Του Λάρκου Λάρκου
Ο Εργκιούν Ολγκούν είναι άγνωστος στην ε/κ κοινή γνώμη –όμως πολύ γνωστός στην τ/κ. Είναι ο κορυφαίος σύμβουλος του Ε. Τατάρ στο Κυπριακό. Δήλωσε στις 31/5 πως «η Ε.Ε. σε αντίθεση με τα Η.Ε. δεν αποδέχεται το ισότιμο καθεστώς των Τ/κ. Το γεγονός αυτό βάζει εμπόδια στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στη βάση της ισότητας, συνεπώς αντιτιθέμεθα στην συμμετοχή της Ε.Ε. στη διαπραγματευτική διαδικασία». (Πηγή, Kıbrıs TV, ΓΤΠ). Η δήλωση Ολγκούν προφανώς είναι παραπλανητική, αλλά δεν αφορά μόνο την τακτική που ακολουθεί σήμερα ο Τ/κ ηγέτης. Αφορά και την ε/κ πολιτική ηγεσία και βέβαια την ε/κ κοινή γνώμη. Τόσο ο Μ. Ακιντζί, όσο και ηγετική πυραμίδα στην Τουρκία (Ερντογάν, Τσαβούσογλου) αποδέχθηκαν την πλήρη συμμετοχή της Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη – Ακιντζί. Πώς; Ο Πίτερ βαν Νούφελ, προσωπικός απεσταλμένος του προέδρου Γιούνκερ, ήρθε, εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία, συμμετείχε στις υπό τον ΟΗΕ διαπραγματεύσεις κατά την περίοδο 2015-17, στο παλιό αεροδρόμιο Λευκωσίας. Στις Συνόδους για την Κύπρο στη Γενεύη 1/2017 ήταν παρόντες ο γ.γ. του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και οι ΥΠΕΞ Ελλάδας Ν. Κοτζιάς και Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου. Στο Κραν Μοντάνα (6/17) ο γ.γ. του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες, η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φ. Μογκερίνι και οι ΥΠΕΞ Ελλάδας Ν. Κοτζιάς και Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου. Τι δείχνει η παράθεση ονομάτων και συνόδων; Ότι η ε/κ ηγεσία δεν είναι σε θέση να δει τα στοιχειώδη, να κρίνει την τ/κ πολιτική ηγεσία με σοβαρότητα. Να σκεφτεί πως με τον Ακιντζί «έχω στο τραπέζι Γιούνκερ, Μογκερίνι, άρα μπορώ να πάω μέχρι τέλους, να ολοκληρώσω τις διαπραγματεύσεις μαζί με ΟΗΕ – Ε.Ε.». Δεν νομίζω να υπάρχει μια περίπτωση που η ε/κ ηγεσία να μπόρεσε να δει καθαρά και στην κατάλληλη ώρα, τις διαφορές ανάμεσα σε Ταλάτ και Ερογλου, ανάμεσα σε Ακιντζί και Τατάρ. Κατά κανόνα, όλοι ήταν ίδιο κόψιμο, όλοι άβουλοι και υποτακτικοί. Η ε/κ ηγεσία δεν ήταν σε θέση να δει τις διαφορές, να δει τις «αποχρώσεις» –στην περίπτωση των Τ/κ πολιτικών μερικές φορές οι «αποχρώσεις» ήταν όλη η ουσία! Η ε/κ ηγεσία δεν ήθελε να δει ότι ο Τσαβούσογλου καθόταν δίπλα από τον Γιούνκερ και τη Μογκερίνι και έφτασαν «στο παρά πέντε της λύσης» όπως δήλωσε ο νυν ΠτΔ! Έτσι φτάνουμε στα τραγελαφικά του σήμερα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την ίδια ημέρα με τις δηλώσεις Ολγκούν μίλησε «για διορισμό ενός ειδικού απεσταλμένου από την Ε.Ε. για το Κυπριακό». Αλλά δεν έμεινε μέχρι εκεί. Είπε κάτι σαν απειλή: «Η πρότασή μας δεν θα είναι στο τραπέζι εσαεί»! Ποιον απείλησε; Ιδού η απορία!
