Του Λάρκου Λάρκου
Ό,τι βλέπουμε σήμερα να εξελίσσεται στη Μ. Ανατολή διαβάζεται ευκολότερα από όποιον ζει στην Κύπρο, ή από όποιον παρακολουθεί από κοντά το Κυπριακό. 1) Η βάση: «Στον Πόλεμο των Έξι Ημερών (Ιούνιος 1967), το Ισραήλ κατέλαβε το Γκολάν, την Δυτική Όχθη και τη Γάζα, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και το Σινά. Στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (Οκτώβριος 1973), το Ισραήλ επικράτησε με μεγάλη δυσκολία» (Πηγή: «Αλφαβητάρι Αραβοϊσραηλινής διένεξης», ΕΛΙΑΜΕΠ).
Ακολούθησε η Συμφωνία Ειρήνευσης του Όσλο (1995). Ποια ήταν η στάση τής τότε αντιπολίτευσης απέναντι στη Συμφωνία Ειρήνευσης του Όσλο; Απίστευτο εκ πρώτης όψεως: Νετανιάχου και Χαμάς, από διαφορετική αφετηρία, συνέκλιναν στην ίδια γραμμή! Κάτω η συμφωνία, τα δίνει όλα στον εχθρό. Η Χαμάς την έβρισκε «πολύ υποχωρητική» και πάνω σε αυτή τη γραμμή κτύπησε την «συμβιβαστική» Φατάχ για να κτίσει το δικό της «αγωνιστικό» αφήγημα. Ο Β. Νετανιάχου, τότε ηγέτης της αντιπολίτευσης, «πρωτοστατούσε σε οργισμένες διαδηλώσεις πολεμίων της συμφιλιωτικής πολιτικής του Γιτζάκ Ραμπίν, που εύχονταν τον θάνατο του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Β. Νετανιάχου κατηγορήθηκε ότι με τη στάση συνέβαλε στη δημιουργία των συνθηκών που οδήγησαν τελικά στη δολοφονία του Ράμπιν» (Πηγή: Capital.gr 4/11/15).
Στις 4 Νοεμβρίου 1995, ο Ράμπιν δολοφονήθηκε από τον Γιγκάλ Αμίρ στο Τελ Αβίβ, καθώς ο Ράμπιν αποχωρούσε από συγκέντρωση πολιτών που είχε διοργανωθεί για την υποστήριξη της Συμφωνίας του Όσλο! Γιατί τον σκότωσε; Απαντά ο ίδιος ο Γιγκάλ Αμίρ: «Για να μη δώσει τη χώρα μου στους Άραβες»! Πώς «διαπίστωσε» κάτι τέτοιο; Η εξήγηση βρίσκεται στη ρητορική ορισμένων πολιτικών, της μεταφοράς της ρητορική τους στα ΜΜΕ και, έτσι, στη δημιουργία συνθηκών οι οποίες όπλισαν το χέρι ενός Αμίρ να δολοφονήσει τον Νομπελίστα της Ειρήνης! Οι συμφωνίες δεν εξελίσσονται σε κενό πολιτικής, έχει μεγάλη σημασία να ενημερώνεται η κοινή γνώμη, να κατανοεί τις δυσκολίες και τις ισορροπίες, τα βήματα, τη σταδιακή αλλαγή μιας σκληρής πραγματικότητας σε μία άλλη με ελευθερίες και νέες δυνατότητες. Χαρισματικές προσωπικότητες μπορούσαν να περάσουν μια συμφωνία. Στις παλαιστινιακές υποθέσεις ο πολύπειρος μαχητής υπέρ των δικαίων του λαού του Γ. Αραφάτ (δομή ηγεσίας, διαδρομή παλαιστινίων). Στις διαφορετικές συνθήκες του Ισραήλ ο Γ. Ράμπιν, με το πλούσιο βιογραφικό τού πεπειραμένου μαχητή υπέρ των δικαίων του λαού του. Οι δύο έκαναν το καθήκον τους υπέρ της ειρήνης. Οι τότε «αντιπολιτεύσεις» συμπεριφέρθηκαν ανεύθυνα, σαμπόταραν τη συμφιλίωση και κράτησαν ανοιχτούς λογαριασμούς για επόμενες συγκρούσεις. Τώρα κυβερνούν. Οι τότε αρνητές της ειρήνευσης, τώρα «μάστροι» επί των ερειπίων.
