Του Λάρκου Λάρκου
Εισβολή Ρωσίας στην Ουκρανία. Κυρώσεις. Τώρα ο πόλεμος συνεχίζεται και με άλλα μέσα. Σύμφωνα με το Reuters (13/10) ο Β. Πούτιν πρότεινε στον Τ. Ερντογάν πως «η Μόσχα μπορεί να εξάγει περισσότερο φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας, μετατρέποντας την Τουρκία σε νέο εφοδιαστικό ενεργειακό κέντρο». Εξηγεί: «Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε τις χαμένες ποσότητες από τους αγωγούς Nord Stream στον αγωγό Turk Stream που συνδέει τα ρωσικά παράλια με την Τουρκία στην Ανατολική Θράκη» (πηγή, «το Βήμα»). Ο Τ. Ερντογάν πήρε τη σκυτάλη από τον Β. Πούτιν: «Η (Ανατολική) Θράκη θεωρείται ως το πιο κατάλληλο μέρος για τη δημιουργία τέτοιου κέντρου. Έχουμε δώσει εντολή στο Υπουργείο Ενέργειας και το αρμόδιο όργανο από τη ρωσική πλευρά να πραγματοποιήσουν κοινή μελέτη... δημιουργώντας στην Τουρκία τον μεγαλύτερο κόμβο φυσικού αερίου της Ευρώπης».
Η εξέλιξη αυτή ενέχει μεγάλη γεωπολιτική αξία, μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Τουρκία για την Ευρώπη, άρα λιγότερες μέσω αγωγών στα δυτικά της Ρωσίας. Οι δύο χώρες διατηρούν σημαντικούς διαύλους επικοινωνίας (Αστάνα, σιτηρά, μη ταύτιση Τουρκίας με τη νατοϊκή γραμμή, πρακτικά μη κυρώσεις) και αυτό διευκολύνει τις αποφάσεις Πούτιν. Διάφοροι παίκτες αναζητούν θέσεις στη ρευστότητα που έχει δημιουργηθεί. Ισραήλ και Λίβανος είναι ένα τέτοιο παράδειγμα που δείχνει ότι όλα μπορεί να συμβούν –ακόμα και η «Χεζμπολάχ» ν’ αλλάξει τον σκοπό, αφού το Φ.Α. την αφορά. Με τη συμφωνία Πούτιν - Ερντογάν προγραμματίζεται να ετοιμαστεί νέο ενεργειακό κέντρο στην Α. Θράκη. Με τη συμφωνία Ισραήλ - Λιβάνου παίζει ο ενεργειακός κόμβος του Τζεϊχάν στη Νότια Τουρκία. Η συμφωνία Ισραήλ - Λιβάνου μπορεί να διευκολύνει τη μεταφορά ισραηλινού Φ.Α. στο Τζεϊχάν. Έτσι παρακάμπτονται οι δυσκολίες που προκύπτουν στα ανατολικά της νήσου για δημιουργία αγωγών, εξαιτίας του άλυτου Κυπριακού. Ο Αμερικανός μεσολαβητής Άμος Χοχστάιν πέτυχε αυτό που λίγοι στοιχημάτιζαν ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί, δεδομένης της μη σχέσης Βηρυτού - Τελ Αβίβ.
Η Κύπρος χάνει το ένα στοίχημα μετά το άλλο. Κανένας παίκτης (ούτε καν ο Λίβανος) δεν θα περιμένει πότε θα σοβαρευτούμε. Μιλούν με τη «γλώσσα του φυσικού αερίου» το Ισραήλ με την Αίγυπτο, το Ισραήλ με την Παλαιστίνη, τώρα το Ισραήλ με τον Λίβανο, σε άλλο επίπεδο Ρωσία - Τουρκία.
Αλλά στη νήσο η μάχη για να μην αλλάξει τίποτε συνεχίζεται. Ο τίτλος από την εφημερίδα ο «Φιλελεύθερος » στις 19/10: «Τουρκική προέλαση στο γήπεδο της Τσετίνκαγια - Σιωπή από ΗΕ». Συμπληρώνει: Δημιουργία νέων τετελεσμένων στο γήπεδο της Τσετίνκαγια, το οποίο βρίσκεται εντός της νεκρής ζώνης στη Λευκωσία, κοντά στην περιοχή του Λήδρα Πάλας». Ο Αλίμ Σιντίκ, εκπρόσωπος Τύπου της Ειρηνευτικής δύναμης των Η.Ε., απάντησε: «Οποιοδήποτε ισχυρισμός για αλλαγή του καθεστώτος του γηπέδου «Ταξίμ» της Τσετίνκαγια είναι λανθασμένος και παραπλανητικός. Ο χώρος θα χρησιμοποιηθεί για ποδοσφαιρικές προπονήσεις μόνο, όπως γινόταν στο παρελθόν, με την εφαρμογή αυστηρών κανονισμών για διαχείριση της χρήσης του και προστασία του καθεστώτος του εντός της νεκρής ζώνης».
