Τα όσα τεκταίνονται τον τελευταίο χρόνο για την περιοχή του ΑΚΑΜΑ οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο. Είτε επειδή ανήκει στην μερίδα αυτών που θέλουν η χερσόνησος του ΑΚΑΜΑ να παραμείνει ως έχειν είτε επειδή έχουν μια διαφορετική προσέγγιση σε ότι αφορά τους τρόπους προστασίας, είτε επειδή θέλουν να δουν τον σημαντικότερο οικότοπο του νησιού μας να μετατρέπεται σε τουριστικό θέρετρο με επαύλεις, ξενοδοχεία, γήπεδα γκολφ και «ανεπτυγμένο».
Τα τελευταία χρόνια οι ανησυχίες μας για τον ΑΚΑΜΑ επιβεβαιώνονται καθημερινά. Παραλείψεις, αναλγησία σε ότι αφορά στην έκδοση διαταγμάτων για τα διαχειριστικά σχέδια της περιοχής, απουσία Τοπικού Σχέδιο για ολόκληρη την Χερσόνησο Ακάμα, δημιουργία Εθνικού πάρκου που περιλαμβάνει μόνο τη χαλίφικη γη, εκπόνηση δύο διαφορετικών Τοπικών Σχεδίων, ένα για τις κοινότητες του Ακάμα και ένα διαφορετικό για τον Δήμο Πέγειας.
Τον Ιανουάριο του 2022 όταν ο ΠτΔ συγκαλούσε σύσκεψη στο Προεδρικό, διαμηνύοντας ότι ο Τοπικό Σχέδιο του Ακάμα θα είναι διαμορφωμένο σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και θα δημοσιευόταν εντός τριών μηνών, το ΑΚΕΛ ζήτησε διαφάνεια και διαβούλευση σε ότι αφορά στις διαδικασίες για τα τοπικά σχέδια, πράγμα που η κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο αρνήθηκαν επανειλημμένα.
Ένα χρόνο μετά η αναξιοπιστία της κυβέρνησης Αναστασιάδη επιβεβαιώνεται δια μέσω του Υπουργού εσωτερικών ο οποίος με την λήξη του Υπουργικού Συμβουλίου την περασμένη Τετάρτη (18/1/2023) δήλωσε πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις όσον αφορά το Πολεοδομικό Συμβούλιο και την περιβαλλοντική αρχή, και «εκεί και όπου επιτρέπεται, στα πλαίσια της δεσμευτικής περιβαλλοντικής γνωμοδότησης θα γίνουν προσπάθειες να εξαντληθούν κάποιες διακριτικές ευχέρειες με μικρές ή μεγαλύτερες ανάλογα ρυθμίσεις που μπορούν να γίνουν».
Όσο και να προσπαθούν όμως οι Υπουργοί να μας πείσουν ότι θα τηρηθούν οι νομικά δεσμευτικοί και ουσιώδεις όροι της περιβαλλοντικής αρχής μας είναι δύσκολο να τους πιστέψουμε. Και όχι γιατί δεν θέλουμε αλλά επειδή η κληρονομιά που αφήνει η δεκαετής κυβέρνηση ΔΗΣΥ- Αναστασιάδη συνοψίζεται σε τρεις λέξεις ανεπάρκεια, παραβάσεις και σκάνδαλα. Ο κατάλογος είναι μεγάλος, θαλασσινές σπηλιές, παράνομες αναπτύξεις, αδειοδοτήσεις από την πίσω πόρτα, χαλαρώσεις και συμφέροντα.
Αλλά υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει ελπίδα για τον Ακάμα, υπάρχει ελπίδα για ανάπτυξη συμβατή με την προστασία του περιβάλλοντος. Οι τρόποι που έχουν προταθεί πολλοί και είναι πραγματοποιήσιμοι. Ανταλλαγή γης, μεταφορές συντελεστών δόμησης, αποζημιώσεις. Το βασικό ερώτημα είναι αν υπάρχει θέληση και θάρρος.
Η προστασία της φύσης δεν είναι μια πολυτέλεια την οποία μπορούμε να αναβάλλουμε για αργότερα. Μπορούμε να κερδίσουμε το δικαίωμα να προσπαθήσουμε να τα ανατρέψουμε. Και υπάρχει ένας μόνος τρόπος για να γίνει αυτό.;
Με αλλαγή της διακυβέρνησης και την εκλογή του Αντρέα Μαυρογιάννη στο αξίωμα του ΠτΔ. Μια διακυβέρνηση που η Αειφορία, η περιβαλλοντική δικαιοσύνη και η Πράσινη Μετάβαση δεν θα αποτελούν απλώς άλλον ένα πυλώνα πολιτικής. Που η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος θα γίνει πράξη μέσα από μια σωστή, ολιστική, ολοκληρωμένη και περιεκτική θεώρηση και πολιτική. Με τη δημιουργία θεσμών και συστημάτων σχεδιασμού και ελέγχου που θα εγγυώνται τη μακροπρόθεσμη προστασία του περιβάλλοντος.
Μπορεί η κυβέρνηση να κινείται με γρήγορες ταχύτητες ενόψει των προεδρικών εκλογών, για να προλάβει να εξυπηρετήσει όσους το δυνατόν περισσότερους αλλά η προστασία του Ακάμα είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν θα γίνει καμιά έκπτωση σε ό,τι αφορά στην προστασία και διαχείριση της. Αυτό για εμάς δεν αποτελεί ακόμη μια δέσμευση στο τραπέζι του προεκλογικού αγώνα. Στις 5 Φεβρουαρίου έχουμε επιλογή, για να αλλάξουμε πορεία.
*Επικεφαλής Τομέα Ενέργεια & Περιβάλλοντος ΚΕ ΑΚΕΛ