Η συνέχεια αποκαλύπτει πως χωρίς καθαρή στρατηγική, προσθέτουμε νέα αδιέξοδα στα ήδη πολλά. Δήλωση με προεκτάσεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ΠτΔ) (7/6): «Το 2003 ο μακαριστός Ραούφ Ντενκτάς επέτρεψε τη μερική άρση των περιορισμών και είχαμε το άνοιγμα των οδοφραγμάτων θεωρώντας ότι σε μια βδομάδα, δύο βδομάδες θα γίνουν τέτοιου είδους επεισόδια μεταξύ Ε/κ και Τ/κ που θα ενίσχυαν το δικό του αφήγημα ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί. Διαψεύστηκε κατηγορηματικά». Ο συλλογισμός αυτός είναι μη τεκμηριωμένος.
Ο Ρ. Ντενκτάς ήταν θεματοφύλακας του δίπλα-δίπλα. Η απόφαση της 23ης Απριλίου 2003, ελήφθη στην Άγκυρα (Ερντογάν, Γκιουλ) και επιβλήθηκε στον Ρ. Ντενκτάς. Μία εβδομάδα πριν, στις 16 Απριλίου 2003, η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε. Την τότε μεγάλη εικόνα (και τη διάνοιξη οδοφραγμάτων) την καθοδήγησαν ο Α. Γκιουλ ως Νο2 και ο Γ. Γιακίς ως –για λίγο– ΥΠΕΞ (2002/3). Η απόφαση εντασσόταν στην ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής στρατηγικής της Τουρκίας –εμπόδιο της οποίας ήταν το άλυτο Κυπριακό. Ύστερα ήρθαν οι διαδηλώσεις των Τ/κ και αμέσως μετά ο Ρ. Ντενκτάς υποχρεώθηκε να πάρει σύνταξη. Σύμφωνα με τον ΠτΔ, ο τότε Τ/κ ηγέτης άνοιξε οδοφράγματα, ελπίζοντας σε επεισόδια, «αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί. Διαψεύστηκε κατηγορηματικά». Βέβαια, δεν «διαψεύστηκε», καθώς τον διέψευσαν οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που μπήκαν στις τεράστιες ουρές για να πάνε να δουν τον τόπο τους! Πολίτες που αψήφησαν την ε/κ ηγεσία που διακινούσε ψιθύρους, αλλά δεν τολμούσε να πάρει θέση! Τον Ρ. Ντενκτάς και τους Ε/κ οπαδούς του τούς διέψευσε η διπλωματία των πολιτών, η σοφία των πολλών που έδωσε πειστικά δείγματα γραφής ότι η αλλαγή σελίδας είναι (και) στο χέρι μας.
Ο ΠτΔ σημείωσε επίσης πως «έχω και δημόσια εκφράσει κατ’ επανάληψη την ετοιμότητά μου να συναντηθώ με τον κ. Τατάρ». Κάθε ηγέτης επιλέγει τον κορυφαίο σύμβουλό του, ο οποίος, κατά κανόνα, συμβολίζει ό,τι εκφράζει ο ηγέτης. Ο Μ. Ακιντζί λ.χ. επέλεξε τον Μ. Μπουρτζιού, έναν συνετό, χαμηλών τόνων συνεργάτη, υπέρ της ΔΔΟ. Ο Ε. Τατάρ επέλεξε τον ντενκτασικό Ε. Ολγκούν. Ο Ν. Χριστοδουλίδης έδωσε τον καθοριστικό ρόλο στον Τ. Τζιωνή.
Ύστερα επιθυμεί «συνάντηση» με τον Τατάρ! Αλλά οι κουτόφραγκοι δεν τρώνε πλέον όσα τους σερβίρουμε. Παρά τις δηλώσεις, τα ταξίδια και τις κορώνες όλα εξακολουθούν να μένουν ακίνητα. Ο ΟΗΕ και η Ε.Ε., ενώ περιμένουν θετικά σήματα από τον ίδιο τον ΠτΔ, αυτός τούς απαντά «δείτε ποιους επιλέγω για συνεργάτες μου, όχι τι λέω»!
