Του Απόστολου Κουρουπάκη
Είναι πολλά που ακόμα μπορούν να γραφτούν σχετικά με την επιλογή του κ. Χατζηγιάννη για να γίνει υφυπουργός Πολιτισμού, αλλά όπως είπε και ο ίδιος στην εκπομπή «Από μέρα σε μέρα» του ΡΙΚ στη δημοσιογράφο Κατερίνα Χαραλάμπους είναι περίεργες και εσπευσμένες οι αντιδράσεις όσων αντιτέθηκαν, είναι επίσης αδόκιμο, και άτοπο είπε. Συνεπώς, το παραβλέπω, όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν θέλω να θεωρούμαι περισσότερο περίεργος από όσο ήδη είμαι και να θεωρηθεί ότι έχω αλλότρια κίνητρα. Πάμε παρακάτω και θα σταθώ σε αυτό που είπε στο «Από μέρα σε μέρα» σχετικά με το κτήριο που στεγάζεται το υφυπουργείο Πολιτισμού, το οποίο πριν τη στέγαση του υφυπουργείου Πολιτισμού, στέγαζε και ακόμη στεγάζει το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Είπε ο κ. «Είναι ένα μικρό σε μέγεθος κτήριο, αλλά με πάρα πολλές αρμοδιότητες...», μιλώντας φυσικά για το χαρτοφυλάκιό του. Ο κ. Χατζηγιάννης δεν γνωρίζει και φυσικά δεν οφείλει να γνωρίζει πού έχει πλέον εγκατασταθεί ως υφυπουργός Πολιτισμός.
Το κτήριο δόθηκε στο υφυπουργείο επί υφυπουργού Γιάννη Τουμαζή και εδώ και επτά μήνες το Κέντρο έχει περιοριστεί σε μερικά δωμάτια, όπου όσοι και όσες θέλουν να μελετήσουν τα πολύ σημαντικά αρχεία του, που είναι το Αρχείο Προφορικής Παράδοσης, το Λαογραφικό Αρχείο και το Αρχείο Παλαιών Πολεμιστών, θα πρέπει να περιοριστεί σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο. Αν πάλι ο ερευνητής και η ερευνήτρια θέλει να μελετήσει κάποια από τις εκδόσεις που έχει η βιβλιοθήκη του Κέντρου δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, παρόλη την καλή διάθεση των λειτουργών του. Ένα από τα σημαντικότερα κατά τη γνώμη ιδρύματα της χώρας στενάζει πλέον και κτηριακά, αλλά και σε έμψυχο δυναμικό.
Και για ακόμη μία φορά έρχομαι να επαναλάβω αυτό που εδώ και πάρα πολλά χρόνια για το Κέντρο και την απαξίωσή του από την Πολιτεία, η οποία αντί να θέλει να το ενδυναμώσει, να το βοηθήσει να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, και στο οποίο υπηρέτησαν σημαντικές προσωπικότητες του πνεύματος, σταδιακά το οδηγεί σε παρακμή, χωρίς να έχω τουλάχιστον εγώ καταλάβει ποιοι είναι οι σκοποί της Πολιτείας, και δεν θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν ιδιοτέλειες.
Αυτό που θα ήθελα επιτέλους να ξεκαθαρίσει η Πολιτεία είναι τι θέλει να το κάνει το Κέντρο, αν θέλει να το αναπτύξει, να το συνδέσει με άλλους φορείς, που δεν θα το καταπιούν φυσικά. Και οι άλλοι φορείς είναι η Κυπριακή Ακαδημία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, τα δημόσια Πανεπιστήμια, Πανεπιστήμιο Κύπρου και Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, η Κυπριακή Βιβλιοθήκη, το Κρατικό Αρχείο, αλλά και άλλα ιδρύματα μελετών και ερευνών, στη Λευκωσία και στις άλλες πόλεις. Δεν έχουν σκεφτεί ότι μπορεί να συνάψουν συνεργασίες; Γιατί αυτή η Ακαδημία μας δεν έχει πει μια κουβέντα; Και εκείνη είχε κάποτε διεκδικήσει το κτήριο, άρα ξέρει και πού είναι και τι ιστορία κουβαλάει. Δεν έχουμε ως χώρα την πολυτέλεια να έχουμε πολλές δομές που να ασχολούνται με την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού, της Κύπρου ολόκληρης... άρα θα είχε αξία να μπορούσε η Πολιτεία να δημιουργήσει έναν κόμβο επιστημοσύνης για τις ανθρωπιστικές σπουδές. Να ενισχύσει τη μελέτη της ιστορίας των κατεχομένων δήμων και κοινοτήτων, που συν τω χρόνω εξαφανίζεται και αν δεν με πιστεύετε κάντε τον κόπο να πάτε στα Κατεχόμενα σε απομακρυσμένες κοινότητες του Πενταδακτύλου, στο Μουσείο της Μόρφου, ή στη μητροπολιτική περιοχή της Κερύνειας και θα καταλάβει τι εννοώ. Αλλά ας μην ξεφεύγω...
Ελπίζω η κα Αθηνά Μιχαηλίδου, η οποία υπηρέτησε ως αναπληρώτρια διευθύντρια του υφυπουργείου Πολιτισμού και τώρα διορίστηκε υπουργός Παιδείας, άρα έχει υπό την εποπτεία της και το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, να εγκύψει και να αρχίσει να θεραπεύει τα χρονίζοντα προβλήματα του Κέντρου, αξιοποιώντας δημιουργικά την τεχνογνωσία του αναπληρωτή διευθυντή του Κέντρου δρα Κυπριανού Λούη, ακούγοντας τους λειτουργούς του Κέντρου, και να αφουγκραστεί την επιστημονική κοινότητα που δεν είναι ευάριθμη, ούτε τίποτε περίεργοι, μονήρεις άνθρωποι, ούτε «Κατακουζηνοί». Είναι νέοι και νέες, άντρες και γυναίκες που σπούδασαν Ιστορία, Ανθρωπολογία, Λαογραφία, Φιλολογία και άλλες συναφείς επιστήμες, και σήμερα ετεροαπασχολούνται και αναζητούν κάθε μικρή ευκαιρία για να συναντήσουν ένα αρχείο, μία προφορική καταγραφή, για να δουν ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο οποίο θα αξιοποιηθούν τα ακαδημαϊκά τους προσόντα.
Ελπίζω, κλείνοντας, η κα Μιχαηλίδου ως υπουργός Παιδείας να βρει τον χρόνο και γι’ αυτό το κομμάτι του χαρτοφυλακίου της. Χρειάζεται πολιτική βούληση και αγάπη για αυτό που λέμε κυπρολογικές σπουδές, που μπορούν να ανοίξουν σε ευρύτερο πλαίσιο... Διεθνείς συνεργασίες με τον Λίβανο, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Συρία, την Ελλάδα, για να μείνω στη γειτονιά μας. Και δίνω μία ιδέα στον νέο υφυπουργό Πολιτισμού: Να αναζητηθεί ένα άλλο κτήριο για να στεγαστεί το υφυπουργείο Πολιτισμού, θα είναι μια νέα κατά πάντα αρχή.
