέση τους, να μπορεί να γίνει κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ» (πηγή: «Καθημερινή», 29/11).
Ο Ν. Χριστοδουλίδης δεν αγνοεί ότι αυτή τη φορά έχει απέναντί του το «ανάποδο 2004». Η Τουρκία είναι μέσα στο ΝΑΤΟ και η Κύπρος (λέει ο Ν. Χριστοδουλίδης) θα κτυπήσει την πόρτα της εισόδου του. Ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΑΜ, αρχιπλοίαρχος Ζεκί Ακτούρκ, δήλωσε: «Η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ, υπενθυμίζει ότι οι αποφάσεις για τη διεύρυνση της συμμαχίας λαμβάνονται ομόφωνα και υποστηρίζει ότι οι διαδικασίες αυτές πρέπει να διεξάγονται λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες της εθνικής ασφάλειας κάθε χώρας» (πηγή: «Έθνος», 28/11).
Η Τουρκία δεν αγνοεί το πώς η Λευκωσία μεταχειρίστηκε το δικό της ενταξιακό προβάδισμα έναντι της υποψήφιας για ένταξη στην Ε.Ε., Τουρκίας. Συμπέρασμα: Κάθε υπερφίαλη συμπεριφορά, κάθε συμπεριφορά που αγνοεί τα στοιχειώδη στην άσκηση αποτελεσματικής πολιτικής, έχει κοντά ποδάρια. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα, όταν το σπαταλάς στη μικροπολιτική, κάποια στιγμή έρχεται και σε βρίσκει σε άλλες μορφές και σε άλλο επίπεδο...