Στο Ισραήλ η λέξη «πανωλεθρία», κατά την ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth, παραπέμπει στον Οκτώβριο του 1973. Η λέξη «παραπέμπει στην αποτυχία του Ισραήλ να προβλέψει τη διπλή επίθεση Συρίας και Αιγύπτου, η οποία οδήγησε την τότε πρωθυπουργό Γκόλντα Μέγιερ σε παραίτηση».
Ο Amotz Asa-El, ερευνητής στο Shalom Hartman Institute στην Ιερουσαλήμ «προβλέπει την ίδια τύχη για τον Β. Νετανιάχου και για τη μακρόχρονη κυριαρχία τού συντηρητικού Λικούντ. Δεν έχει σημασία αν υπάρξει ερευνητική επιτροπή ή όχι, ή αν θα παραδεχθεί, ή όχι, κάποιο λάθος. Αυτό που μετράει στη σκέψη του μέσου Ισραηλινού είναι πως αυτό είναι ένα φιάσκο και ο πρωθυπουργός είναι ο υπεύθυνος». Ο Amotz Asa-El καταλήγει: «Θα φύγει –και θα φύγει μαζί του– ολόκληρο το κατεστημένο γύρω του» (Πηγή: Reuters, 18/10).
Ο μύθος του Βενιαμίν ως babysitter του Ισραήλ έχει φθαρεί, πέφτει, εξοργίζει. Επί σειρά ετών έπαιξε το χαρτί του σκληρού προστάτη του λαού του –και του έβγαινε. Το εκλογικό πόστερ στις προτελευταίες εκλογές στο Ισραήλ έδειχνε τον Β.Ν. να κρατά στο στόμα ένα μπιμπερό και στα πόδια του να κρατά ένα παιδάκι. Ο Βενιαμίν-babysitter μιλούσε αλληγορικά στους ψηφοφόρους: «Πηγαίνετε στη δουλειά σας, εγώ είμαι εδώ, άρα έχετε εγγύηση ασφάλειας για τα παιδιά σας»! Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι/ τρεις κατηγορίες για διαφθορά, εκκρεμεί ακόμα η δίκη. Ηγείται της πιο αντιδραστικής κυβέρνησης στη χώρα του από ακροδεξιούς/υπερορθόδοξους/ περιθωριακούς σχηματισμούς. Απορρίπτει κάθε πρόταση για λύση στη Μέση Ανατολή. Η σύγκρουση γύρω από τη δικαστική αντιμεταρρύθμιση έδειξε ότι όλα κινούνταν γύρω από το υπερτροφικό του «εγώ». Ωστόσο, η παρανοϊκή επίθεση της Χαμάς στις 7/10, άλλαξε τον ρου της ιστορίας στην περιοχή και όπως δείχνουν στοιχεία, αλλάζει και το πολιτικό τοπίο στο Ισραήλ. Από το Reuters: «Δημοσκόπηση στην εφ. Maariv έδειξε ότι “21% των Ισραηλινών θέλει να μείνει ο Νετανιάχου πρωθυπουργός μετά τον πόλεμο”, 66% δήλωσε “κάποιος άλλος” και 13% ήταν “αναποφάσιστοι”. Αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα, το Likud θα έχανε το ένα τρίτο από τις έδρες του στην Κνέσετ, ενώ το κεντρώο κόμμα της National Unity, του Benny Gantz, κύριου αντιπάλου του, θα ανέβαζε τη δύναμή του κατά το ένα τρίτο, οδηγώντας τον στο κορυφαίο αξίωμα». Αυτός είναι ο Β. Νετανιάχου –κάτι άλλο θα ήταν έκπληξη: «Δεν έχει κάνει κάποια δήλωση για ανάληψη ευθύνης, παρ’ όλο που ο κορυφαίος στρατηγός, ο υπ. Άμυνας, ο υπ. Εξωτερικών, ο υπ. Οικονομικών, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και οι αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών παραδέχθηκαν αποτυχία στο να προβλέψουν και να εμποδίσουν την χειρότερη επίθεση σε πολίτες στην ιστορία του Ισραήλ» (Reuters, 18/10).
Ο babysitter είναι κάτι άλλο: τακτικιστής, δολοπλόκος, νάρκισσος. Όλα στην υπηρεσία της επιβίωσής του. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει «παραίτηση» ή «ανάληψη ευθύνης» ή το «Λικούντ χωρίς εμένα». Είναι σε θέση να παίρνει την πολεμική σύγκρουση ολοένα και πιο μακριά, να κερδίζει χρόνο στα τυφλά –γνωρίζοντας ότι «ο κάποιος άλλος» που «ψηφίζει» το 66% δεν είναι ο ίδιος!
