Αν ούτε τώρα έχει καταλάβει ο Νίκος Χριστοδουλίδης ότι έχει εισέλθει σε αχαρτογράφητα νερά, εντός των οποίων μάλλον εκθέτει την ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά σε μεγάλους και μη αναστρέψιμους κινδύνους, τότε τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ όσο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Είχαμε επισημάνει έντονα κατά το προηγούμενο διάστημα ότι, με τον τρόπο που χειρίζεται την κατάσταση και τη διαδικασία, ο Νίκος Χριστοδουλίδης οδηγεί τα πράγματα χωρίς πλάνο, χωρίς έλεγχο, αρχές και βάση, και ως αποτέλεσμα, θα βρεθεί μπροστά σε θλιβερά διλήμματα.
Τα είπαμε, τα γράψαμε – αν τα διάβασε – και σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο να πρέπει να "τετραγωνίσουμε τον κύκλο". Αν δεν το πράξουμε και μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, ερμηνεύοντας τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα, τότε ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι βαθιά εκτεθειμένος και ίσως "βαθιά νυχτωμένος".
Ο άνθρωπος που με αποφασιστικό ύφος είχε δεσμευτεί για διεκδικητικό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό στο Κυπριακό, έχει επιτρέψει, είτε λόγω απειρίας, είτε λόγω αφέλειας, είτε λόγω συνειδητής βούλησης, την αλλαγή της βάσης και του πλαισίου των συνομιλιών και της συζήτησης για το Κυπριακό.
Το πέρας του άτυπου δείπνου που επέτρεψε και ενθάρρυνε να γίνει χωρίς καμία βάση και πλαίσιο, οδήγησε στο προφανές: μια γενικόλογη, αόριστη και χωρίς καμία συγκεκριμένη αναφορά δήλωση από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Ούτε ψηφίσματα, ούτε ευρωπαϊκό κεκτημένο, ούτε καν το αμφίσημο κεκτημένο του Κρανς Μοντανά.
Ίσες αποστάσεις από τον Γενικό Γραμματέα, την ώρα που η τουρκική πλευρά συνεχίζει την προπαγάνδα για δύο κράτη. Ίσες αποστάσεις με προτροπή προς τις δύο πλευρές για ενέργειες γεφύρωσης του χάσματος, την ώρα που η δική μας πλευρά επαναλαμβάνει, σχεδόν γραφικά, ότι παραμένει δεσμευμένη στο κεκτημένο του Κρανς Μοντανά. Θα έπρεπε όμως εδώ και καιρό να έχουμε αντιληφθεί ότι πλησιάζει η αλλαγή της "μέσης γραμμής", λόγω της στάσης της Τουρκίας και της δικής μας αφέλειας και εμμονής στην εικόνα του "καλού και πρόθυμου παιδιού".
Τώρα, ο Νίκος Χριστοδουλίδης πρέπει να εξηγήσει, ακόμη και σε αυτούς που τον προέτρεψαν, και μάλλον τους άκουσε, πώς ενεπλάκη η ελληνική πλευρά σε έναν κυκεώνα αόριστων και ατελέσφορων διαδικασιών. Για ποιον στόχο; Να αποδείξει ότι "δεν είμαστε ελέφαντες";
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει συγκατάθεση από Ελλαδικής πλευράς για όλο αυτό το ασαφές σκηνικό. Αν υπάρχει, τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για το Έθνος.
ΥΓ: Κατανοώ και σέβομαι όσους έχουν διαφορετική φιλοσοφία και οι οποίοι έμμεσα προέτρεπαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να προχωρήσει χωρίς κανόνες σε αυτό το "παιχνίδι σκιών". Αυτοί πάντα είχαν αυτή τη φιλοσοφία. Εκείνος, όμως, δεν κατανοώ πού το πάει και αν έχει καταλάβει ότι "δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλους για πάντα".
Δρ Κυριάκος Α. Κενεβέζος, π. Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, τ. Πρέσβης*