Η συνέχεια πιο πίσω: Έκθεση γ.γ. του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες, 14 Ιουνίου 2022: «Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Σ.Α. προς τις πλευρές να σεβαστούν την εξουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στη νεκρή ζώνη, η καταπάτηση μέσω μη εξουσιοδοτημένων κατασκευών συνεχίστηκε». Η συνέχεια: «αναπτύχθηκε, χωρίς έγκριση, συρμάτινος φράχτης σε μήκος 12 χιλ. στη νεκρή ζώνη. Παρά τις εκκλήσεις της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, δεν απομακρύνθηκε. Η ΟΥΝΦΙΚΥΠ ενημερώθηκε για τα σχέδια για έναν άλλο φράχτη, 7,5 χλμ., ο οποίος θα κατασκευάζονταν στη νεκρή ζώνη, καταπατώντας κατά τόπους έως και 235 μέτρα πέρα από τη νότια γραμμή κατάπαυσης του πυρός». Ύστερα ο γ.γ. μιλάει για τα «συστήματα ηλεκτρονικής επιτήρησης» και για «μια νέα δύναμη 300 ατόμων για σκοπούς επιτήρησης».
Το πρώτο (Τσετίνκαγια), πρώτο θέμα. Ό,τι επισημαίνει ο γ.γ., τελευταίο. Ό,τι βολεύει τη στασιμότητα πρώτο, ό,τι δεν τη βολεύει, πάει και χάνεται.
Γι’ αυτό ο γ.γ. του ΟΗΕ ρεαλιστικά υπογραμμίζει στις 14 Ιουνίου 2022: «Οι δράσεις που αναλήφθηκαν εντός και δίπλα στη νεκρή ζώνη και από τα δύο μέρη, τα επίμονα εμπόδια στο δικοινοτικό εμπόριο και τις επαφές, η συνεχιζόμενη προκλητική ρητορική και η έλλειψη προόδου στην αντιμετώπιση των ψηφισμάτων του Σ.Α. που σχετίζονται με το περιφραγμένο τμήμα των Βαρωσίων, συνέβαλαν στην περαιτέρω εμβάθυνση της δυσπιστίας».
Προσλαμβάνουμε τις κινήσεις της Τουρκίας ως άλλοθι για την απραξία. Η καθημερινή, καταιγιστική πολιτική της επίρριψης ευθυνών του τύπου «ο Αναστασιάδης μια χαρά, για όλα φταίνε οι άλλοι» είναι μια απολύτως επικίνδυνη πολιτική, καθότι δεν απαιτεί τίποτε από την εκλεγμένη ηγεσία, μεταφέρει τις ευθύνες σε όλους τους άλλους. Έτσι μπορεί κάθε Κυριακή να κατακεραυνώνει τους εχθρούς (ΟΗΕ, Ε.Ε., τουρκική αδιαλλαξία, διεθνή κοινότητα) και έτσι να αποκτά αυτόματο πιστοποιητικό καταλληλότητας –«τους κατήγγειλα».
Η πολιτική της επίρριψης ευθυνών δεν είναι αθώα. Δεν αφορά λ.χ. μια αρνητική κριτική για τη στάση Τατάρ και την αντίστοιχη θετική επισήμανση της πολιτικής Ακιντζί σε αντίστοιχο θέμα. Οι σαρωτικές και ομοιόμορφες επιθέσεις, η μη διάκριση ανάμεσα στις τάσεις και τα ρεύματα που διαθέτει η τ/κ κοινότητα, καθώς και η γενικευμένη «ταυτοποίηση» της πολύχρωμης ταυτότητας των Τ/κ σ’ ένα («όργανα της Άγκυρας»), έχουν ως μόνο στόχο την ακινητοποίηση κάθε διάθεσης ΟΗΕ και Ε.Ε. να κάνουν κάτι. Αν δεν πείσεις ότι μιλάς σοβαρά, κανένας δεν θα ενδιαφερθεί περισσότερο από εμάς για ένα κατ’ εξοχήν δικό μας ζήτημα!
